ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 406

บทที่ 406

สถานการณ์ตอนนี้ของไอ้หมอนี่ เหมือนคลิปบนติ๊กต็อกที่ลูกคนรวยแย่งกินอุจจาระกัน ต้องต่อสู้กับความรู้สึกขยะแขยง

เซียวอี้เชียนดื่มรวดเดียวจนหมด จากนั้นเช็ดปาก แล้วรีบถามว่า “ยาอยู่ไหน? เร็ว? รีบนำยามาให้ผม! ”

เย่เฉินหยิบน้ำสีดำข้นหนึ่งลิตรจากมือคนรับใช้ และถือโอกาสตอนที่ไม่มีใครสังเกต เขาโรยเศษยาจากปลายนิ้วที่เขาที่เพิ่งบีบออกมาจากยาเม็ด

จากนั้น เขายิ้มแล้วนำถ้วยยายื่นให้กับเซียวอี้เชียน แล้วกล่าวว่า “มา ประธานเซียว เชิญดื่ม!”

มีกลิ่นเหม็นสาบรุนแรงภายในปากของเซียวอี้เชียน และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะปกปิดมันด้วยกลิ่นอื่น ๆ เขาจึงหยิบน้ำยาขึ้นมาและดื่มเข้าไปอึกใหญ่

ความขมของน้ำยาถ้วยใหญ่นี้ไม่ได้ทำให้คนสลบ

ชั่วชีวิตของเขา ไม่เคยได้ลิ้มรสอะไรที่ขมขนาดนี้มาก่อน แม่งมันช่างขมฉิบหาย ขมราวกับว่านำชะเอมหนึ่งหมื่นขวดเทรวมกันอยู่ในยาถ้วยนี้

น้ำยาถ้วยนี้ไม่เพียงแค่ขมเท่านั้น แต่ยังแสบร้อนมาก!

เมื่อน้ำยาเข้าปากมันแสบร้อนจนลิ้นชาไปหมด หลังจากนั้นก็ชาไปทั่วทั้งปาก

เมื่อเข้าสู่กระเพาะอาหาร เหมือนกับว่าได้ดื่มกรดซัลฟิวริกเข้าไป ทั่วทั้งท้องแสบร้อนจนรู้สึกทรมาน

อย่างไรก็ตาม ในพริบตาเดียวที่เขาดื่มมัน เซียวอี้เชียนรู้สึกได้ทันทีถึงความร้อนจากท้องไปสู่ด้านล่าง

ความเจ็บปวดตรงบริเวณนั้น รู้สึกบรรเทาลงทันที!

เห้ย! แม่งเป็นยาเทวดาจริง ๆ!

เซียวอี้เชียนตื่นเต้นมาก เขาไม่สนใจว่ายานี้จะขมขนาดไหน ดื่มมันเข้าไปอีกอึกใหญ่

เมื่อดื่มจนใกล้หมด ก้นถ้วยจะมีกากยา ข้นหนึบจนเหมือนงาดำ เมื่อดื่มเข้าไปมันจะไปติดในปาก มันรู้สึกทรมานจริงๆ

แต่เพื่อประสิทธิภาพของยา เขาจึงได้กลืนกากยาลงไปทั้งหมด

ในตอนนี้ปากของเขาชาไปหมด ตัวเขาไม่รู้ว่า ตอนนี้ลิ้นที่รับรสของเขาถูกฤทธิ์ยาเผาหมด ลิ้นไม่สามารถรับรสได้อีกหลายเดือนแน่ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ปากก็จะชาตลอดเวลา และปวดแสบปวดร้อน จนรู้สึกทรมาน

และสิ่งที่สำคัญไปยิ่งกว่านั้นก็คือ ยานี้มันทำให้แสบกระเพาะ ในอีกหลายเดือนนี้ ทุกวันเขาต้องวิ่งเข้าห้องน้ำ ยังไงเสียก็ต้องทนทุกข์ทรมานอีกหลายเดือน

อย่างไรก็ตาม เซียวอี้เชียนไม่มีใจที่จะไปสนใจความรู้สึกไม่สบายของส่วนอื่นในร่างกาย ตอนนี้เขารู้สึกว่า แผลเน่าที่เจ็บปวดตรงบริเวณนั้นเย็นลงเรื่อย ๆ และรู้สึกสบายขึ้น จนรู้สึกร่างกายผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น

“มันวิเศษมาก ผมรู้สึกว่ายาออกฤทธิ์แล้ว!”

