ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1077

เซียวฉางเฉียนก็อดกลั้นอาการคันต่อไป พอกลับมาถึงบ้าน เฉียนหงเย่นก็กำลังทำกับข้าว

เมื่อกลางวันเธอเห็นว่าเซียวฉางเฉียนชอบกินหอยเป๋าฮื้อมาก ก็เลยอยากจะเอาใจต่อ ดังนั้น พอตอนบ่ายที่เซียวฉางเฉียนออกไปด้านนอกกับนายหญิงใหญ่เซียว เธอก็เลยออกไปตลาดอีกครั้ง

ครั้งนี้ เธอซื้อปูทาราบะตัวใหญ่ให้เซียวฉางเฉียน ปูชนิดนี้มีเนื้อเยอะ สดอร่อยมาก เซียวฉางเฉียนชอบกิน

อีกอย่างปูแบบนี้ก็ราคาไม่ได้ถูก เธอซื้อมาตัวใหญ่ ตัวหนึ่งก็สองพันกว่าหยวน

เดิมทีเฉียนหงเย่นก็ไม่ได้มีเงินอะไรมาก เพราะเอาเงินมาให้นายหญิงใหญ่หมดแล้ว แต่ว่าเธอหัวหมอ เธอแอบเอาห้องทำอาหารที่นำเข้าจากเมืองนอก และเหล้าเหมาไถในห้องเก็บเหล้าใต้ดินไปขาย ได้เงินมา2หมื่น

เฉียนหงเย่นคิดไว้ว่า เงินที่เหลือจะไม่บอกนายหญิงใหญ่ จะเหลือไว้ไปทำแท้งที่โรงพยาบาลพรุ่งนี้ แล้วก็รักษาอาการของโรคตนเอง

นายหญิงใหญ่หลับมาก็ยังไม่ทันได้เอาเรื่องกับเฉียนหงเย่น ระหว่างทางเธอซื้อยาฆ่าเชื้อมาเยอะมาก พอถึงบ้านก็เข้าไปในห้องตนเอง แล้วก็ทำการฆ่าเชื้อตั้งแต่ห้องตนเอง ทางเดิน ห้องน้ำ รวมถึงระเบียงด้วย

พอหลังจากได้รับข้อความจากเซียวฉางเฉียน ว่าไม่ได้เป็นโรคเอดส์ นายหญิงใหญ่ก็ยังไม่สบายใจ ใช้แอลกอฮอล์มาเช็ดทุกจุดที่มือสัมผัสได้

ตอนนี้เซียวฉางเฉียนก็เดินหน้าบึ้งเข้าบ้านมา

พอเข้าประตู ก็ได้กลิ่นทั้งหอมทั้งคาวของปู

เขากำลังกลุ้มอยู่ เฉียนหงเย่นก็ใส่ผ้ากันเปื้อนเดินออกมาจากห้องครัว ยิ้มพูดกับเขาว่า “ไอ้หยา กลับมาแล้วหรือคะคุณ? ฉันกำลังนึ่งปูทาราบะที่คุณชอบอยู่พอดีเลย คืนนี้จะให้คุณกินเยอะๆ หน่อย ถ้าชอบดื่มล่ะก็ ก็ดื่มเหล้าเหมาไถอีกสักครึ่งขวด จะได้คล่องๆ คอ”

เดิมทีเซียวฉางฉียนก็โมโหอยู่แล้ว พอได้ยินดังนั้นก็แทบจะระเบิดออกมา

เมื่อกลางวันมึงเล่นกูสะแย่เลยนะ คืนนี้ยังจะให้กูกินอาหารทะเลอีก ดื่มเหล้าอีก！

แล้วก็ เรื่องที่มึงมาแพร่เชื้อให้มากมาย กูยังไม่ได้คิดบัญชีเลย！

พอคิดถึงจุดนี้ เซียวฉางเฉียนก็รีบเข้าไป แล้วตบเข้าไปที่ใบหน้าของเฉียนหงเย่นอย่างแรง จนเธอนั้นล้มลงที่พื้น

