ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 647

บทที่ 647

เย่เฉินทำอาหารยังไม่เสร็จ ถังซื่อไห่ก็ได้โทรศัพท์รายงานว่า ได้ซื้อบริษัทติ๊กต็อกเรียบร้อยแล้ว

เขาเปิดเข้าไปดูติ๊กต็อกก็เห็นว่าคลิปวิดีโอได้รับการกู้คืนแล้ว ขึ้นเป็นคลิปแรกของหน้าจอแรกสำหรับผู้ใช้ทุกคนที่เข้ามาชม จำนวนยอดไลค์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และตอนนี้มีมากกว่าห้าล้านแล้ว

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกมีความสุข

คุณคิดว่าคุณเก่งนักหรือ สามารถควบคุมติ๊กต็อกได้อย่างนั้นหรือ งั้นฉันซื้อบริษัทติ๊กต็อกโดยตรง ตอนนี้คุณรู้สึกตะลึงหรือยัง?

สิ่งที่ฉันต้องการคือความรู้สึกแบบนี้!

ดูเหมือนว่าตอนนี้ ตระกูลอู๋จะรู้สึกแย่มากจริงๆ

คลิปวิดีโอนี้ อย่างน้อยตนเองจะให้มันอยู่บนติ๊กต็อกสักระยะหนึ่ง ตระกูลอู๋ต้องรู้สึกแย่แน่ ๆ แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้

หลังจากทำอาหารเสร็จ เย่เฉินก็เก็บโทรศัพท์ ยกอาหารออกมาจากห้องครัว เขาจึงพบว่าเซียวชูหรันภรรยาของเขาก็กลับมาแล้วเช่นกัน เธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องนั่งเล่น

ไม่เพียงแต่เซียวชูหรันที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ พ่อตาเซียวฉางควน และแม่ยายหม่าหลันก็กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือเช่นกัน

หม่าหลันถอนหายใจขณะที่ดูคลิปวิดีโอ แล้วกล่าวว่า “สองพ่อลูกตระกูลหลิวใจกล้ามาก กล้าพูดตระกูลอู๋เช่นนี้ ตระกูลอู๋จะต้องฆ่าพวกเขาแน่เลย?”

เซียวชูหรันดูแล้วรู้สึกกังวลมาก

เธอจำหลิวหมิงที่อยู่ในคลิปวิดีโอได้

ตัวอักษรคำว่ายาจกบนหน้าผากหลิวหมิง เธอเห็นกับตาว่าท่านหงห้าเป็นคนสลักเอง

ตอนแรก ตนเองกับสามีเย่เฉิน พร้อมกับเพื่อนสนิทต่งรั่งหลินไปแช่น้ำออนเซ็น เกิดความขัดแย้งกันเล็กน้อยกับหลิวหมิงที่ลานจอดรถ ต่อมาท่านหงห้าก็ปรากฏตัวขึ้น และช่วยเย่เฉินทำร้ายหลิวหมิงอย่างรุนแรง

ต่อมา เย่เฉินยังขอให้ท่านหงห้าสลักคำว่า “ยาจก” สองคำนี้บนหน้าผากของหลิวหมิง

ตอนนี้ ในคลิปวิดีโอ เห็นหน้าผากพ่อของหลิวหมิงสลักคำว่า “พ่อของยาจก” เธอนึกถึงเย่เฉินทันที โดยสัญชาตญาณเธอรู้สึกว่าเรื่องนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเย่เฉิน

ดังนั้น เมื่อเธอเห็นเย่เฉินเดินออกมาจากครัวพร้อมกับอาหาร เธอก็รีบเดินไปอยู่ตรงหน้าเขา และถามเขาด้วยเสียงโทนต่ำว่า “เย่เฉิน คุณบอกความจริงกับฉัน คุณขัดแย้งกับหลิวหมิงและพ่อของเขาอีกครั้งหรือเปล่า?!”

“ไม่!” เย่เฉินโกหก “ผมไม่เคยเห็นพวกเขา!”

“ใช่หรือ?” เซียวชูหรันขมวดคิ้ว คิดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า ตนเองอยู่ในห้องครัวเห็นเย่เฉินขึ้นรถโรลส์รอยซ์ของซ่งหวั่นถิงไป เธอรู้สึกหึงหวงเล็กน้อย

ดังนั้น เธอจึงถามด้วยโทนเสียงต่ำว่า “งั้นฉันขอถามคุณว่า เมื่อเช้านี้ที่คุณออกจากไปข้างนอก ทำไมคุณหนูใหญ่ตระกูลซ่งถึงมารับคุณ?!”

เย่เฉินตกตะลึง และกล่าวอย่างจริงจังทันทีว่า “ที่เธอมารับผม เพราะวันนี้คุณปู่ของเธอเชิญผมไปงานเลี้ยงวันเกิดของเขา”

“จริงหรือ?” เซียวชูหรันรู้สึกไม่ค่อยเชื่อ

เย่เฉินรีบกล่าวว่า “ผมจะโกหกคุณไปทำไม ผมก็ได้บอกคุณแล้วว่ามีเพื่อนคนหนึ่งจะจัดงานวันเกิด เขาก็คือคุณท่านซ่ง”

เซียวชูหรันรู้สึกเกิดความหึงหวงในใจ เบ้ปากแล้วถามว่า “ทำไมซ่งหวั่นถิงถึงดีกับคุณมากขนาดนี้? ยังอุตส่าห์ขับรถมารับคุณถึงหน้าประตูเพื่อไปรับ ฉันยังเห็นว่าเธอเปิดประตูรถให้คุณเองด้วยความเคารพมาก เธอชอบคุณใช่มั้ย?”

“ฮ่า….” เย่เฉินหัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “คุณภรรยา สามีของคุณเป็นคนแบบไหน เป็นยาจกที่ไม่มีแม้แต่งาน อาศัยดูฮวงจุ้ยให้คนอื่น อาจถือว่าหลอกคนไปหลายคน แต่ก็คงไม่ถึงกับทำให้คุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่งมาชอบมั้ง? ตระกูลซ่งเป็นตระกูลอะไร? เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองจินหลิง! คุณลองคิดดูสิว่าเธอจะถูกใจผมได้อย่างไร อีกอย่างหนึ่ง ผมก็แต่งงานแล้ว ในเมืองจินหลงไม่มีใครไม่รู้จักผมที่เป็นราชาเกาะผู้หญิงกิน…..”

เซียวชูหรันรีบกล่าวว่า “คุณอย่าดูถูกตนเองมากเกินไป!”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ผมไม่ได้ดูถูกตนเอง นี่คือความจริง? หลายคนที่เห็นผม พวกเขาอ้าปากก็พูดว่า ไอ้ขยะ ไอ้ยาจก เกาะผู้หญิงกิน ไอ้เขยแต่งเข้า หลายปีผ่านมา ผมชินมันนานแล้ว”

เซียวชูหรันกล่าวอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม คุณก็เป็นสามีของฉัน คุณไม่ใช่ขยะ และคุณก็ไม่ได้เกาะผู้หญิงกินด้วย”

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ก็มีแต่ภรรยาผม ที่รู้วิธีที่จะชื่นชมผม ผมรู้สึกว่าคนทั่วเมืองจินหลิง คนที่ชื่นชมผมมากที่สุดคือคุณ”