ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 1732
ซูโสว่เต้าพยักหน้าและพูดด้วยท่าทีเย่อหยิ่งเล็กน้อย:”ฉันหวังว่ากรมตำรวจนครบาลโตเกียวและคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติจะเข้าใจความจริงนี้ บางครั้ง การผ่าตัดที่จำเป็นยังคงจำเป็น เก็บเนื้อเยื่อมะเร็งไว้ในร่างกาย มันจะทำได้เพียงเป็นภาระทั้งเมือง และฉัน ก็แค่บินไปทำการผ่าตัดที่โตเกียวอย่างแม่นยำเท่านั้นเอง!”
ภายนอกนางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าเห็นด้วย แต่กลับกรีดร้องในใจ:”แม่งเอ้ย ซูโสว่เต้าหมาจริงๆ ยิ่งพูดยิ่งหน้าไม่อาย!”
ซูโสว่เต้าดูเวลาแล้วยิ้ม:”คุณอิโตะ ร่างกายของคุณบาดเจ็บอยู่ ฉันจะไม่รบกวนคุณต่อ อาหารเสริมที่ฉันเอามาให้คุณ เป็นวัตถุดิบและส่วนผสมทางยาจากธรรมชาติที่ดีมาก เดี๋ยวคุณให้คนใช้ทำให้คุณ จะสามารถเร่งการฟื้นตัวได้ ”
พูดไป ซูโสว่เต้าปัดมือ:”ในเมื่อเราทั้งคู่มีความตั้งใจที่จะร่วมมือกันอย่างลึกซึ้ง งั้นฉันจะรอให้ร่างกายของคุณฟื้นตัว และเราจะเดินหน้าไปด้วยกัน!”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างจริงจัง:”ไม่มีปัญหา! คุณและฉันยังคงติดต่อกันได้ตลอดเวลา!”
“โอเค!”ซูโสว่เต้าหัวเราะ และพูดว่า:”ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นฉันไปก่อนนะ!”
นางาฮิโกะ อิโตะ พยักหน้า:”คุณซูเดินทางดีๆครับ ฉันไม่ไปส่งคุณนะครับ!”
ซูโสว่เต้ารีบตบไหล่เขา:”คุณอิโตะไม่ต้องเกรงใจ พักผ่อนให้เต็มที่ รักษาอาการบาดเจ็บของคุณก่อน!”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับเอมิ นานาโกะว่า:”เอมิ ช่วยฉันไปส่งคุณซูหน่อย!”
“ได้เลยพี่ชาย!
ซูโสว่เต้าลุกขึ้นและจับมือกับนางาฮิโกะ อิโตะ และก้าวออกจากวอร์ดพร้อมกับเอมิ นานาโกะ
ในเวลานี้เย่เฉินและอิโตะ นานาโกะ อิโตะเพิ่งมาถึงโรงพยาบา ยืนรอลิฟต์อยู่ที่ทางเข้า
เอมิ นานาโกะส่งซูโสว่เต้าและจ้าวอีหมิงไปที่ทางเข้าลิฟต์และกล่าวคำขอโทษ:”คุณซู ฉันต้องไปดูแลพี่ชายของฉัน ดังนั้นฉันจะไม่ส่งคุณลงไปนะคะ”
ซูโสว่เต้ายิ้มพูดว่า:”คุณหญิงอิโตะไม่ต้องไปส่งหรอกครับ กลับไปดูแลคุณอิโตะเถอะ!”
เอมิ นานาโกะ พยักหน้าและโค้งคำนับเก้าสิบองศา:”คุณซู เดินทางดีๆนะคะ!”
ซูโสว่เต้าโบกมือและก้าวเข้าไปในลิฟต์
หลังจากที่ประตูลิฟต์ปิดลง ซูโสว่เต้าถามจ้าอีหมิง ซึ่งเงียบมาเป็นเวลานาน:”นายคิดว่า นางาฮิโกะ อิโตะคิดยังไงกันแน่?”
จ้าวอีหมิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง และพูดอย่างจริงจัง:”คุณท่าน ฉันคิดว่า ถึงแม้นางาฮิโกะ อิโตะจะปลอมตัวได้ดี แต่เขาก็ยังรู้สึกกลัวคุณอยู่เล็กน้อย….. ”
“ใช่”ซูโสว่เต้าพยักหน้า:”น่าจะเพราะว่าเรื่องฆ่าทั้งบ้านมัตสึโมโตะ เมื่อคิดดู รู้สึกทำเกินไปนิดหน่อย”
พูดจบ เขาก็โบกมืออีกครั้ง และพูดอย่างเฉยเมย:”ไม่ต้องสนใจเขาหรอก ที่ฉันฆ่าทั้งบ้านมัตสึโมโตะ ก็เพราะเขาต้องการทำร้ายลูกชายและลูกสาวของฉัน และต้องการให้ฉันหายสาบสูญ ถ้าฉันไม่ทำให้เขาหายสาบสูญ คนอื่นจะคิดว่าฉันซูโสว่เต้าเป็นไก่อ่อน ใครๆก็บีบได้!”
จ้าวอีหมิงถามว่า:”แล้วนางาฮิโกะ อิโตะจะไม่กล้าร่วมมือกับเราเพราะเรื่องนี้รึเปล่า?”
ซูโสว่เต้าร้องหึ และพูดว่า:”ให้เวลาเขารักษาอาการบาดเจ็บก่อน แล้วค่อยไปหาเขา เวลานั้น ความร่วมมือจะดำเนินการในลักษณะความร่วมมือ ไม่ร่วมมือก็จะมีวิธีแก้ปัญหาสำหรับการไม่ร่วมมือ!”
ในเวลานี้ ลิฟต์ส่งเสียงดังและหยุดที่ชั้นหนึ่ง
จ้าวอีหมิงรีบก้าวไปข้างหน้า และพูดด้วยความเคารพ:”คุณท่าน เชิญครับ!”