ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2210
บทที่ 2210
“ถ้าอย่างนี้ ตอนที่เราเริ่มทำงาน พนักงานบางส่วนอาจจะไม่ได้ใช้บริการรถรับส่งฟริ้……
“รอบรถของเรา จะเริ่มจากสถานที่ที่ไกลก่อน เวลาเช้าที่สุดก่อน หรือว่าพนักงานที่ต้องการบริการพอดี”
“แต่ว่าฉันขอสัญญากับพี่น้องทุกคนว่า ถ้าอีกหน่อยบริษัทมีกำไร เรายังซื้อรถมาเพิ่มอีกแน่นอนค่ะ!”
“สุดท้าย เราก็จะตั้งขบนรถของตัวเอง ไม่ว่าอีกหน่อยอากาศจะหนาว ฝนจะตก าจะผ่ายังไง เราก็จะรับประกันว่าทุกงานที่ทุกคนไป
จะมีรถรับส่งแน่นอนค่ะ!”
พูตถึงตรงนี้ ข้างล่างเวทีจึงมีเสียงปรบมือดังขึ้น!
ขอบตาของผู้หญิงหลายคนก็เริ่มแดง!
ที่พวกเธอเลือกมาเป็นพิธีกร ความจริงก็เพราะไม่มีวิชาชีพที่ดีกว่านี้
แล้วอีกอย่าง ฐานะที่บ้านของพวกเธอก็ไม่ค่อยดีด้วย
ทุกวันตื่นเช้านอนค่ำ แล้วทำงานหาเงินอย่างยากลำบาก เดินไปที่ไหนก็โดนคนอื่นรังแกอีก
อยู่ในบริษัทก็โดนเจ้านายรังแก ออกไปรับงาน ก็โดนฝ่ายจ้างรังแกอีก
พูดง่ายๆ เลยก็คือ ไม่เคยมีคนเคารพพวกเธอเลย ยิ่งไม่เคยมีคนคิดแทนพวกเธอด้วย
แต่ว่า คำพูดของเซียวเวยเวย กลับพูดตรงใจพวกเธอ ทำให้พวกเธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น รู้สึกถึงความเป็นห่วงแล้วความดูแลเอาใจใส่!
จากนั้น จึงมีคนลุกขึ้นมา แล้วพูดอย่างตื่นตันใจว่า “พี่เวยเวย อีกหน่อยฉันจะทำงานกับพี่!”
“ใช่ค่ะพี่เวยเวย อีกหน่อยฉันก็จะทำงานกับพี่เหมือนกันค่ะ!”
“พอฉันจบมัธยม ก็เริ่มทำงานเป็นฟิธีกรเพื่อใช้หนี้ของที่บ้าน ทำมาหกปี เคยผ่านความลำบากมาเยอะแยะ ไม่มีได้ลิ้มลองความหวานของ
ลูกอมเลย สิ่งที่พี่เวยเวยพูดเมื่อกี้ ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจมาก คิดรวมฉันอีกคนนะคะ!”
“ใช่! ไม่เคยมีบริษัทไหนที่คิดว่าเราก้เป็นมนุษย์ ตอนนี้พี่เวยเวยคิดกับเราเป็นพี่น้อง เราจะยังลังเลอะไรอีก? ฉันก็จะร่วมด้วยค่ะ!”
เพราะความในใจของผู้หญิงเหล่านี้ จึงทำให้ทั้งงานประชุมลุกเป็นไฟทันที!
ทุกคนก็แย่งกันแสดงความจริงใจ ตัดสินใจอย่างหนักแน่นว่าจะเข้าร่วมด้วย!
เซียวเวยเวยก็ปิดปังความตื้นตันใจไม่ไหว “ได้ค่ะ! งั้นตอนนี้เรามาดูความเห็นของพี่น้องทุกคนก่อน คนที่สนใจ อยากจะร่วมงานกับบริษัท
โมเดลลั่งซ่างเหม่ยต่อ ขอให้ยกมือขึ้นมาค่ะ!”
ทันใดนั้น ข้างล่างเวที จึงมีมือยกขึ้นมาสามสี่ร้อยกว่ามือ!
ที่มีมือเยอะขนาดนี้ ก็เป็นเพราะว่าผู้หญิงบางคนตื่นเต้นกินไป แล้วยกมือดีใจทั้งสองข้าง!
เชียวเวยเวยมองกวาดไปจึงเห็นว่า ในที่ประชุมไม่มีใคที่ไม่ยกมีอเลย แล้วทุกคนยกมือสูงมากด้วย บนใบหน้าก็มีความตื่นเต้นกับความ
คาดหวัง
บนใบหน้าพวกเธอ ไม่มีความลั่งเล ไม่มีความไม่แน่ใจ ขางคน มีแต่ความตื่เต้นกับความจริงใจ มองออกเลยว่า พวกเธอทุกคน อยากจะ
ร่วมงานกับบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยจากใจจริง