ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 1972
บทที่ 1972
ดั่งนั้น เขาจึงรีบยืนขึ้นและถามทันที:”หาน้องสาวของฉันเจอหรือยัง? พวกคุณพบเบาะแสสำคัญอะไรหรือเปล่า?!”
ชายที่มารายงานส่ายหัวและพูด”เรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยากลำบาก และเหตุการณ์ไม่ค่อยสอดคล้องกัน พวกเราไม่พบร่องรอยของคุณซ่งใน
สถานที่เกิดเหตุเลย และไม่พบร่องรอยของผู้มีชีวิตรอดใดๆเลย แต่พวกเราก็ไม่พบข้อมูลเรื่องที่คุณซ่งลงจากรถตู้หรือไม่ ตอนนี้ทุกอย่างยังไม่
ค่อยกระจ่าง”
ตอนนี้ซ่งหรงวี่รู้สึกหวาดกลัวในจิตใจ:”ถ้าซ่งหวั่นถึงสียชีวิตแล้ว เรื่องทั้งหมดก็จะจัดการได้ง่าย ถึงแม้ว่ากรมตำรวจนครบาลโตเกียวจะ
พบว่าเธอเสียชีวิตจากเหตุฆาตกรรม ฉันก็ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล เพราะคนที่ลมือไม่ใช่ฉัน เป็นไปไม่ได้ที่จะนพบว่าฉันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ถึง
เวลานั้นกรมตำรวจนครบาลโตเกียวก็คงติดตามเพื่อค้นหาเบาะแสต่อไป ฉันก็นำศพของซ่งหวั่นถึงกลับไปจัดงานศพ จากนั้นค่อยกำจัดไอ้แก่นั้น
ตระกูลซ่งก็จะตกเป็นของฉันและพ่อ”
“อย่างไรก็ตม ถ้าซ่งหวั่นถึงมีชีวิตอยู่ เรื่องทั้งหมดที่ทำลงไปก็ต้องสูญเปล่า! ถึงแม้ว่าซ่งหวั่นถึงจะไม่รู้ว่าฉันอยู่เบื้องหลังเรื่องที่ลอบ
สังหารเธอ แต่ถ้าเธอมีชีวิตรอดและกลับไปที่เมืองจินหลิง เธอก็จะระมัดระวังตัวมากขึ้นในอนาคตอย่างแน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้น ถ้าคิดจะฆ่าเธอ
อีกครั้ง คงกลายเป็นเรื่องยากมากๆ!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้สึกกระวนระวายใจและเอ่ยปากพูด:”ทุกท่าน ฉันขอออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์หน่อย”
ผู้กำกับใหญ่รีบพยักหน้าทันที:”เชิญเลยครับ คุณซ่ง!”
ซ่งหรงรีบเดินออกไปด้านนอกประตู เดินไปที่บันไดที่ไม่มีคน และโทรหาฮาชิโมโตะชินคิจิทันที
“ฮ่าๆๆ คุณซ่ง ตอนนี้คุณน่าจะอยู่ที่กรมตำรวจนครบาลโตเกียวแล้วใช่ไหม?”
ซ่งหรงวี่พูดอย่างเย็นชา:”คุณฮาชิโมโตะ เจ้าหน้าที่ตำรวจของกรมตำรวจนครบาลโตเกี่ยวบอกฉัน น้องสาวของฉันหายตัวไปแล้ว! แม่ง
เอ๊ย นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
ฮาชิโมโตะชินคิจิถามด้วยความประหลาดใจ:”คุณพูดอะไรนะ? หายตัวไป? หายตัวไปได้ยังไง?”
ซ่งหรงวี่กัดฟันตัวเองและตะโกน:”เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอย! ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ตอนนี้ยังหาเธอไม่เจอ และไม่เจอศพของเธอ
ด้วย!”
ฮาชิโมโตะชินคิจิพูดพึมพำ”เรื่องนี้ผิดปกติมากๆ! คนของฉันได้ชนรถตู้ที่เธอนั่งอยู่ตกจากหน้าผาลงแล้ว จากที่พวกเขาพูด รถตู้ตกลงไป
ที่ด้านล่างหน้าผาเพียงแค่หนึ่งนาทีก็เกิดเพลิงไหม้ ม้แต่อามาเทราสีโอมิคามิก็คงหนีไม่รอด!”
ซ่งหรงวี่พูดด้วยความโกรธ”อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก! อามาเทราสีโอมิคามิของพวกคุณหนีออกไปไม่ได้ แต่น้องสาวของฉันกลับ
หนีออกไปแล้ว!”
“เจ้าหน้าที่ตำรวจของกรมตำรวจนครบาลไม่พบศพของเธอ! เธอไม่ได้อยู่ในสถานที่เกิดเหตุ!”
ฮาชิโมโตะชินคิจิรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า:”เรื่องนี้มันผิดปกติมากๆ! ฉันมีวิดีโออยู่จริงๆ ลูกน้องของฉันเป็น
คนถ่ายไว้ ในวิดีโอสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ขณะที่รถตู้ถูกชน น้องสาวของคุณอยู่ในรถตู้จริงๆ”
ซ่งหรงวี่ถามด้วยความโกรธ.”ขณะโดนชนเธอยังอยู่ในรถตู้ แต่ตกลงไปด้านล่างหน้าผาแล้วเธอกลับหายตัวไป ดังนั้น คุณช่วยตอบฉัน
หน่อย เธอหายไปได้ยังไง?”
ฮาชิโมโตะชินคิจิพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง:”เธอ…เธอควรจะตายไปแล้ว…ด้วยความสูงขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนรอดชีวิต!”
ซ่งหรงวี่ถามว่า:”ถ้าเธอตายจริงๆ ศพของเธอเดินเองได้เหรอ?!”
ฮาชิโมโตะชินคิจิพูดติดๆขัดๆ”เรื่องนี้…เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…
ซ่งหรตะโกนทันที:”ดั่งนั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว คือเธอรอดชีวิตและหนีไปแล้ว! ฉันไม่สนว่าคุณจะใช่วิธีอะไร แต่ต้องหาเธอ
ให้เจอ จากนั้นก็ฆ่าเธอให้ตาย! ไม่อย่างนั้น ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย พวกเราสองคนต้องตายอย่างแน่นอน!”