ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1652
ในเวลานี้
หลังจากที่ฟูจิบายาชิ มาสะและศิษย์น้องรองรีบเก็บข้าวของสำคัญบางอย่างอย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ล็อบบี้ของโรงแรม
พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะเช็คเอาท์ แค่คิดว่าจะรีบขึ้นรถและกลับไปโตเกียวอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาออกไปข้างนอก กลับพบว่ารถของพวกเขาไม่ได้รออยู่ที่นี่เลย
ฟูจิบายาชิ มาสะด่าไปคำหนึ่ง “แม่งเอ๊ย เจ้าสามไอ้สารเลวคนนี้ มัวแต่ทำอะไรอยู่ว่ะ? โทรหาเขาสิ!”
ศิษย์น้องรองรีบหยิบมือถือออกมาทันที โทรออก และเริ่มด่าว่า “เจ้าสาม คุณทำอะไรอยู่? ทำไมยังไม่ออกมาอีก!”
ตามคำร้องขอของเย่เฉิน เจ้าสามก็เอ่ยปากกล่าวว่า “ศิษย์พี่รอง มียางรถเส้นหนึ่งยางแบน ผมสงสัยว่ามีรอยรั่วอยู่ที่ไหนสักที่ ผมกำลังวิ่งจ๊อกกิ้งลมอยู่ และผมกำลังจะเปลี่ยนยางอะไหล่อยู่ หรือว่าคุณลงมาช่วยผมสักหน่อย?!”
“แม่งเอ๊ย!” ศิษย์น้องรองพูดกับฟูจิบายาชิ มาสะว่า “ศิษย์พี่ มียางเส้นหนึ่งอาจจะถูกเจาะ ผมไปช่วยเขาเปลี่ยนยางสักหน่อย”
ฟูจิบายาชิ มาสะพยักหน้า และเตือนว่า “พวกคุณสองคนเร่งมือเข้าหน่อย!”
ในโรงรถใต้ดิน
เจ้าสามที่ถูกมีดคุไนของเย่เฉินจี้ที่คอของเขาอยู่ เอ่ยปากอ้อนวอนขอร้องว่า “พี่ชาย ผมได้ทำตามคำสั่งของคุณและโทรศัพท์แล้ว คุณจะปล่อยชีวิตผมได้ไหม……..”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “คุณทำได้ดีมาก ผมก็จะปล่อยให้คุณทุกข์น้อยลง!”
หลังจากพูดจบ ไม่รอให้เขาตอบสนองกลับมา เย่เฉินก็ออกแรงที่มือของเขา!
ได้ยินเพียงแค่เสียงคลิก คอของชายคนนั้นก็ถูกบีบให้หักในทันที และคนทั้งคนก็หมดสติไปในขณะนั้น และก็กลายเป็นศพไปเลย
หลังจากนั้น เย่เฉินก็ไม่รีรอเลย และขยับร่างของเขาไปด้านข้างรถทันที โดยหันหลังให้ด้านหน้ารถ ราวกับว่าเขากำลังตรวจสอบช่วงหลังอยู่
และเย่เฉินเอง ก็ซ่อนลมหายใจ อยู่หลังรถข้างๆ รอให้ปลาตัวต่อไปติดเบ็ด
ในเวลานี้ เจ้ารองก็วิ่งเข้ามาอย่างลุกลี้ลุกลน
ความระแวดระวังของทั้งคนก็ได้ลดลงมาก เนื่องจากความหงุดหงิด เมื่อเห็นว่าเจ้าสามยังคงนั่งยองๆ ข้างยางรถอยู่ เขาก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที
เขาวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ตบที่หลังศีรษะของเจ้าสาม แล้วด่าว่า “ไอ้บ้า! มึงก็นั่งเฝ้าดูอยู่เฉยๆ แบบนี้งั้นเหรอ? มึงไม่รู้จะเอายางอะไหล่กับแม่แรงออกมาก่อนเหรอ!”
หลังจากพูดจบ ก็เห็นเพียงร่างกายกายเจ้าสาม แกว่งไกวด้วยการตบของตัวเองแล้วล้มลงกับพื้น
เจ้ารองเห็นดวงตาของเขาที่เบิกกว้าง และท่าทางที่ตายตาไม่หลับ และก็ตกใจอย่างมากในทันที!
ในเวลานี้ เขาตระหนักได้ว่า พี่น้องทั้งสามคนของพวกเขา ก็ตกเป็นเป้าหมายของคนอื่นไปแล้วเช่นกัน!
อีกอย่าง กลุ่มคนที่สี่กำลังจับตาจ้องพวกเขาอยู่ อาจมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นกลุ่มคนเดียวกันกับคนที่ฆ่าฟูจิบายาชิ โอตะเจ้าสี่!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็วิ่งหนีด้วยความตกใจ
แต่ตอนที่เขาหันหลังกลับมา จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเขา! เงาสีดำนี้ยื่นมือออกมาด้วยความเร็วที่เร็วมาก และบีบคอของเขาอย่างแน่น!
ศิษย์น้องรองของฟูจิบายาชิ มาสะหายใจไม่ออกในทันที
แต่ในเวลานี้ เขาก็มองเห็นชายตรงหน้าเขาได้อย่างชัดเจน
คนคนนี้ เป็นคนจีนคนเดียวกันกับที่ติดตามพี่น้องทั้งสี่คนพวกเขามาตลอดทางจากโตเกียวไม่ใช่หรือ?!
ในเวลานี้ ในสมองของเจ้ารองเกือบจะระเบิดไปเลย!
หัวใจของเขาสั่นเทาอย่างสุดขีด “หรือว่า…….คนที่ฆ่าเจ้าสี่และเจ้าสาม ก็คือคนจีนคนนี้งั้นเหรอ?! หรือว่า……..หรือว่าเขาปั่นหัวพวกเรามาตลอดงั้นเหรอ!”
ตอนที่เขากำลังตกใจอยู่อย่างมาก เย่เฉินก็มีรอยยิ้มฉายผ่านที่มุมปากของเขา และพูดอย่างขี้เล่นว่า “ลูกพี่ คุณจะวิ่งหนีไปเพื่ออะไรเหรอ?”