ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 309

ทที่ 309

ใคร ๆก็รู้ว่า โถฉี่ในห้องน้ำผู้ชายเหม็นสาบ แต่ถ้าเลียมันก็ไม่ถึงตาย

แต่ถ้าหากดื่มน้ำหอมลงไปในท้องปริมาณ5ปอนด์ แม้แต่เซียนต้าหลัวจินก็ไม่สามารถช่วยชีวิตได้

ถึงแม้ว่าเว่ยฉางหมิงกับเซียวเวยเวยจะเป็นคนที่หยิ่งยโส แต่ก็ไม่ยอมเอาชีวิตตนเองมาล้อเล่น

ยังไงก็ต้องอยู่รอดต่อไป เลียโถปัสสาวะจะเป็นไรไปเสีย

อย่างมากก็บ้วนปากหลาย ๆ รอบ แล้วก็แปรงฟันหลาย ๆรอบเช่นกัน!

เมื่อลุงวีได้เห็นว่าพวกเขาสองคนเลือกที่จะเลียโถปัสสาวะแล้ว ก็ออกคำสั่งว่า “เด็ก ๆ ลากไอ้หมาคู่นี้ไปที่ห้องน้ำชาย ให้พวกเขาเลียโถปัสสาวะให้สะอาด ถ้ากล้าทิ้งคราบไว้สักนิด ก็ตีจนพวกเขาขี้แตก!”

รปภ. ได้ลากพวกเขาสองคนเหมือนลากหมาที่ตายไปแล้ว ไปห้องน้ำชายที่ชั้น2 ฝั่งด้านลุงวีก็กล่าวถามเย่เฉินอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ คุณจะไปคุมด้วยตนเองไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า “เรื่องที่น่าสนุกเช่นนี้ จะพลาดได้ยังไง”

เมื่อพูดจบ ภายใต้การบริการด้วยความเคารพของลุงวี พวกเขาก้าวเดินไปที่ห้องน้ำ

ห้องน้ำชายที่ชั้น2ค่อนข้างใหญ่ แค่โถปัสสาวะก็มีอยู่2แถวแล้ว รวมทั้งหมด16โถ

รปภ. หลายคนผลักเว่ยฉางหมิงและเซียวเวยเวยไปที่ข้างโถปัสสาวะ และกล่าวอย่างเย็นชา “แม่งจะยืนซื่อบื้อทำบ้าอะไรวะ? รีบเลียเร็วเข้า! ”

เว่ยฉางหมิงแลบลิ้นออกมาอย่างสั่น ๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าโถปัสสาวะ

ถึงแม้ว่าห้องน้ำของคลับเฮาส์ฮุยหวงจะสะอาด แต่มันเป็นโถปัสสาวะ โดยปกติแล้วห้องน้ำจะมีกลิ่นอโรมาเทอราพี ทำให้ไม่ได้กลิ่นเหม็นสาบ แต่ถ้าเป็นโถปัสสาวะ ก็สามารถได้กลิ่นปัสสาวะอันรุนแรง ทำให้เว่ยฉางหมิงรู้สึกขยะแขยงมาก

เซียวเวยเวยก็รู้สึกขยะแขยงจนเวียนหัวไปหมด กลิ่นมันรุนแรงมาก รุนแรงจนทำให้เธอเกือบจะเป็นลม

เมื่อลุงวีเห็นว่าทั้งสองยังอืดอาดยืดยาดกันอยู่ ลุงวีจึงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ถ้าพวกแกยังอืดอาดยืดยาดกันอีก ฉันจะให้พวกแกเลียโถส้วมน่ะ!”

ทั้งสองคนตกใจกลัวจนตัวสั่น เว่ยฉางหมิงรวบรวมความกล้า ก้าวเดินไปอยู่ตรงหน้าโถส้วมสีขาว แลบลิ้นออกมา ใช้ปลายลิ้นเลียไปที่โถปัสสาวะหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นก็รู้สึกขยะแขยงจนอาเจียนออกมา

เซียวเวยเวยที่อยู่ข้าง ๆ ก็ปฏิบัติตาม เธอหลับตาลงและเลียไปที่โถปัสสาวะอย่างเบา ๆ

สีหน้าเว่ยฉางหมิงไม่สู้ดีนัก หน้าดำปนเขียว มองไปที่ลุงวี พูดขอร้องว่า “ลุงวี พวกเราเลียแล้ว ปล่อยพวกเราไปได้หรือยัง?”

ลุงวีหันไปมองเย่เฉิน “อาจารย์เย่ คุณคิดว่ายังไงครับ?”

เย่เฉินเอามือกอดอก ยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วกล่าวว่า “นี่มันหลอกตาเกินไปแล้วมั้ง คิดว่าแค่ใช้ลิ้นแตะครั้งเดียวก็ได้แล้วเหรอ? เล่นตลกอะไรกัน!”

ลุงวีรีบถาม อาจารย์เย่ “ถ้างั้นความหมายของคุณคือ?”

เย่เฉินชี้ไปที่โถปัสสาวะทั้ง2แถว รวมทั้งหมด16โถ แล้วกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ ให้พวกเขาสองคนเลียคนล่ะ8โถ ใครก็ไม่เสียเปรียบ ทุกโถต้องเลียจากด้านในจนถึงด้านนอก เลียไม่ครบไม่หมดก็ไม่ได้!”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงไปตามกัน…….

อาจารย์เย่นี่ช่างโหดเหี้ยมเสียจริง!

ให้เลียโถปัสสาวะคนล่ะ8โถ!

โถปัสสาวะนี้เป็นโถปัสสาวะนำเข้าของโคห์เลอร์ ซึ่งมีขนาดใหญ่ มีสไตล์ และสูงเกือบหนึ่งเมตร อย่าว่าแต่เลีย8โถ แค่เลียโถเดียวก็ทำให้คนเหม็นสาบขยะแขยงจะตายอยู่แล้ว นี่จะให้เลีย8โถเลย?

เมื่อเว่ยฉางหมิงได้ยินประโยคนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนชีวิตพังทลายลง ส่วนเซียวเวยเวยร้องไห้เสียงดังขึ้นมา คุกเข่าลงไปบนพื้นแล้วขอร้องเย่เฉินว่า “เย่เฉิน ยังไงคุณก็มีศักดิ์เป็นพี่เขยฉัน เพื่อเห็นแก่ฉันที่อายุยังน้อยไม่รู้ความ ได้โปรดปล่อยฉันไปสักครั้งได้ไปไหม?”

เว่ยฉางหมิงก็ใช้สองมือพนมมือ แล้วขอร้องไม่หยุด “อาจารย์เย่ คุณเป็นคนใหญ่ที่ใจกว้างมีจิตเมตตา ให้ทางรอดทางหนึ่งกับพวกเราด้วยเถอะ………”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ทางรอดก็ให้คุณแล้วนี่ แค่คุณเลียเสร็จทั้ง8โถก็จะปล่อยพวกคุณไป”