CatNovel
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 42

  1. Home
  2. ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
  3. ตอนที่ 42
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

บทที่ 42 คุณชายเย่ ผมผิดไปแล้ว

หวังเถิงเฟยไม่รู้ว่าเหตุผลคืออะไร ดังนั้นจึงรู้สึกร้อนรุ่มภายในใจ ตอนนี้นักเรียนหลายคนต่างก็จับจ้องเขา เขาทำได้แค่กัดฟันกรอด แล้วติดต่อหาคนอื่น

เขาโทรไปหาคนที่รับผิดชอบสำนักสันติบาลระดับเขตอีกครั้ง

คนนี้ก็รู้จักกับพ่อของเขาอยู่ไม่น้อย

พอโทรติด หวังเถิงเหยก็พูดขึ้นทันที : “ผู้อำนวยการเฉิน นี่ผมเอง หวังเถิงเฟย ผมเจอปัญหาที่เขตบุกเบิกเกี่ยวกับ……”

หวังเถิงเฟยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง

อีกฝั่งนั้นพูดขึ้นอย่างประหม่า : “เถิงเฟย พวกนั้นเป็นคนของเปียวจื่อ เขาเป็นคนของท่านหงห้า ทางที่ดีอย่าไม่ยุ่งกับเรื่องนี้เลยนะ”

หวังเถิงเฟยถามขึ้น : “คุณจะไม่ช่วยเลยเหรอ?”

อีกฝั่งเลยตอบว่า : “ตำแหน่งของท่านหงห้านั้น คุณเองก็น่าจะรู้จักดีนะ”

หวังเถิงเฟยเองก็รู้สึกหวั่นเล็กน้อย พลางพูดขึ้น: “แล้วคุณสามารถช่วยพูดเพื่อรักษาหน้ากับเขาบ้างได้หรือเปล่า?”

อีกฝั่งยิ้มแห้งพลางพูดขึ้น : “อันนี้ผมช่วยไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยนะ”

หวังเถิงเฟยพูดขึ้นอย่างฉุนเฉียว : “ผู้อำนวยการเฉิน ผมจำได้ว่าคุณอยากให้กลุ่มบริษัทบริจาครถตำรวจให้คุณไม่ใช่เหรอ? หรือว่าคุณไม่อยากได้แล้ว?”

อีกฝั่งตอบกลับมาทันที อย่างไม่เกรงใจ : “หวังเถิงเฟย พ่อของคุณถูกไล่ออกแล้ว คุณไม่รู้เหรอ?”

“ไล่ออก!? เรื่องเกิดขึ้นตอนไหน?”

“ครึ่งชั่วโมงก่อน!”

และเขาก็พูดขึ้นอีก : “คุณคิดให้ดีก่อนค่อยพูดจะดีกว่านะ”

พูดจบ เขาก็ตัดสายทันที!

ชายหน้าบากหันไปมองเขาที่ดูท่าทางอึ้งๆ พลางหัวเราะเยาะ : “ทำไม? หาไม่ได้เหรอ?”

หวังเถิงเหยกำลังจะพูดขึ้น โดยที่ไม่คิดว่าชายหน้าบากจะตบเข้าที่ใบหน้าตัวเอง จนเขาถึงกับเซล้มทับโต๊ะเก้าอี้ล้มเป็นหน้ากอง!

ทุกอย่างพังลงทลาย!

สีหน้าทุกคนต่างขาวซีด แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางเขาไว้

“แกกล้าตบฉันเหรอ?”

หวังเถิงเฟยจับหน้าตัวเอง ใบหน้าที่ขาวใสของเขาแสดงความโมโหขึ้นมาอย่างชัดเจน

“ฉันตบแกแล้วมันทำไม?”

ชายหน้าบากหัวเราะออกมาอย่างสะใจ แล้วก็ถีบเข้าที่ท้องของหวังเถิงเฟย จนเขาล้มไปกองที่พื้น พลันขึ้นไปคร่อมแล้วทุบตีอย่างหนัก!

หวังรนหาที่เฟยถูกตีจนร้องอวดครวญ แต่ว่าในเวลาอย่างนี้นั้น ไม่มีใครที่จะช่วยเขาได้เลย

ผ่านไปไม่นาน เขาถูกตีเหมือนหมูเหมือนหมา มีเลือดอาบเต็มใบหน้า ดูแล้วน่าหวาดกลัวอย่างมาก

เขาถูกตีจนหัวหด ทั้งร้องไห้ทั้งร้องขอชีวิต : “พี่ พี่ ผมผิดไปแล้ว! อย่าตีผมเลยนะ!”

