ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 417

บทที่ 417

เซียวอี้เชียนรู้สึกดูถูกครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียว ฉะนั้น เขาจึงไม่สนใจไยดีว่าตระกูลเซียวจะอยู่หรือตาย

ตอนนี้ เขาคิดแค่ว่าจะรีบกลับไปเมืองเย่นจิง แล้วหาหมอที่เก่งมีชื่อเสียงในเมืองเย่นจิง ดูว่าจะสามารถรักษาตนเองให้หายได้หรือไม่

ถึงขณะนี้แล้ว นายหญิงใหญ่เซียวยังอยากจะขอร้องอ้อนวอนอีก แต่เซียวอี้เชียนไม่ได้ให้โอกาสเธอเลย เขารีบโบกมือ แล้วกล่าวว่า “แค่นี้แหละ ตอนนี้ผมจะรีบขึ้นไปเก็บของ พวกคุณรักษาตัวเองให้ดี ๆ!”

สีหน้านายหญิงใหญ่เซียวขาวซีดเผือด ขอร้องอ้อนวอนต่อไปว่า “ประธานเซียว คุณจะทิ้งพวกเราอย่างนี้ไม่ได้ สถานการณ์ตอนนี้ของตระกูลเซียวเป็นอย่างไร คุณก็ทราบ ถ้าไม่มีคุณสนับสนุน มันจะพังทลายลงอย่างแน่นอน……..”

จากนั้น นายหญิงใหญ่เซียวรีบขยิบตาให้เซียวเวยเวย

เซียวเวยเวยก็รีบขอร้องอ้อนวอนว่า “อี้เชียน สิ่งที่คุณย่าพูดก็ถูก คุณเคยพูดไว้ก่อนหน้านั้นว่า คุณจะลงทุนให้ตระกูลเซียว 80 ล้านไม่ใช่หรือ? จนถึงตอนนี้ให้มาเพียงแค่ 10 ล้านเท่านั้น ยังไม่สามารถแก้ปัญหาของตระกูลเซียวได้เลย!”

จากนั้น เธอก็รีบกล่าวต่อไปว่า “หรือไม่คุณก็โอนเงินที่เหลืออีก 70 ล้านให้พวกเรา เช่นนี้พวกเราจึงจะสามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ ในอนาคตเมื่อคุณกลับมาเมืองจินหลิงอีกครั้ง ธุรกิจของพวกเราก็คงจะฟื้นตัวแล้ว”

คนอื่น ๆ ต่างแสดงแววตาที่คาดหวัง เซียวอี้เชียนจะไปก็ได้ แต่ต้องให้เงินไว้ก่อน มิเช่นนั้นตระกูลเซียวก็จะจบสิ้น

เซียวไห่หลงก็ได้พูดประจบกับเซียวอี้เชียนว่า “ประธานเซียว น้องสาวของผมเป็นคนของคุณแล้ว คนชั้นสูงในเมืองจินหลง ไม่มีใครที่ไม่ทราบ? คุณก็ทราบว่า เธอเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองจินหลิงก็ทราบว่า เธอเป็นผู้หญิงของคุณ เมื่อคุณไปแล้ว คงไม่อยากให้เธอใช้ชีวิตอย่างลำบากใช่ไหม?”

สิ่งที่คนของตระกูลเซียวไม่คาดคิดคือ เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินประโยคนี้ หน้าเสียขึ้นมาทันที!

เขาโกรธหน้าดำคร่ำเครียดแล้วด่าว่า “เงิน ๆ ๆ พวกคุณทั้งสามรุ่น วันๆรู้แต่ขอเงินอย่างเดียว! ผมไม่ขอเงิน 10 ล้านคืนมาก็ดีแค่ไหนแล้ว ตอนนี้ยังกล้ามาขอเงินกับผมอีก? ฝันไปเถอะ!”

