ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - ตอนที่ 718
บทที่ 718
หม่าหลันรีบตะโกนเสียงดังว่า “บัตรใบนี้ไม่ใช่ของฉัน บัตรเป็นของลูกเขยฉัน ลูกเขยฉันชื่อเย่เฉิน! พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว?”
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลิวกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ผมจะบอกคุณ บัตรใบนี้ถูกปลอมแปลงโดยกลุ่มอาชญากรไฮเทคจากต่างประเทศ! ซึ่งนำมาใช้สำหรับฉ้อโกงเงินธนาคารโดยเฉพาะ! เราได้ทำการสอบสวนคดีข้ามชาติที่สำคัญนี้ กับองค์การตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศ 23 ประเทศ และเราได้ทำการสืบสวนคดีนี้มาเป็นเวลาสองปีแล้ว ในที่สุด ตอนนี้เรารอจนสุนัขจิ้งจอกเผยหางออกมา! ตอนนี้หลักฐานและพยานบุคคลพร้อม คุณยังกล้าเล่นลิ้นอีกหรือ?!”
หม่าหลันรู้สึกว่าชีวิตพังทลายลงทันที!
โอ้แม่เจ้า บัตรใบนี้เป็นบัตรปลอม?!
ฉันว่าแล้ว!
ไอ้ยาจกอย่างเย่เฉิน ทำไมถึงมีเงิน 21,900 ล้านได้!
ที่แท้เขาก็ฉ้อโกงเงินคนอื่นมา!
ประเด็นหลักก็คือ เท่าที่ฟังตำรวจ บัตรใบนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีใหญ่ข้ามชาติด้วย?! ร่วมติดตามโดยองค์การตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศ 23 ประเทศ? ศึกครั้งนี้ใหญ่เกินไปใช่ไหม? ถ้าพวกเขาคิดว่าเรื่องนี้ตนเองเป็นคนทำจริง จะไม่ประหารตนเองหรอกหรือ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หม่าหลันก็คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับร้องไห้อย่างสั่น ๆแล้วกล่าวว่า “เจ้าหน้าที่ตำรวจพวกคุณปรักปรำฉันแล้ว ฉันเป็นพลเมืองธรรมดาที่ปฏิบัติตามกฎหมาย บัตรใบนี้ลูกเขยที่สมควรตายของฉันเป็นคนมอบให้ฉัน ลูกเขยของฉันคนนี้ขี้เกียจสันหลังยาว แล้วก็เที่ยวฉ้อโกงคนไปทั่ว พวกคุณต้องไปจับเขา แล้วคืนความบริสุทธิ์ให้ฉันด้วย!”
จากนั้น เธอกล่าวอีกว่า “เย่เฉินคนนี้ อาศัยอยู่ในTomson Riviera เลขที่ A05 พวกคุณรีบไปจับเขา ทางที่ดีที่สุดลงโทษจำคุกเขาตลอดชีวิต! ในชีวิตนี้ฉันไม่อยากเห็นไอ้เชี้ยนี้อีก!”
หัวหน้าตำรวจกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณใส่ร้ายคนอื่นได้เร็วนี่ พวกเราไม่รู้จักเย่เฉิน เรารู้แค่ว่าคุณนำบัตรใบนี้ออกมาใช้ คุณใช้บัตรใบนี้ เพื่อฉ้อโกงเงินของธนาคารซิตี้แบงค์จำนวน 21,900 ล้าน โชคดีที่พวกเราตรวจพบตั้งแต่เนิ่นๆ และสกัดกั้นการถ่ายโอนเงินได้ทันเวลา มิเช่นนั้น คุณก็จะทำสำเร็จ! คราวนี้คุณก็รอติดคุกเถอะ!”
หม่าหลันรู้สึกชีวิตพังทลายลง ทรุดตัวลงกับพื้นและร้องเสียงดัง “เจ้าหน้าที่ตำรวจ ฉันบริสุทธิ์จริงๆ ฉันถูกปรักปรำ!”
ขณะที่เขากำลังพูด น้ำชาก็ถูกสาดลงบนใบหน้าของหม่าหลัน หลี่ตงเทาที่โกรธตรงเข้ามาเตะหม่าหลันล้มลงกับพื้น จากนั้นเขาก็ใช้เท้ากระทืบใบหน้าของเธออย่างบ้าคลั่ง “แม่งฉิบหาย อีคนหลอกลวง อย่างน้อยฉันก็เป็นประธาน แกดุด่าฉัน แล้วยังสาดกาแฟใส่หน้าฉันอีก แล้วยังตบหน้ากูอีก กูจะตบแกให้ตาย!”
ตำรวจหนุ่มสองคนรีบดึงหลี่ตงเทาออกไป ขณะนี้ใบหน้าของหม่าหลันเต็มไปด้วยเลือด ดูแล้วน่าสังเวชยิ่งนัก
หัวหน้าตำรวจกล่าวว่า “เอาล่ะ พาคนขึ้นรถ กลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อพิจารณาคดี!”
หม่าหลันที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดถูกตำรวจสองคนลากไป เธอคลุ้มคลั่งและตะโกนเสียงดังว่า “ฉันถูกปรักปรำ! บัตรใบนี้ไม่ใช่ของฉัน! บัตรเป็นของไอ้เชี้ยเย่เฉิน! พวกคุณจับฉันทำไม? ทำไมไม่ไปจับไอ้เชี้ยนั้น?”
ผู้คนที่อยู่ในล็อบบี้ของธนาคารทั้งหมด ต่างจ้องมองที่ภาพนี้ด้วยความตกตะลึง หม่าหลันก็ไม่อับอาย ตะโกนเสียงดังว่า “ช่วยด้วย! ฉันถูกปรักปรำ! พวกคุณเป็นพยานให้ฉันด้วย!”
ทุกคนต่างตกตะลึง เป็นพยาน? เป็นพยานอะไร? พวกเรารู้จักคุณหรือ?
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่นำทีมพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะบอกคุณ ถึงคุณจะเอะอะโวยวายพลิกฟ้ายังไงก็ไม่มีประโยชน์ เมื่อถึงสถานีตำรวจแล้ว ยังมีเรื่องสอบสวนมากมายรอคุณอยู่ ฉันขอแนะนำให้คุณเก็บแรงเอาไว้หน่อย!”
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของหม่าหลันเหมือนยักษ์มาร เธอดิ้นรนจากการควบคุมตัวของตำรวจและกุญแจมือ แล้วตะโกนว่า “ฉันขอโทรศัพท์! ฉันจะโทรหาลูกสาว! ให้ลูกสาวพาคนหลอกลวงคนนั้นมามอบตัว ถึงเวลานั้นพวกคุณก็จะรู้ว่าฉันเป็นผู้บริสุทธิ์!”
ตำรวจหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเธอ แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในคดีอาญาข้ามชาติ ในระหว่างการสอบสวน คุณไม่มีสิทธิ์ติดต่อใคร!”
พูดจบ ก็ปิดโทรศัพท์ของหม่าหลันทันที แล้วก็บอกกับเจ้าหน้าที่สองนายที่ลากหม่าหลันว่า “รีบพาขึ้นรถ เร็ว ๆเข้า!”
ทั้งสองคนยกหม่าหลันคนละข้าง รีบพาเธอออกจากล็อบบี้ของธนาคาร และยัดตัวเข้าไปที่เบาะหลังของรถตำรวจ
จากนั้น เสียงไซเรนจากรถตำรวจดังขึ้น แล้วก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานีตำรวจ!