ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1110

ขงเต๋อหลงมาในครั้งนี้ เขาเองก็พอจะมองความตั้งใจของขงเต๋อหลงออก

ขงเต๋อหลงคงน้ำลายสอในความงามของหลานสาวของเขาแน่ อยากจะเอาชนะตระกูลซ่ง ให้ตระกูลซ่งกลายเป็นสุนัขรับใช้ให้ตระกูลขง ขณะเดียวกันก็อยากจะครอบครองหลานสาวของเขาเป็นของตน

หากเป็นเมื่อก่อน ถึงตัวเองจะมองเห็นเป้าหมายทั้งหมดของเขาแล้ว ตัวเขาเองก็ไม่สามารถปฏิเสธโอกาสที่เขายื่นมาได้

ถึงยังไงโอกาสที่ดีขนาดนี้ก็ไม่ได้มีมาบ่อย ๆ เจียงหนานมีตระกูลตั้งมากมาย ที่อยากจะรองมือรองเท้าให้กับตระกูลใหญ่ของเย่นจิงทั้งนั้น กระทั่งเป็นทาสเป็นสุนัขรับใช้ เพียงแค่เป็นตระกูลใหญ่ของเย่นจิง ก็ไม่อาจดูถูกพวกเขาได้เลย

เย้นจิงมีตระกูลที่ซ่อนเร้นอยู่มากมาย ความมั่งคั่งที่อยู่เบื้องหลังนั้นไม่ใช่เรื่องที่เหล่าตระกูลในเจียงหนานจะสามารถเข้าใจได้เลย

หากหยิบยกตระกูลเย่แห่งเย่นจิงมาพูด เพราะตระกูลเย่ที่กำลังและภูมิหลังที่แข็งแกร่งมาก ตระกูลเย่จึงไม่มีใครที่ติดอันดับของชาร์ตอันดับมหาเศรษฐีใดในโลกเลย ขอแค่ตระกูลเย่ไม่เต็มใจจะปรากฏบนชาร์ตอันดับ ชาร์ตจัดอันดับมหาเศรษฐีใดก็ไม่กล้าเอาชื่อของพวกเขาใส่ลงไป

ดังนั้น ไม่มีใครรู้ว่าทั้งตระกูลเย่นั้นมีเงินอยู่เท่าไหร่กันแน่

ตระกูลเย่ทั้งตระกูลใหญ่ เครือญาติสายตรงก็มีหลายสิบราวร้อยคนแล้ว ในหลายสิบคนนี้ที่ฐานะยากจนที่สุดก็มีแทบจะถึงหมื่นล้าน ฐานะร่ำรวยที่สุดกระทั่งถึงแสนล้าน หากรวมกำลังที่แท้จริงของตระกูลนี้เข้าด้วยกันแล้วคงน่ากลัวจนพูดไม่ออก

นี่เป็นเพียงตระกูลชั้นสูงสุดในประเทศเท่านั้น หากเป็นตระกูลใหญ่ในยุโรปและอเมริกาที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่าสองหรือสามร้อยปี เงินในมือของพวกเขาก็ร่ำรวยเทียบเท่าประเทศได้เลย

และพวกเขาเองก็เหมือนกับตระกูลเย่ ทำตัวให้ไม่เป็นจุดสนใจอย่างที่สุด แต่ไหนแต่ไรไม่เคยให้ชื่อของตนปรากฏอยู่ในการจัดอันดับมหาเศรษฐีใดเลย

ตระกูลรอธส์ไชลด์ดำเนินกิจการมาหลายร้อยปี มีลูกหลานนับไม่ถ้วน แต่ในการจัดอันดับมหาเศรษฐีนั้น หาไม่เจอเลยแม้แต่ชื่อเดียว

ยังไงเสียคนมีเงินก็แค่คนมีเงิน เมื่อเทียบกับคนที่มีทั้งเงินและอำนาจแล้ว ก็ยังด้อยอยู่มาก

ตระกูลขงอยู่ที่เย่นจิงถึงยังไงก็ไม่ถือเป็นตระกูลชั้นสูง ดังนั้น พวกเขาถึงได้มุ่งเป้าสายตาไปยังเจียงหนาน

หากเปลี่ยนเป็นตระกูลเย่ ตระกูลไหนในเจียงหนาน ก็ไม่สามารถเข้าไปอยู่ในสายตาของพวกเขาได้ทั้งนั้น

ดังนั้นหากอยู่ในดีต คุณท่านซ่งไม่มีทางละทิ้งโอกาสดีที่จะคบค้าสมาคมกับตระกูลใหญ่ของเย่นจิงแบบนี้แน่

แต่ในตอนนี้เขามองทะลุปรุโปร่งนานแล้ว

จะตระกูลนั่นตระกูลนี่ สำหรับตัวเขาแล้ว มันไม่มีความหายใด ๆ

สิ่งที่มีความหมายอย่างแท้จริง คือบนโต๊ะอาหารนั้น ไม่มีใครรู้จักอาจารย์เย่ เย่เฉินที่มีกำลังล้ำลึกมากมายของเขา

ไม่ว่าจะเป็นการพิจารณาด้วยความเห็นแก่ตัวของตัวเอง หรือด้วยอนาคตของตระกูล หรือจะด้วยหลานสาว เขาก็หวังว่าซ่งหวั่นถิงจะสามารถได้อยู่ด้วยกันกับเย่เฉิน

เพราะเขารู้ ว่าหากตนต้องการจะมีชีวิตยืนยาว ก็ต้องผูกไมตรีกับเย่เฉินเอาไว้

อาจารย์เย่แต่ละคำนั้นไม่มีความหมาย เพราะทุกคนต่างเรียกเขาว่าอาจารย์เย่ด้วยความเคารพ

มีเพียงเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นหลานเขยของตนเท่านั้น ถึงจะสามารถเปลี่ยนเขามาเป็นครอบครัวของตนได้อย่างแท้จริง

นอกจากนี้เขาเองก็รู้ว่า หากตัวเขาหวังจากใจจริงว่าตระกูลซ่งจะสามารถไปได้ไกลและยั่งยืนยิ่งขึ้น การเป็นสุนัขรับใช้ตระกูลใหญ่แห่งเย่นจิง ก็ไม่เท่าการให้อาจารย์เย่เย่เฉินเข้ามาเป็นเขยในตระกูล!

แก้วหัวแหวนของตัวเอง หลานสาวแสนรักที่น่าภูมิในมาตลอดชีวิตของเขา ไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนอย่างจริงจังมาก่อน มีเพียงเย่เฉินเท่านั้น

ตัวเขาเองเป็นปู่ รักเอ็นดูเธอ เฝ้ามองเธอเติบใหญ่ จะไม่หวังให้เธอมีที่พึ่งพิงที่สมบูรณ์พร้อมได้ยังไงกันล่ะ?

ดังนั้นไม่ว่าจะดูยังไง น้ำหนักของขงเต๋อหลงก็ห่างจากเย่เฉินเป็นแสนเป็นหมื่นลี้

———