ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2191
บทที่ 2191
ซูจือหยูพูดว่า “หนูอยากกลับไปให้อาจารย์ลองเสี่ยงทายดูว่าจะชี้ทางให้หนูได้บ้างไหม”
ซูจือเฟยหัวเราะออกมาอย่างห้มไม่อยู่แล้วกล่าวว่า “เธอเพิ่งจะพูดอยู่หยกๆ รำไม่เชื่อเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”
ซูจือหยูกล่าวอย่างจริงจัง “ก็ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้แล้วนี่ ทำไมจะไม่ลองดูล่ะ”
พูดจบ เธอถามตู่ให่ชิง “แม่คะ ที่เน่นจิงมีอาจารย์ซื่อดังคนไหนบ้างไหม? แม่ว่างๆ มักจะไปจุดธูปไหว้พระบริจาคเงินบ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ?
รู้จักพระอาจารย์ทางธรรมคนไหนบ้างไหม?”
ตู่ให่ชิงกล่าวอย่างจริงจัง “อย่าปากพล่อย พระอาจารย์เป็นของสายพระพุทธ เรื่องดูดวงเป็นของลัทธิเต่า!”
ซูจือหยูรีบถามว่า “งั้นแม่รู้จักนักพรตที่เก่งๆ บ้างไหมคะ? หนูจะไปขอให้เขาดูดวงให้หน่อย!”
ตู่ให่ชิงนิ่งคิด แล้วกล่าวว่า “เรื่องนี้แม่ยังไม่แน่ใจนัก แม่ไม่เคยเชิญใครมาดูดวงหลายปีแล้ว ลำาสุดที่ขอให้คนดูดวงให้ เป็นตอนที่อายุพอๆ
กับลูกนี่ล่ะ”
พูดเสร็จ เธออดคิดถึงเย่ฉางอิงขึ้นมาไม่ได้ ในใจจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะทอดถอนใจออกมา
จากนั้นเธอก็พูดกับซูจือหยูว่า “จริงสิ แม่ได้ยินว่าก่อนหน้านี้คนตระกูลเยสร้างสุสานบรรพบุรุษ จึงเชิญคุณตาล่ายผู้สืบทอดตระกูลล่า
ยมาจากอเมริกโดยเฉพาะ คุณตาลูกกับคุณตาส่ายค่อนข้างสนิทกันเป็นการส่วนตัว หากลูกอยากจะดูดวงจริงๆ สามารถให้คุณตาลูกลองถาม
คุณตาล่ายว่ายังอยู่เย่นจิงหรือไม่”
“คุณตาล่าย?” ซูจือหยูขมวดคิ้วถามว่า “ทำไมหนูไม่เคยได้ยินมาก่อน? เก่งมากไหมคะ?”
ตู่ให่ชิงกล่าวว่า “คุณตาล่ายป็นลูกหลานของล่ายปู้อีปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยในสมัยราชวงศ์ซ่ง เชี่ยวชาญด้านพยากรณ์ฮวงจุ้ยและ
แผนภูมิแปดทิศห้าธาตุ น่าจะเป็นอาจารย์ที่เก่งกาจที่สุดในโลกสมัยปัจจุบัน”
ซูจือหยูอุทานว่า “เจ๋งขนาดนี้เขียว! งั้นหนูจะลองโทรถามคุณตาดู!”
พูดจบ ก็ล้วงมือถือออกมาอย่างรวดเร็า โทรหาตู้เจิ้นหัวผู้เป็นตา
เมื่อต่อสายติด เธอก็ถามตู้จิ้นหัวที่อยู่ปลายสายว่า “คุณตาคะ แม่หนูบอกว่าคุณตารู้จักอาจารย์ล่ายที่เชี่ยวชาญด้านแผนภูมิแปดทิศห้า
ธาตุใช่ไหมคะ?”
ตู้เจิ้นหัวถามอย่างแปลกใจ “จื่อหยูเอ่ย หลานถามเรื่องนี้ไปทำอะไร?”
ซูจือหยูพูดโพล่งออกมาว่า “คุณตาคะ หนูอยากจะหาผู้มีพระคุณของหนูคนนั้นค่ะ แต่ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ดังนั้นจึงอยากจะหา
อาจารย์เพื่อดูดวงหน่อยว่าจะเจอช่องทางหรือไม่”
ตู้เจิ้นหัวกล่าวว่า “อาจารย์ล่ายกลับอเมริกาไปตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว”
“หา? กลับไปแล้ว?” ซูจื่อหยูกล่าวขึ้นอย่างเต็มไปด้วยความผิดหวัง “กลัวไปตั้งแต่เมื่อไหรคะ?”
ตู้เจิ้นหัวพูดว่า “ไม่นานนัก กลับไปเมื่อต้นปี หลังเขามาที่หัวเซี่ย ก็ฟักอยู่ที่ภูเขาเย่หลิงซานได้สามปีกว่า คงจะอยากกลับนานแล้วล่ะมั้ง”
ซูจือหยูพูดด้วยความเสียดายสุดแสน “โชคร้ายจัง…นจะทำยังไงดี…คุณตายพอจะรู้จักอาจารย์คนอื่นอีกไหมคะ?”
ตู้เจิ้นหัวกล่าวว่า “อาจารย์น่ะรู้จักไม่น้อย แต่ที่เรียกสองคำว่าอาจารย์ของจริงนั้น มีแค่อาจารย์ล่าย”
พูดเสร็จ เขาก็กล่าวว่าอีก “อย่างนี้ ตาจะช่วยหลานลองถามอาจารย์ล่ายดูแล้วกัน หากเขายอมก็สามารถดูดวงให้หลานได้เลย”
ซูจือหยูถามอย่างประหลาดใจ “คุณตาคะ ที่คุณตาพูดมาเป็นความจริงใช่ไหมคะ?”
ตู้เจิ้นหัวยิ้มกล่าวว่า “ตายั่งจะหลอกหนูได้เหรอ? ประเด็นคืออาจารย์ล่ายอายุมากแล้ว นิสัยก็แปลกประหลาดอีกด้วย เขายอมช่วยเรื่องนี้
หรือไม่ ตาไม่กล้ารับประกันหรอกนะ”