เซียวอี้เชียนรู้สึกดีใจมาก เขาถอดกางเกงต่อหน้าทุกคนทันที

เมื่อมองแวบหนึ่ง เขาตื่นเต้นจนแทบจะหลั่งน้ำตา บริเวณนั้น เดิมเน่ามีหนอง ก็หายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว! นี่มันสุดยอดมาก!

ตอนนี้เย่เฉินพูดอย่างใจเย็นว่า “ แผลของคุณได้รับการรักษาแล้ว แต่เส้นประสาทบริเวณนั้นของคุณมันเสียหายไปแล้ว มันคงเป็นเรื่องยาก ที่จะกลับมาผงาดเหมือนเดิม ผมไม่แนะนำให้คุณกินยาชนิดนั้นอีก มิเช่นนั้นอาจจะเจอปัญหาเดิมแบบนี้อีก”

เซียวอี้เชียนพยักหน้าไม่หยุด

หลังจากที่บริเวณนั้นเริ่มเน่า เขาไม่คาดหวังที่จะกลับไปผงาดเหมือนเดิม ขอเพียงแค่ให้มันอยู่ที่ตรงนั้นต่อไป แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

ตอนนี้ดีแล้ว โคนรากเหง้าของตนเองรอดแล้ว!

ตอนนี้เย่เฉินกล่าวเรียบ ๆว่า “เซียวอี้เชียน คุณควรจะขอบคุณ การประมูลในวันนั้น ที่ผมประมูลโสมม่วงชั้นเลิศอายุ 300 ปีได้ ไม่ใช่คุณ มิเช่นนั้น ตามอาการป่วยของคุณ ถ้าคุณดื่มโสมม่วงชั้นเลิศอายุ 300 ปีเข้าไป บริเวณมันก็คงเน่าไปแล้ว คงไม่สามารถรอจนถึงตอนนี้ได้!”

เซียวอี้เชียนรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที

ตอนนี้ต่อหน้าเย่เฉิน เขาไม่กล้าที่จะเสแสร้ง ทำได้เพียงแค่กล่าวด้วยความเคารพว่า “ขอบคุณอาจารย์เย่ ที่ช่วยเหลือ!”

เย่เฉินกล่าวว่า “ตอนนี้คุณก็หายแล้ว และไม่ควรจะทำให้ตระกูลเว่ยลำบากใจอีกต่อไปใช่ไหม?”

“แน่นอน ๆ !” เซียวอี้เชียนพยักหน้า

แม้ว่า ที่ผ่านมาตนเองจะทนทุกข์ทรมานมากมาย แต่ตอนนี้ได้รับการรักษาหายแล้ว มันก็ไม่มีความจำเป็นที่ตนเองจะปะทะกับตระกูลเว่ยอีกต่อไป

ตอนนี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าที่มีต่อเมืองจินหลิง เหมือนกับว่าตั้งแต่มาอยู่ที่เมืองจินหลิง ชีวิตก็เจอแต่เรื่องวุ่นวายหาความสุขไม่ได้

ตอนนี้ บริเวณนั้นของตนเองก็รักษาหายแล้ว ใจของเขาอยากจะรีบกลับไปเมืองเย่นจิง ออกไปจากเมืองจินหลิง สถานที่ที่ทำให้เขาต้องเสียใจเช่นนี้……….

————