ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1219

ด้วยชัยชนะของฉินเอ้าเสวี่ยน เจ้าตัวร้ายก็เข้าสู่อันดับ8 ของการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติอย่างเป็นทางการ

นี่คือการแข่งขันที่อยู่ในการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ ที่ได้คะแนนดีที่สุด

ปีที่แล้วการแข่งขันที่จัดขึ้นที่แคนาดา เธอบินไปเพื่อร่วมการแข่งขันโดยเฉพาะ แต่ครั้งนั้นเธอไม่ผ่านการคัดเลือกเข้ากลุ่ม และสุดท้ายก็ได้อยู่ในอันดับที่ 30

ดังนั้นครั้งนี้ ฉินเอ้าเสวี่ยนจึงประสบความสำเร็จอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

หลังจากที่ผู้ตัดสินประกาศชัยชนะ เธอก็จับมือกับผู้เข้าแข่งขันชาวไทยและเด็กหญิงทั้งสองก็กอดกัน

ทันใดนั้น ฉินเอ้าเสวี่ยนหันหลังกลับมาและพุ่งไปหาเย่เฉินอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงตรงหน้าเย่เฉินเธอกระโดดขึ้นอย่างมีความสุข และกระโดดอยู่บนตัวเขา

“อาจารย์เย่ ขอบคุณท่านมากจริงๆ!”

ฉินเอ้าเสวี่ยนกอดคอดขาไว้ เหมือนลูกโคอาล่าที่อยู่บนตัวเขา มีความสุขที่สุด

การกอดของฉินเอ้าเสวี่ยน ทำให้เย่เฉินตั้งตัวไม่ทัน แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความดีใจของฉินเอ้าเสวี่ยนที่มีความสุข

ดังนั้นเย่เฉินก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ ดังนั้นจึงกอดเธอแล้วหมุนตัวสองรอบ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพิ่งเข้าสู่อันดับที่ 8 ก็มีความสุขขนาดนี้แล้วเหรอ ถ้าหากชนะเลิศ คุณจะไม่ดีใจจนเป็นบ้าไปเหรอ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนกอดคอของเย่เฉิน หน้าแดงและพูดว่า “ฉันไม่เคยใฝ่ฝันว่าจะได้แชมป์ ฉันได้เข้ารอบอันดับที่ 8 ก็มีความสุขมากพอแล้ว”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้คุณไม่ไม่ได้พูดแบบนี้ ก่อนหน้านี้คุณพูดว่ามีความสามารถพอที่จะสามารถได้ตำแหน่งที่ดี”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเขินอาย “นั่นเป็นเพราะว่าเค้ากลัวว่าอาจารย์เย่ท่านจะรังเกียจว่าฉันไม่เอาไหน ดังนั้นจึงแกล้งคุยโม้ ที่จริงฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้รับรางวัล … ”

“เอาเถอะ…” เย่เฉินพยักหน้าและยิ้ม “เอาล่ะ อย่ามัวแต่เกาะอยู่บนตัวผมเลย ทุกคนกำลังมองอยู่ คุณ พ่อและน้องชายคุณก็จ้องมองอยู่”

ฉินเอ้าเสวี่ยนเพิ่งจะรู้สึกตัว ตัวเองถึงกับห้อยอยู่บนตัวเย่เฉิน

ในเวลานี้เย่เฉินรู้สึกสะเพร่าเล็กน้อย ในเมื่อรูปร่างของฉินเอ้าเสวี่ยนนั้นดีมากจริงๆ

ยิ่งกว่านั้น ผิวของเธอเรียบเนียนราวกับหยก!

ที่สำคัญตอนนี้เธอใส่แต่สปอร์ตบราและกางเกงขาสั้นทรงแบนเท่านั้น ดังนั้นการกอดตัวเองแบบนี้ ความรู้สึกต่างๆนาๆจึงชัดเจนมาก

รอยยิ้มเขินอายของฉินเอ้าเสวี่ยน รีบกระโดดลงจากร่างของเขา

ฉินกางที่อยู่ห่างจากนี่ไม่ไกล กำลังจ้องมองลูกสาวสุดที่รักด้วยรอยยิ้ม

เขาหวังมานานแล้วว่าอยากให้ลูกสาวกับอาจารย์เย่เย่เฉิน มีความสัมพันธ์ที่ก้าวหน้าขึ้น

ดูเหมือนว่าวันนี้ ลูกสาวของเขาและอาจารย์เย่มีความคืบหน้าเล็กน้อย น่ายินดีปรีดาจริงๆ และเขารู้สึกดีใจมากกว่าที่ลูกสาวของเขาชนะการแข่งขันครั้งนี้ซะอีก

เย่เฉินพูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนในขณะนี้ว่า “อย่าลืมไปทักทายพ่อและน้องชายของคุณ พวกเราไปด้วยกันเถอะ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองมัวแต่ดีใจกับอาจารย์ลืมไปว่าพ่อและน้องชายของเธอกำลังมองไปที่บนเวที

เรื่องนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเขินอาย เธอคิดในใจว่า “เมื่อครู่น่าขายหน้าจริงๆ ในสายตามีเพียงแต่อาจารย์เย่ ลืมพ่อและน้องชาย เป็นบาปจริงๆ!”

ดังนั้น เธอกับเย่เฉินที่รีบมาถึงข้างหน้าฉินกางกับฉินเอ้าตง หน้าแดงและพูดว่า “พ่อ เอ้าตง เมื่อครู่การแสดงของฉันดีไหม?”

———