ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1102

เมื่อเห็นคนรักถูกล้อเลียนโดยขงเต๋อหลงซ่งหวั่นถิงก็ปกป้องโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้ เย่เฉินยิ้มอย่างเบาๆ หยิบยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งออกจาก พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิ ยาเม็ดนี้ที่ผมมีคือของที่ผมมอบให้กับซ่งหวั่นถิงนั้น

ถูกแล้วที่ไม่สามารถออกมาประมูลได้ สิ่งที่ผมต้องการจะประมูลคืออีกเม็ดที่อยู่กับผมปัจจุบัน!”

พูดจบ เย่เฉินจึงยืนขึ้นและพูดกับทุกคนที่อยู่รอบๆ ว่า “พวกคุณทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้ดีว่ายาอายุวัฒนาคืออะไร ผมก็คงไม่ต้องอธิบายต่อ ดังนั้นเรามาเริ่มการประมูลอย่างง่ายๆกันเถอะ”

เมื่อทุกคนในที่นั้นได้ยินว่าจะประมูลยาอายุวัฒนะ ท่าทางของพวกเขาก็คลั่งแทบจะเหมือนบ้า

นี่คือยาวิเศษที่ไม่เคยเห็นในฝัน เย่เฉินไม่เคยขายประมูลแม้แต่ชิ้นเดียว ดังนั้นสิ่งนี้จึงประเมินค่าไม่ได้

คนที่มาวันนี้ก็เป็นคนรวยด้วย ใครไม่อยากคว้าโอกาสนี้ไปซื้อยาอายุวัฒนะให้ตัวเอง เพื่อคือความเยาว์วัยให้ตัวเอง?

ดังนั้น ทุกคนต่างคิดในใจว่าพวกเขาไม่กลัวว่าจะต้องจ่ายราคาสูงแค่ไหน พวกเขาจะต้องซื้อยาอายุวัฒนะมาให้ได้

ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่ ขงเต๋อหลงด้วยรอยยิ้มและถามว่า “คุณชายขง ตอนนี้อัตราแลกเปลี่ยน RMB เป็นดอลลาร์สหรัฐในปัจจุบันน่าจะอยู่ที่ประมาณ 7 หยวนต่อดอลลาร์ ซึ่งหมายความว่าสร้อยคอทับทิมของคุณมีมูลค่า 140 ล้านหยวนใช่ไหม”

ขงเต๋อหลงพูดอย่างเย่อหยิ่ง: “ดูเหมือนว่าคุณจะเก่งคณิตศาสตร์! ใช่ 140 ล้านหยวน คุณอาจไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้ในชีวิตของคุณ คุณเริ่มกลัวแล้วไหมล่ะ？”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “เป็นไปไม่ได้ที่จะกลัว ผมเย่เฉินตลอดชีวิตนี้ไม่มีกลัว”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ไม่สนใจขงเต๋อหลงอีก แต่มองไปรอบๆ และพูดกับคนรอบตัวเขาว่า: “ทุกคน ผมขอพูดสั้น ๆ เกี่ยวกับกฎการประมูล คุณชายขง ไม่คิดว่ายาอายุวัฒนะของผมไม่ได้แพงกว่าสร้อยคอทับทิมของเขาใช่ไหม？ งั้นเอางี้ผมตั้งราคาเริ่มต้นไว้ที่150 ล้านหยวน”

“อะไรนะ?!”

ขงเต๋อหลงได้ยินที่เย่เฉินกำหนดราคาเริ่มต้นของยาอายุวัฒนะที่ 150 ล้านหยวน ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาก็โพล่งเผลอพูดด่าออกมา: “ใช่ ไอ้แซ่เย่นายเป็นโรคประสาทหรือไง แค่ของไร้สาระของนาย นายกล้าขายมันถึง 150 ล้านหยวน นายทำเหมือนคนอื่นเป็นคนโง่หรือไง？”

ทันทีที่เสียงเงียบไป คุณท่านซ่งก็ยกมือขึ้นทันทีและพูดว่า “อาจารย์เย่ ผมเสนอ 150 ล้าน!”

ขงเต๋อหลงหลังจากได้ยินประโยคนั้นก็ตกตะลึงในทันที

เขามองไปที่คุณท่านซ่งและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “คุณปู่ซ่ง คุณตั้งใจจะปกป้องไอ้แซ่เย่ต้องการที่จะมีเรื่องกับผมใช่ไหม ผมมาที่นี่ตระกูลซ่งด้วยความจริงใจอย่างเต็มเปี่ยม ถ้าคุณไม่จริงใจขนาดนี้ล่ะก็อย่ามาหาว่าผมไม่ไว้หน้าล่ะกันผม!”

คุณท่านซ่งดูเขินอาย เขาไม่ได้เสนอราคาเพื่อที่จะปกป้องเย่เฉิน เขาเพียงแต่ต้องการยาอายุวัฒนะเม็ดนี้จริงๆ

โดยส่วนตัวของเขาเป็นคนที่มีประสบการณ์ในพลังวิเศษของยาอายุวัฒนะ สำหรับเขานั้นยาอายุวัฒนะไม่ได้มีจำนวนมาก ไม่ต้องพูดถึง 150 ล้านถึง 1.5 พันล้าน เขาก็เต็มใจที่จะซื้อ เขาเต็มใจที่จะซื้อสิบเม็ดในคราวเดียว

1.5 พันล้านต่อเม็ด ซื้อ 10 เม็ดไม่เกิน 15 พันล้านหยวน สำหรับตระกูลซ่งแล้วขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก แต่เงิน 15 พันล้านที่จ่ายให้กับคุณท่านนั้นอาจอยู่ได้นานหลายสิบปี หากเป็นเช่นนี้ ตระกูลซ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เงินจ่ายเท่าไหร่ ดังนั้นการซื้อขายครั้งนี้ไม่สามารถประเมินมูลค่าได้

แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของขงเต๋อหลงเขาก็เริ่มลังเลเล็กน้อย เพราะเขาไม่ต้องการทำร้ายขงเต๋อหลงต่อหน้าสาธารณะ แต่ในท้ายที่สุดแล้วมันก็เท่ากับทำให้ตระกูลซ่งเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง

ในเวลานี้ เย่เฉินยิ้มและกล่าว “คุณท่านซ่ง เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย คุณไม่ควรเข้าร่วมการประมูลยาเม็ดนี้ ให้คนนอกตระกูลซ่งเข้าร่วม เกรงว่าคุณชายขงคงคิดว่าคุณกำลังช่วยผม”

คุณท่านซ่ง เมื่อเห็นว่าเย่เฉินพูดเช่นนั้น เขาก็ทำได้เพียงแต่เสียใจและแสดงความนับถือด้วยการพูด: “อาจารย์เย่ได้สั่งแล้ว ผมก็จะไม่เข้าร่วมการประมูลครั้งนี้”

สีหน้าของ ขงเต๋อหลงผ่อนคลายลงเล็กน้อย ตระกูลซ่งยังเป็นที่รู้จักสำหรับเขาอยู่ และนอกจากตระกูลซ่งแล้ว ผมเชื่อว่าไม่มีใครสนใจยาเม็ดนี้ซึ่งมีราคาเริ่มต้นสูงถึง 150 ล้าน

เมื่อเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลี่ไท่หลายบุรุษที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองไห่ที่โต๊ะเดียวกันก็ยกมือขึ้นด้วยความตื่นเต้นและพูดว่า “อาจารย์เย่ เนื่องจากยกเว้นคุณท่านซ่ง ดังนั้นหลี่จึงเสนอ 150 ล้าน! ”

——-