นายหญิงใหญ่เซียวยังไม่ยอมแพ้ เธอบีบน้ำตาออกมาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ประธานเซียว คุณช่วยเหลือพวกเราได้ไหม หากคุณไม่ช่วยเหลือ พวกเราตระกูลเซียวก็จะจบสิ้นแล้ว!”

คนอื่นก็พากันขอร้องอ้อนวอน มันแทบจะเหมือนขอทานข้างถนน

เซียวอี้เชียนรู้สึกรำคาญ จึงตบหน้าของนายหญิงใหญ่เซียวไปหนึ่งที “หากยังพูดไร้สาระอีกประโยคหนึ่ง ผมจะให้ทนายมาหาพวกคุณทันที ขอให้พวกคุณคืนเงินลงทุน 10 ล้านก่อนหน้านั้น! พวกคุณก็ดูเองว่าจะเอายังไง!”

นายหญิงใหญ่เซียวจับหน้าตนเอง ตอนนี้เธอไม่กล้าพูดอะไรอีก

ถ้าหากทำให้เซียวอี้เชียนโกรธ แล้วทวงเงิน10 ล้านคืน ตระกูลเซียวจะเอาอะไรมาชดใช้?

ดังนั้น เธอทำได้แค่เพียงถอนหายใจ แล้วก็มองดูเซียวอี้เชียนเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินทาง แล้วจากไปพร้อมกับบอดี้การ์ด

หลังจากที่เซียวอี้เชียนจากไป สมาชิกทั้งห้าของตระกูลเซียวตกอยู่ในบรรยากาศที่น่าเศร้า

นายหญิงใหญ่เซียวรู้สึกจิตใจว้าวุ่นเป็นอย่างมาก เซียวไห่หลงกับเซียวเวยเวยรู้สึกสับสน ส่วนเซียวฉางเฉียนและภรรยาเฉียนหงเย่นทั้งสองคนมีเลศนัย

ที่จริง เซียวฉางเฉียนพอจะมีเงินเก็บอยู่ในมือนิดหน่อย

ตัวเขาเองมีเงินฝากประมาณ10 ล้าน ต่อมาเงินที่เซียวอี้เชียนให้เซียวเวยเวยอีก 5 ล้าน ก็เข้ากระเป๋าของสามีภรรยาคู่ เงิน15 ล้านนี้พวกเขาเตรียมไว้สำหรับซื้อบ้าน

ถ้าเขาเอาเงินก้อนนี้ออกมา ก็จะสามารถชำระหนี้ส่วนใหญ่ของตระกูลเซียวได้ แต่เขาจะเต็มใจได้อย่างไร?

ตอนนี้ตระกูลเซียวเป็นหลุมลึกที่ไม่มีทางเติมเต็มได้ ถ้าหากเอาเงินนี้ออกมา จะไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมา เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมต้องลงทุน?

เพราะยังไงบริษัทก็เป็นของนายหญิงใหญ่เซียว หนี้สินทั้งหลายเธอต้องรับผิดชอบเอง ในอนาคตหากถูกศาลตัดสินยึดทรัพย์สิน ก็จะยึดคฤหาสน์และเงินของเธอเท่านั้น ไม่สามารถยึดทรัพย์สินของเขาได้ ตัวเองมีเงินอยู่15 ล้าน ก็ถือว่ามีทุนไว้ใช้ในยามชรา

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เซียวฉางเฉียนจงใจที่จะโยนปัญหาให้กับนายหญิงใหญ่เซียว ดังนั้นเขาจึงกล่าวก่อนเป็นเชิงเป็นกังวลว่า “แม่ พวกเราเป็นหนี้ธนาคาร และซัพพลายเออร์เป็นจำนวนเงินเท่าไหร่ ถ้าพวกเขามาทวงหนี้ พวกเราจะเอาอะไรคืนให้! ถึงเวลานั้นเกรงว่าคฤหาสน์หลังนี้จะถูกธนาคารยึดไปประมูล แม่ต้องเตรียมการไว้ล่วงหน้าด้วย…….”