ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 475
บทที่ 475
เมื่อพันหยวนหมิงได้ยิน ทันใดนั้นก็โกรธสุดขีด
เขามองไปที่เย่เฉินอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “นายนี่มันตลกจริงๆ ลูกเขยฉันกตัญญูฉันขนาดนี้ เป็นไปได้ไงจะมาตีฉัน?”
พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่จางเจี้ยนอีกครั้ง พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “จะบอกนายให้ ลูกเขยฉันคนนี้ ไม่รู้ว่าเหนือกว่าไอ้ขยะอย่างนายกี่เท่า! แล้วนายรู้ไหมลูกเขยกตัญญูต่อฉันมากแค่ไหน ค่าใช้จ่ายที่ให้ฉันใช้ทุกเดือน ก็ประมาณแสนหนึ่งแล้ว ไม่ใช่ฉันดูถูกนายนะ ปีหนึ่งนายสามารถหาเงินได้แสนหนึ่งหรือเปล่า?”
จางเจี้ยนก็เปิดปากเย้าะเย้ยแล้วพูด “เย่เฉิน นายนี่ไม่เจียมตัวจริงๆ ท่านหงห้าใกล้จะมาถึงแล้ว ถ้ายังไม่รีบไสหัวไป เชื่อไหมผมจะให้ท่านหงห้าฉีกปากนายเละ?”
“นายจะให้ท่านหงห้าฉีกปากฉัน?!” เย่เฉินมองไปที่จางเจี้ยนด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่เชื่อ
จางเจี้ยนหัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “ทำไม? นายไม่เชื่อ? รู้ไหมความสัมพันธ์ระหว่างผมกับท่านหงห้าเป็นยังไง?”
เย่เฉินส่ายศีรษะและถามอย่างสงสัย “ขอเรียนถามหน่อย ความสัมพันธ์ของคุณกับท่านหงห้าเป็นยังไงหรอ?”
“ฉันเป็นพี่น้อยที่ดีของท่านห้า!” จางเจี้ยนพูดจบ แล้วถามด้วยเสียงเคร่งขรึม “หงห้านายเรียกได้หรอ? ต้องเรียกท่านหงห้า!
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “รอหงห้ามาถึง นายถามเขาเองแล้วกัน ผมเรียกเขาท่านหงห้า เขาจะกล้าตอบไหม?”
จางเจี้ยนมองไปที่เย่เฉินด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็หัวเราะเยาะ “นายถึงกับกล้าไม่เคารพท่านห้า! นายจบแล้ว! รอท่านหงห้ามาถึง ผมจะต้องให้เขาฉีกปากนายขาดแน่!”
ในระหว่างที่พูด จางเจี้ยนเห็นท่านหงห้ากำลังเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ข้างๆท่านหงห้ามีลูกน้องตามมาด้วยสองคน เดินมาอย่างองอาจมีพลัง
จางเจี้ยนรีบโบกมือให้ท่านหงห้าและพูดอย่างตื่นเต้น “ท่านห้า ผมอยู่นี่!”
พูดจบ ก็ยิ้มอย่างเย็นชาใส่เย่เฉินแล้วพูดว่า “เย่เฉิน ท่านหงห้ามาถึงแล้ว นายตายแน่!”
เย่เฉินหันหลังให้กับประตู ดังนั้นตอนที่ท่านหงห้าเดินเข้ามา จึงมองไม่เห็นเขา แล้วเย่เฉินก็ไม่ได้หันศีรษะไป
ตอนที่ท่านหงห้าใกล้จะมาถึงข้างหน้า จางเจี้ยนถึงจะรีบพูดว่า “ท่านห้า ทางนี้มีนกโง่ตัวหนึ่งถึงกับกล้าที่จะไม่เคารพท่าน เรียกท่านว่าหงห้าโดยตรง!”
ท่านหงห้าขมวดคิ้ว กำลังจะตั้งท่าวางก้าม พอหันศีรษะ ทันใดนั้นก็เห็นเย่เฉินใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึมมองมาที่ตัวเอง วินาทีนั้นตกใจสะดุ้ง ถามด้วยเสียงสั่น “เย่ … อาจารย์เย่ ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ .. ”
พอพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์พากันช็อก
นี่มันอะไรกัน?
ชื่อเสียงดุดันอย่างท่านหงห้า ถึงกับเรียกเย่เฉินอย่างเคารพว่าอาจารย์เย่?
เย่เฉินอายุยังน้อย สามารถเป็นอาจารย์อะไร?
วินาทีนี้ เย่เฉินมองไปที่หงห้าอย่างเย็นชา แล้วถามอย่างเคร่งขรึมว่า “หงห้า คนนี้เป็นพี่น้องที่ดีของนายหรอ? เก่งกาจมากหนิ ไม่เพียงแต่เจ๊าะแจ๊ะกับผมไม่ยอมหยุด ยังบอกจะให้นายมาฉีกปากผมให้ขาด!”
หงห้าตกใจสั่นไปทั้งตัว!
อาจารย์เย่เป็นท่านใด? อาจารย์เย่สำคัญกว่าพ่อตัวเองด้วยซ้ำ! ตัวเองที่สารเลวไม่เอาไหน ถ้าไม่ใช่อาจารย์เย่มอบโอกาสนี้ให้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้ยาวิเศษจากอาจารย์เย่?
อีกอย่าง เมื่อก่อนตัวเองเกือบตายไปหาเฉินจื๋อข่าย เฉินจื๋อข่ายยังไม่สนใจตัวเองเลย ตอนนี้เพราะว่าได้เกาะขาอาจารย์เย่เฉินจื๋อข่ายก็เริ่มจะมาสนใจสนับสนุนตัวเอง นี่คือจังหวะที่ทำให้ตัวเองสามารถโบยบินได้!
ดังนั้น อาจารย์เย่จึงเป็นเหมือนพ่อแม่ที่มีพระคุณต่อตัวเอง
จางเจี้ยนคนนี้ เป็นแค่สุนัขของตัวเองเท่านั้น! ถึงขนาดกล้ากัดพ่อแม่ที่มีพระคุณของตัวเอง แม่งไม่ใช่หาที่ตายแล้วจะให้เรียกว่าอะไร?
ดังนั้นเขาจึงหันศีรษะกลับมา จ้องมองจางเจี้ยนอย่างโมโห น้ำเสียงเยือกเย็นสุดๆแล้วถามว่า “นายถึงกับกล้าล่วงเกินอาจารย์เย่หรอ?”
จางเจี้ยนตกใจจนมึน