“ผิดไปแล้วงั้นเหรอ?” ชายหน้าบากสบถแล้วพูดขึ้น : “ผิดแล้วก็พอเหรอ? อย่ามาเสแสร้งกับฉัน ฉันไม่ตีแกให้ตาย ต่อไปจะมีหน้าอยู่ได้ยังไง?”

พูดเสร็จ เขาก็หันไปพูดกับคนอื่น : “แม่ง ตีมันให้ตาย!”

คนทั้งกลุ่มต่างรุมเข้าไป แล้วก็รุมเตะหวังเถิงเฟยทันที!

บางคนก็ใช้กระบอกเหล็กฟาดลงไปที่ตัวเขา ตอนนี้สถานการณ์นั้นดูน่าอนาถมาก

พอเห็นว่าหวังเถิงเฟยถูกตีปางตายแล้ว ชายหน้าบากก็เดินมาด้านหน้าของหวังเต้าคุน แล้วพูดเสียงข่มขู่ : “เพื่อนของแกโดนไป ตอนแรกมีแค่สองขา แต่ตอนนี้กลายเป็นสี่ขาแล้ว! ถ้าหากแกไม่รับปากละก็ แกก็จะเป็นแบบนั้น!”

หวังเต้าคุนกระวนกระวายใจทันที แต่ว่า พอพูดว่าอยากได้ส่วนแบ่งหนึ่งในสี่ของตัวเอง นั่นก็เท่ากับว่าตัวเองต้องทำงานให้เขาอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นด้วยความกล้า : “ถ้าจะให้ฉันเป็นแบบนั้น งั้นแกไม่สู้ฆ่าฉันเถอะ!”

ชายหน้าบากขมวดคิ้ว แล้วพูดขึ้นเสียงยากเย็น : “ได้! งั้นฉันจะสงเคราะห์ให้!”

พูดจบ เขาก็ดึงมีดปลายแหลมออกมาจากกระเป๋า

ทุกคนต่างตกใจจนนิ่งไป นักเรียนหญิงต่างพากันกรีดร้องขึ้น

เย่เฉินเห็นว่าปลายมีดกำลังจะฟันลงที่มือของหวังเต้าคุน เขาจึงพูดขึ้นทันที : “ทิ้งมีดนั่นซะ!”

ชายหน้าบากหันมาอย่างฉุนเฉียว พลางสบถด้วยคำด่า : “ใครยังอยากจะรนหาที่ตายอีก?”

พอหันไปเห็นเย่เฉิน สายตาของเขาก็ดูเหมือนกำลังครุ่นคิด หลังจากนั้นก็กลายเป็นหวาดกลัว มีเสียงของตกลงที่พื้น แล้วเขาก็พลันคุกเข่าลง!

และตอนทุกคนยังไม่ทันได้สตินั้น ชายหน้าบากก็ได้ทิ้งมีดปลายแหลมเล่มนั้นแล้ว แล้วทุกคนต่างก็ก้มลงคำนับเขา พลางพูดขึ้นด้วยเสียงสำนึกผิด : “ขอโทษด้วยครับคุณชายเย่! ผมมีตาแต่ไม่มีแวว ไม่เห็นว่าคุณอยู่ที่นี่!”

เย่เฉินชะงักไปนิดหน่อย พลางหันไปมองชายหน้าบาก : “แกรู้จักฉันเหรอ?”

ชายหน้าบากพยักหน้าอย่างเร็วและพูดขึ้น : “คุณชายเย่ ผมเป็นลูกน้องของพี่เปียว เคยเห็นคุณที่เทียนเซียงฝู่……”

เย่เฉินเข้าใจทุกอย่างทันที

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

วันนั้นคนที่มาหาเรื่องหวังเหวินเฟยกับเซียวไห่หลงก็คือลูกน้องของท่านหงห้า ที่ชื่อเปียวจื่อและคนนี้ก็เป็นลูกน้องของเปียวจื่อ

มิน่าล่ะ พอมองเห็นเขาแล้วถึงกับหวาดกลัวเลยทันที

ขนาดหงห้ามองเห็นเขายังเข่าอ่อนเลย ประสาอะไรกับลูกน้องของหงห้า……

เพื่อนในห้องต่างพากันอึ้งทึ่งไปหมด! หลิวลี่ลี่เองก็นิ่งเหมือนตัวเองอยู่ในฝัน

ทุกคนต่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมกลุ่มนักเลงป่าเถื่อนแบบนี้ ที่ขนาดหวังเถิงเฟยยังถูกตี จะมาคุกเข่าให้กับคนอย่างเย่เฉิน! แถมยังมีท่าทีว่าหวาดกลัวเขามากด้วย?

เซียวชูหรันเองก็มองอย่างงงๆ พลางถามขึ้น : “นี่มันเรื่องอะไร? นายรู้จักเขาเหรอ?”

