ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 463
บทที่ 463
เพื่อที่จะหาโอกาสเอาคืน จางเจี้ยนหวนนึกถึงเมื่อกี้ที่พันหยวนหมินพ่อตาของตัวเอง มักใช้ชื่อของ
หานเหม่ยฉิง
ผู้หญิงคนนี้มาประชดประชันเซียวฉางควน ดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นถามอย่างสนใจ “คุณพ่อ คุณน้าหานเหม่ยฉิงคนนั้นตกลงมีเรื่องอะไรกันหรอ? ทำไมพวกคุณพูดถึงเธอตลอด ทำเอาผมรู้สึกประหลาดใจ… ”
พันหยวนหมิงมองไปที่เซียวฉางควน หัวเราะเฮอเฮอแล้วพูดว่า “หากใช้ศัพท์วัยรุ่นของพวกคุณมาพูด หานเหม่ยฉิงก็คือดาวโรงเรียนในสมัยนั้น ผู้ชายในโรงเรียนหลายคนล้วนชอบเธอ ผู้ชายที่จีบเขา เกรงว่าล้อมโรงเรียนได้มากกว่าสองรอบ”
พูดไป พันหยวนหมินจงใจพูดเสียงสูงขึ้น หัวเราะแล้วพูด “แล้วสุดท้าย ดาวโรงเรียนคนนี้ ไม่รู้ทำไมจู่ๆก็ตาบอดถึงไปอยู่ด้วยกันกับเซียวฉางควน นายไม่รู้ ในเวลานั้นเซียวฉางควนเพื่อที่จะครองรักกับหานเหม่ยฉิง จะออกจากบ้านก็ต้องแอบผู้คน กลัวผู้ชายคนอื่นแอบซุ่มทำร้ายเขา”
จางเจี้ยนก็รีบถามขึ้น “ต่อจากนั้นล่ะ?”
พันหยวนหมิงมองเซียวฉางควน หัวเราะอย่างดีใจ แล้วพูดว่า “หลังจากนั้นนะ หานเหม่ยฉิงก็เลิกกับเขาแล้วบินตรงไปอยู่อเมริกาแล้ว หลายปีมานี้ก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย”
พูดไป พันหยวนหมิงก็พูดกับเซียวฉางควน “ไอ้หยาฉางควนเอ้ย คุณรู้ไหมว่าทำไมตอนนั้นถึงถูกหานเหม่ยฉิงทิ้ง?”
เซียวฉางควนถอนหายใจอย่างเย็นชา พูดอย่างโมโห “เรื่องของผมกับเธอไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณไม่ต้องมายุ่ง”
พันหยวนหมิงหัวเราะและพูดว่า “จะบอกนายให้นะ จริงๆตอนนั้นหานเหม่ยฉิงอยู่ที่โรงเรียน ถูกนักเรียนชายตามจีบเยอะ เยอะจนเธอกลุ้มมาก ดังนั้นจึงอยากจะรีบหาใครสักคนแกล้งมาเป็นแฟนปลอมๆ เพื่อแก้ปัญหาพวกแมลงวันเหล่านั้น หาไปหามา สุดท้ายจึงเลือกคุณมาเป็นแฟนปลอมๆ มีแต่คุณที่ยังงมโข่งอยู่ คนเขาหลอกใช้คุณเสร็จ จะไปต่างประเทศ แน่นอนก็ต้องทิ้งคุณอยู่แล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! ”
เซียวฉางควนพูดอย่างโมโห “คุณอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระที่นี่! ที่ผมเลิกกับหานเหม่ยฉิง ทั้งหมดเป็นเพราะ …”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นเซียวฉางคุณไม่สามารถพูดต่อได้
สีหน้าของเขาจากที่โกรธ ท่าทางการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากความโกรธเป็นความเสียใจ ความอ้างว้างและเศร้าโศก ก้มศีรษะลงถอนหายใจเบา ๆ และโบกมือ “ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว ไม่มีประโยชน์”
“อย่าสิ!” พันหยวนหมิงพูดอย่างบังคับขู่เข็ญ “คุณอย่าพูดแค่ครึ่งเดียวสิ บอกกับทุกคนหน่อย ทำไมคุณถึงเลิกกับหานเหม่ยฉิง หรือว่าไม่ใช่ว่าเธอหลอกใช้เสร็จแล้วทิ้งคุณหรอ?”
“ไม่ใช่แน่นอน!”
พันหยวนหมิงพูด “งั้นคุณก็พูดมาหน่อยสิ!”
เซียวฉางควนกัดฟันและพูดว่า “เรื่องระหว่างผมกับเธอเป็นเรื่องของเราสองคน กับคุณไม่มีอะไรจะพูด”
“อะไรวะ” พันหยวนหมิงเบะปากของเขาและพูดอย่างดูถูก “ผมว่านะ คุณถูกทิ้งแล้วละอายที่จะยอมรับมากกว่า!”
เซียวฉางควนโบกมือ “แล้วแต่นายจะพูด ผมก็ขี้เกียจที่จะอธิบายให้คุณฟัง”
“คุณ… ” พันหยวนหมินคิดไม่ถึงว่า เซียวฉางควนจะหยุดการสนทนา ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าหมัดเหล็กของเขาต่อยไปที่ฝ้ายสำลี ทำให้คนรู้สึกหมดสนุกจริงๆ”
ในขณะนี้ทุกคน ก็มาถึงพอดี
ในไม่ช้า ก็มีผู้อาวุธโสและคนวัยกลางคนกว่ายี่สิบคนมารวมตัวกันที่หน้าประตู
อีกทั้งตามที่เฉียวฉางควนพูด คนที่มางานปาร์ตี้ครั้งนี้ล้วนเป็นเพื่อนนักเรียนชาย
ในงานเลี้ยงที่มีนักเรียนชายที่เป็นผู้อาวุธโสและคนวัยกลางคน ดูเหมือนความสัมพันธ์จะจริงใจมาก ทุกคนพูดคุยกัน ไม่นาน เย่เฉินก็เห็นว่าในนั้นมีบางคนน้ำตาคลอเบ้า
เมื่อโจวชิ่งเห็นดังนั้นเขาก็รีบพูดว่า “เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ทุกท่าน ทุกคนเข้าไปคุยข้างในกันเถอะ อย่ายืนอยู่ตรงนี้เลย”
พันหยวนหมิงพยักหน้าพูด “ใช่ๆ พวกเราไปคุยกันที่ห้องเรียนเก่าของพวกเรากันเถอะ ครูหลี่สุขภาพไม่ดี ต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะมาถึง พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะ”