ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 1801
ภายใต้คำสั่งของเย่เฉิน ทำให้ทุกคนในโลกใต้ดินของเมืองจินหลิงถูกส่งตัวออกไปทันที
ท่านหงห้าถึงกับเดินไปตามถนนด้วยตัวเอง และหาเบาะแสของหม่าหลันพร้อมกับลูกน้องของตัวเอง
ในเวลานี้ เซียวไห่หลงไม่รู้เรื่องพวกนี้
ตอนนี้เขาแค่อยากจะแก้แค้นหม่าหลัน จากนั้นส่งตัวเธอไปที่เหมืองถ่านหินดำเพื่อเป็นแรงงานไปตลอดชีวิต ทำอย่างนี้ไม่เพียงแค่ลดความเย่อหยิ่งของเย่เฉินกับเซียวชูหรัน แต่ยังสามารถแก้แค้นให้ตัวเองและแม่ด้วย
เซียวฉางเฉียนก็ตื่นเต้นมากๆเช่นกัน
ความเกลียดชังที่เขามีต่อหม่าหลัน มันได้มาถึงจุดสูงสุดนานแล้ว
เย่เฉินและคนในครอบครัวทั้งหมดสี่คน เขาเกลียดชังหม่าหลันที่สุด!
เหตุผลที่เขาเกลียดชังหม่าหลันมากๆนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะหม่าหลันทำให้เฉียนหงเย่นถูกส่งตัวไปที่เหมืองถ่านหินดำ เฉียนหงเย่นยังตั้งครรภ์ในเหมืองถ่านหินดำและแพร่เชื้อกามโรคให้ตัวเองอีกด้วย
แค่นี้ยังไม่เท่าไร แต่หม่าหลันยังแขวนหมวกสีเขียวที่มีความหมายว่าถูกสวมเขาหลายสิบใบไว้บนผนังเพื่อเยาะเย้ยตัวเอง ทำให้ตัวเองไม่สามารถลืมความเจ็บปวดที่เฉียนหงเย่นทำไว้ ทำให้ตัวเองรู้สึกโดนสวมเขาตลอด ความแค้นนี้ เวลายิ่งผ่านไปก็ยิ่งเพิ่มขึ้น มันกลายเป็นความแค้นที่อยู่ร่วมโลกเดียวกันไม่ได้อีกแล้ว!
พ่อและลูกในเวลานี้ ร่วมกันสมรู้ร่วมคิด เพื่อจับตัวหม่าหลันและเย่ฉางหมิ่นไปที่โกดังร้างในเขตชานเมือง
เนื่องจากโกดังมีขนาดใหญ่ ทำให้รถตู้สามารถขับเข้าไปในโกดังได้
หลังจากจอดรถจนสนิท เซียวไห่หลงก็กระโดดลงมาจากรถตู้เป็นคนแรก จากนั้นก็ลากตัวหม่าหลันออกมาจากรถตู้
เซียวฉางเฉียนมองไปที่หม่าหลันที่อยู่บนพื้นด้วยสีหน้าเย็นชาและพูด:”หม่าหลัน คุณคงไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีวันนี้ใช่ไหม?”
หม่าหลันรู้สึกหวาดกลัวมากๆ แต่เนื่องจากปากของเธอโดนอุดไว้ ทำให้เธอพูดไม่ได้ ทำได้เพียงพูดอู้อี้เสียงดัง
เซียวฉางเฉียนดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากปากของเธอ
หม่าหลันรีบพูดทันที:”เซียวฉางเฉียน! คุณอยากตายใช่ไหม ถึงกล้ามาลักพาตัวฉัน?! คุณเชื่อไหมว่าลูกเขยของฉัน เย่เฉินสามารถระเบิดหัวคุณได้ทุกเมื่อ!”