เย่เฉินกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดว่าเขาไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับแก๊งนี้ จึงรีบพูดขึ้น: “ฉันไม่รู้จักพวกมัน!”

ชายหน้าบากเห็นเช่นนั้น จึงรีบพูดขึ้น : “ไม่รู้จักไม่รู้จัก! ฉันไม่รู้จักคุณชายเย่ คุณชายเย่ก็ไม่รู้จักฉันด้วย ฉันแค่ได้ยินชื่อเสียงของคุณชายเย่เท่านั้น และก็เคารพ……”

การยกยอคนแบบนี้มันช่าง……

เคารพเย่เฉินเหรอ?

ทุกคนแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น เหมือนกับว่าเป็นภาพจินตนาการ!

ชายหน้าบากรีบหันไปพูดกับหวังเต้าคุนทันที : “คุณเป็นเพื่อนของคุณชายเย่ งั้นหลังจากนี้ที่นี่ผมจะเป็นคนดูแล แต่ไม่เก็บค่าดูแลจากพวกคุณ! ถ้ามีเรื่องอะไร ผมจะช่วยเหลือให้ความเป็นธรรมกับคุณเอง!”

พอเขาพูดออกมาแบบนั้น ทุกคนต่างพากันอึ้ง!

หลิวลี่ลี่เองก็ตะลึงจนแทบจะร้องไห้

ฟ้าดินนี่ก็ช่างเปลี่ยนไปจนน่าตกใจมาก!

เป็นเพราะบารมีของเย่เฉิน เธอถึงไม่ต้องเสียส่วนแบ่ง 40% ให้เขา และที่สำคัญ ชายคนนี้เพื่อไม่ให้บาดหมางกับเย่เฉิน ยังยินยอมมาคุ้มกันร้านให้โดยไม่คิดเงินอีก!

และครั้งนี้เธอก็สบายใจในการทำธุรกิจแล้ว!

เย่เฉินช่างเป็นผู้มีพระคุณจริงๆ !

หวังเต้าคุนรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก พลางพูดขึ้น : “เย่เฉิน เรื่องนี้ต้องขอบใจนายมากๆ เลยนะ”

เย่เฉินยิ้มๆ : “ยังจะมาขอบใจทำไมกัน นายก็เกรงใจเกินไปแล้ว”

ชายหน้าบากหันไปเห็นหวังเถิงเฟยที่ถูกตีปางตาย ก็พลันพูดขึ้นอย่างหวาดกลัว : “ขอโทษด้วยครับคุณชายเย่ ผมจัดการเพื่อนคุณ……”

เย่เฉินพูดขึ้นเสียงธรรมดา : “ไม่เป็นไร เขาไม่ใช่เพื่อนฉัน แค่คนรู้จักเท่านั้น แล้วก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรมากด้วย”

พูดเสร็จ แล้วเขาก็พูดต่อ : “พวกนายพาเขาไปส่งโรงพยาบาลเถอะ เดี๋ยวจะมีปัญหาในการเปิดร้าน”

ชายหน้าบากพยักหน้ารับ : “งั้นพวกเราจะพาเขาไปส่งโรงพยาบาลตอนนี้! คุณชายเย่สนุกต่อเลย พวกเราไม่รบกวนแล้ว!”

พูดจบเขาก็เรียกลูกน้องมา พลังแบกหวังเถิงเฟยออกไปอย่างรีบร้อน

สายตาที่ทุกคนหันมาจับจ้องเย่เฉินนั้น จากที่ดูถูกเขาก็กลายเป็นตะลึง จากตะลึงก็กลายเป็นเคารพ

ไม่มีใครรู้ว่า ทำไมเขาถึงมีอำนาจมากขนาดนี้

คนที่เกาะเมียอย่างเขา ราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน!

ในงานเลี้ยง ทุกคนต่างเข้ามาพูดคุยกับเย่เฉิน และหนึ่งในนั้นก็รวมถึงหลิวลี่ลี่ คนที่ดูถูกเขาคนแรกๆ เลย

ตอนนี้หลิวลี่ลี่ได้ให้ความเคารพกับเย่เฉินมากขึ้น พลางขอบคุณอย่าง แล้วยังเสนอการกินฟรีตลอดในร้านให้เขาอีก

แต่เขากลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้ สิ่งที่เขาทำลงไปในวันนี้นั้น ได้ทำให้มีสีสันขึ้นมาอย่างลึกลับ!

ทุกคนต่างอยากรู้ ว่าคนที่เกาะเมียอย่างเขานั้น มีฐานะอะไรกันแน่?

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "ตอนที่ 42"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์