เฉียนหงเย่ตอบสนองไม่ทัน เซียวฉางเฉียนก็มาคร่อมที่ตัวเธอ แล้วก็เอามือกดแขนทั้งสองข้างด้วยความโกรธ แล้วก็ตบๆ ไปหลายฉาดอย่างเอาเป็นเอาตาย

เฉียนหงเย่นโดนตบจนร้องโอดโอย เสียงดังลั่นทั้งบ้านราวกับกำลังฆ่าหมู

เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็ออกมาจากห้องตนเอง เห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ก็เลยรีบเข้ามาห้ามไว้

เซียวไห่หลงก็อดพูดไม่ได้ว่า “พ่อครับ เป็นอะไรกันอีกเนี่ย? พ่อก็แยกห้องนอนกับแม่แล้วไม่ใช่หรือครับ? ทำไมยังมาทะเลาะกันอีก? ”

“นั่นสิคะพ่อ！” เซียวเวยเวยก็รีบพูดว่า “ประธานอู๋บอกว่าพ่อกับแม่ห้ามทะเลาะกัน ถ้าหากว่าเขาเอาเรื่องขึ้นมาจะทำอย่างไร！”

เซียวฉางเฉียนก็เอาหมัดต่อยไปที่ใบหน้าของเฉียนหงเย่น แล้วด่าออกมาว่า “ช่างแม่งเถอะอู๋ตงไห่อะไรนั่น วันนี้ต่อให้เทพองค์ไหน ก็มาห้ามกูตบมันไม่ได้หรอก！”

พูดไป เขาก็ด่าออกมาด้วยความโมโหว่า “มึงมันเป็นผู้หญิงหน้าไม่อาย เอาเชื้อมาแพร่ให้กู แล้วยังจะตั้งใจทำอาหารทะเลให้กูกินอีก มึงหมายความว่าไง? มึงจะฆ่ากูรึไง? เรื่องที่มึงมาสวมเขาให้กู กูยังไม่ได้คิดบัญชี นี่มึงยังจะกล้ามาวางแผนปองร้ายกูอีกรึไง！”

พอเฉียนหงเย่นได้ยินดังนั้น ก็อึ้งไป！

เธอร้องไห้พูดว่า “ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆนะ คุณติดโรคแล้วหรือ！ถ้าฉันรู้ล่ะก็ ให้ตายฉันก็ไม่ทำอาหารทะเลให้คุณกินหรอก！”

เซียวฉางเฉียนตบเธอไปด้วย แล้วก็กัดฟันด่าไปด้วยว่า “มึงอย่ามาเสแสร้ง ตัวมึงเองเป็นโรคหรือเปล่า มึงก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง? ”

เฉียนหงเย่นก็ร้องไห้พูดว่า “ฉันติดโรคจริงๆ แต่ฉันไม่ได้คิดจะแพร่เชื้อให้คุณเลยนะ เพราะตั้งแต่กลับบ้าน เราก็มีอะไรกันแค่ครั้งเดียว ตั้งแต่นั้น พอคุณมาหาฉัน ฉันก็ปฏิเสธไปแล้วไง คุณก็ยังจะมีอะไรกับฉันให้ได้ ฉันก็อ้างทุกอย่างปฏิเสธไป ทำไมล่ะ? ก็เพราะว่ากลัวจะแพร่เชื้อให้คุณไงล่ะ? ”

เซียวฉางเฉียนก็ตบไปอีก แล้วด่าว่า “มึงก็แพร่เชื้อมาให้กูแล้ว มึงไม่รู้หรือไง? ”

เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็อึ้งจนแทบจะเป็นลม

ที่ได้ยิน คือแม่แพร่เชื้อโรคให้พ่ออย่างนั้นหรือ…….

แล้วโรคมันมาจากไหนล่ะ? พวกเขาสองคนคงรู้อยู่แก่ใจ

โรคทางเพศสัมพันธ์ น่าจะมาทางเดียวกับเด็กในท้องแน่ๆ

——–