“เห้อๆ?”เซียวฉางเฉียนยกมือขึ้นมาและตบหน้าหม่าหลันและพูดด้วยความโกรธ:”จนถึงตอนนี้แล้ว ยังกล้าอวดดีอีก? คุณคิดว่าตอนนี้คุณกำลังอยู่ลานบ้านของตัวเองเหรอ?”
หม่าหลันเป็นคนที่ไม่ยอมเสียเปรียบ เมื่อเห็นเขากล้าตบหน้าตัวเอง เธอจึงพูดด้วยความโกรธทันที:”เซียวฉางเฉียน คุณรอก่อน! ลูกเขยของฉันรู้จักผู้คนที่มีอำนาจมากมายในเมืองจินหลิง และถึงเวลานั้นเขาจะต้องสั่งสอนคุณอย่างหนักแน่นอน!”
เซียวฉางเฉียนเยาะเย้ยและพูด:”คุณยังคาดหวังว่าเย่เฉินจะมาสั่งสอนพวกเราเหรอ? ฉันจะบอกคุณ วันนี้ที่ลักพาตัวคุณมาที่นี่ มีจุดประสงค์หลักสองประการ ประการแรกคือ ให้ผู้ชายวัยรุ่นหลายๆคนมีอะไรกับคุณและถ่ายวิดีโอแล้วโพสต์ลงออนไลน์ ทำลายชื่อเสียงของคุณและคนในครอบครัว ประการที่สองคือ ส่งคุณไปใช้แรงงานตลอดชีวิตที่เหมืองถ่านหินดำ! ตอนนั้นคุณทำอะไรไว้กับเฉียนหงเย่น ตอนนี้ฉันจะเอาคืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า!”
เมื่อหม่าหลันได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอตกใจมากๆจนขวัญหนีดีฝ่อ!
เธอคิดไม่ถึงจริงๆ เซียวฉางเฉียนจะมีแผนการที่ชั่วร้ายขนาดนี้!
ดังนั้นเธอจึงหวาดกลัวขึ้นมาทันทีและพูดจาสะอื้น:”พี่ใหญ่ คุณไม่ควรเกลียดชังฉันขนาดนี้ ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดจะทำร้ายพี่สะใภ้เลย แต่พี่สะใภ้คิดจะทำร้ายฉันก่อน พวกคุณลองถามใจตัวเอง ถ้าพวกคุณไม่มาหลอกเอาเงินของฉัน มาหลอกเอาคฤหาสน์ของลูกเขยฉัน บางทีพวกเราอาจจะไม่ต้องต่อสู้กันก็ได้!”
เซียวฉางเฉียนยกมือขึ้นมาและตบหน้าเธออีกครั้งและด่าด้วยความโกรธ:”ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณถึงแขวนหมวดสีเขียวเยอะแยะไว้บนระเบียงบ้านของคุณเพื่ออะไร คุณอธิบายมาสิ?”
หม่าหลันรีบพูดทันที:”เรื่องนั้นเป็นความผิดของฉันเอง พี่ใหญ่ คุณเห็นแก่ฉันที่เป็นน้องสะใภ้ของคุณ ปล่อยฉันไปเถอะ หลังจากที่ฉันกลับไป ฉันจะเก็บหมวกสีเขียวทั้งหมด ไม่เหลือไว้แม้แต่ใบเดียว!”
เซียวฉางเฉียนเปล่งเสียงเย็นชาออกมา:”ตอนนี้คุณยอมรับสารภาพผิดแล้วเหรอ? ฉันจะบอกคุณ มันสายไปแล้ว! ครั้งนี้แม้แต่เทพเซียนก็ช่วยคุณไม่ได้!”
เซียวไห่หลงที่อยู่ข้างๆก็เดินเข้ามาและถามเบาๆ:”พ่อ พวกเราจะให้ลูกน้องลงมือเมื่อไหร่?”
เซียวฉางเฉียนเอ่ยปากพูด:”ไม่ต้องรีบร้อน รอให้ประธานอู๋มาก่อน ประธานอู๋จะมาดูเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเอง!”