ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1468
ไม่ว่าจะเป็นรถครอบครัวธรรมดาหรือรถหรู เมื่อความเร็วรอบเครื่องยนต์ต่ำกว่าสองพันห้าร้อยรอบต่อนาที จะไม่เคลื่อนไหวมากนักแต่ถ้าเพิ่มความเร็วเป็นสามสี่พันหรือสี่หรือห้าพัน เสียงรบกวนจะดังขึ้นทันที
ดังนั้น ในฐานะผู้ขับต้องเหยียบคันเร่งอย่างนุ่มนวล
ในเวลานี้ รถทุกคันที่บรรทุกโดยยามได้ขับเข้าไปในลานจอดรถข้างอาคารทางเข้า
เหลือโรลส์รอยซ์สีดำเพียงสองคัน คันแรกขับโดยเย่เฉินและอีกคันที่อยู่ด้านหลังเป็นคนขับอีกคนหนึ่งจากตระกูลกู้
ประตูไฟฟ้าชั้นล่างเปิดออกทั้งสองด้านยามทำท่าทางต้อนรับ เย่เฉินเหยียบคันเร่งเบา ๆ แล้วขับช้าๆเข้าไปในอาคารทางเข้า
เมื่อเย่เฉินขับรถไปที่ถนนที่คดเคี้ยวของภูเขาเย่หลิงซาง เขาชื่นชมมากสำหรับปรมาจารย์ฮวงจุ้ยที่เลือกดินแดนอันล้ำค่านี้
ภูเขาเยี่ยนมีภูเขามากมายนับไม่ถ้วน และเขาสามารถพบได้ท่ามกลางภูเขานับพันและเขาก็มีความสามารถมากทีเดียว
รถสองคันอยู่บนถนนผานซานที่คดเคี้ยวเย่เฉินไม่สนใจฮวงจุ้ยอีกต่อไป เขาเห็นสุสานหินอ่อนสีขาวขนาดใหญ่บนไหล่เขาแล้ว มีหลุมศพของบรรพบุรุษปัจจุบันของตระกูลเย่
ในไม่ช้า รถโรลส์รอยซ์ที่เขากำลังขับรถก็ไปที่พื้นราบซึ่งอยู่ด้านล่างสุสานไม่ไกลนัก
นี่เป็นที่จอดรถแบบเปิดพิเศษ ชายชุดดำหลายคนยืนอยู่ที่นี่ ดูเหมือนว่าพวกเขาน่าจะเป็นยามของหลุมศพของตระกูลเย่
ยิ่งตระกูลใหญ่ขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของหลุมศพของบรรพบุรุษมากขึ้นเท่านั้น
ตระกูลชั้นนำสามารถเจริญรุ่งเรืองฮวงจุ้ยของสุสานบรรพบุรุษนั้นมีบทบาทสำคัญ เช่นเดียวกับเส้นเลือดมังกรในสมัยโบราณซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่ง
หากเป็นศัตรูหรือคู่แข่งที่ซ่อนเร้นเจตนาร้ายและจงใจทำลายหลุมฝังศพของบรรพบุรุษของครอบครัว ความมั่งคั่งจะสูญเสียเพียงเล็กน้อย ครอบครัวจะถูกทำลาย
ดังนั้นในภูเขาเย่หลิงซางจึงมียามร้อยคนคอยดูแลความปลอดภัยในสุสานของบรรพบุรุษเพียงแห่งเดียวในหนึ่งปี
ในเวลานี้ยามได้นำทางเย่เฉิน และหลังจากหยุดรถในพื้นที่จอดรถที่กำหนดเย่เฉินก็ลงจากรถทันทีและไปที่แถวหลังเพื่อช่วยกู้เย้นจงเปิดประตูรถ
หลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋ก็ลงจากรถด้านหลังเช่นกัน
หลังจากนั้น คนขับรถคันนั้นก็เปิดท้ายรถ หลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋หยิบช่อดอกไม้ออกมาจากด้านในอย่างระมัดระวัง กวักมือเรียกเย่เฉินและกล่าวว่า “เสียวหลิวมาที่นี่และช่วยถือดอกไม้หน่อย”
เย่เฉินรู้ว่าเสียวหลิวคือเรียกตัวเอง ดังนั้นเขาจึงเข้าใจและรีบไปด้านหน้ารับช่อดอกไม้สองช่อจากมือของทั้งสอง
หลินหว่านชิวหยิบห่ออีกสองชุดจากด้านใน เธอและกู้ชิวอี๋ต่างก็ถือกันคนละอัน
กู้เย้นจงก็ก้าวไปข้างหน้าในเวลานี้และพูดกับเย่เฉิน”มาเสียวหลิวฉันขอหนึ่งช่อ”
เย่เฉินรีบส่งหนึ่งในนั้นให้เขา
กู้เย้นจงจงใจถอนหายใจในเวลานี้ ลูบเข่าของขาขวาของเขาและกล่าว “คราวก่อนระหว่างทำบำบัด เข่าขาขวาที่เกิดจากยาดูเหมือนจะยังรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ยังต้องเดินอีกมากกว่าร้อยก้าว เสียวหลิวไม่งั้นนายช่วยฉันหน่อย”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติและเห็นด้วย “ครับ ประธานกู้!”
กู้เย้นจงพูดกับคนขับรถอีกคน “เสี่ยวเฉินให้เสียวหลิวช่วยฉันเอง นายรออยู่ในรถ”
คนขับพยักหน้าทันที “ครับ!”
ในเวลานี้ยามพูดด้วยความลำบากใจ “คุณกู้ นี่ไม่เป็นไปตามระเบียบของภูเขาเย่หลิงซาง ตามกฎของตระกูลเย่ มีเพียงคุณภรรยาของคุณและลูกสาวเท่านั้นที่สามารถขึ้นไปบนภูเขาได้ แม้แต่เราก็ไปไม่ได้ยังไงก็ขอเชิญคุณผู้ชายท่านนี้รออยู่ในรถครับ!”