ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2261
ตอนที่Walterกำลังร้อนรนยิ่งอยู่นั้น มือถือเขาก็มีข้อความหนึ่งจากวีแชทเด้งขึ้นพอดี
คนที่ส่งวีแชทมา ใช้ชื่อภาษาจีนว่าอาโซ่ง
จากในกล่องแจ้งเตือนที่อาโซ่งส่งมามองเห็นเพียงภาพใบหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เย่เฉินจึงเปิดข้อความของอาโซ่งทันที
พอเห็นแล้วก็ไม่ร้อนใจ ภาพที่อาโซ่งส่งมา ถึงกับเป็นศพน้ำลายฟูมปากศพหนึ่ง!
เวลานี้ ศพกำลังนอนเอียงอยู่บนเบาะรถภายในรถคันหนึ่ง ดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าท่าทางดูน่าสยดสยองเป็นอย่างยิ่ง มองแวบเดียวก็รู้ว่าพิษกำเริบตาย
ตอนที่เย่เฉินกำลังแปลกใจอยู่นั้น อาโซ่งก็ส่งมาอีกหนึ่งข้อความ ในนั้นใช้ภาษาอังกฤษเขียนมาประโยคหนึ่ง มีใจความว่า “บอส กำจัดคนเรียบร้อยแล้ว ดึกหน่อยผมจะเอาเขาถ่วงลงแม่น้ำ คุณวางใจได้เลย เบาะแสนี้จะไม่สาวมาถึงคุณแน่นอน!”
เย่เฉินรีบเลื่อนขึ้นไปดูบันทึกสนทนาของอาโซ่งกับWalterผู้นี้
บทสนทนาของคนทั้งสองไม่ได้โต้ตอบกันยาวเหยียดนัก ส่วนใหญ่เป็นประโยคสั้นๆ เช่น “เรียบร้อยแล้ว” “ใกล้ถึงแล้ว” “รีบมาที่นี่” “ทำได้ดี”
ดูเหมือนว่าปกติทั้งสองคนจะไม่ได้ใช้วีแชทในการสนทนากันเท่าไหร่นัก
แต่เย่เฉินก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่าในบันทึกการสนทนากันของคนทั้งสอง ถึงกับมีคำสี่คำที่Walterใช้ภาษาจีนส่งให้อาโซ่ง : สองเมอร์คิวริกคลอไรด์
อีกทั้งต่อจากนั้นที่ด้านล่างข้อความWalterก็ใช้ภาษาอังกฤษส่งอีกหนึ่งข้อความ “อย่าลืมคำคำนี้ ห้ามทำพลาดเป็นอันขาด!”
พอเห็นคำคำนี้ รูม่านตาของเย่เฉินก็หดเล็กลงทันที!
ชั่วประเดี๋ยวนั้นเขาก็จ้องไปที่Walter ซักถามเสียงเฉียบว่า “อาโซ่งคนนี้เป็นใครกัน? ทำไมแกถึงให้เขาจำว่าสองเมอร์คิวริกคลอไรด์?!”
พอหวังตงเสวี่ยนได้ยินคำนี้ ดวงตาก็พลันเบิกกว้าง รีบร้อนเดินไปหยุดตรงหน้าเย่เฉินเพื่อสำรวจดู
มองเห็นคำว่า “สองเมอร์คิวริกคลอไรด์” ปรากฏอยู่ในบันทึกสนทนาของอาโซ่งกับWalterผู้นี้ หวังตงเสวี่ยนก็พลันเข้าใจว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร
เธอซักถามWalterอย่างสุดจะเดือดดาลว่า “Walter! ฉันกับนายไม่มีความแค้นต่อกัน อีกทั้งยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาหลายปี ทำไมนายถึงต้องทำร้ายพ่อฉันด้วย?!”
Walterตกใจจนตัวสั่นงันงก พูดตะกุกตะกักว่า “ฉัน…ฉันเปล่า…ฉันเปล่าจริงๆ …”
เย่เฉินเปิดรูปภาพของศพใบนั้นที่อาโซ่งเพิ่งส่งมาเมื่อสักครู่ ยื่นมาตรงหน้าWalter แล้วซักถามว่า “ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย อธิบายมาให้ชัดเจนว่าแกกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ชั่วชีวิตนี้แกก็อย่าหวังว่าจะรอดกลับไปอเมริกา!”
พอWalterเห็นรูปภาพใบนั้น เจ้าตัวก็ราวกับถูกสายฟ้าฟาด!
วีแชทนี่ของอาโซ่ง ส่งเข้ามาหลังจากที่เย่เฉินนำมือถือของเขาไป ดังนั้นเวลานี้เขาจึงเพิ่งจะเห็นรูปภาพใบนั้นเป็นครั้งแรก
เขามองแวบเดียวก็จำศพร่างนั้นที่อยู่ในภาพได้ ก็คือลูกน้องที่ปลอมตัวเป็นพนักงานส่งของที่ไปส่งของที่บ้านหวังตงเสวี่ยนในตอนนั้น!”
ดูเหมือนอาโซ่งผู้นี้จะทำตามคำสั่งของตนได้อย่างรวดเร็ว โดยหลอกลูกน้องผู้นี้ออกมาให้ถูกพิษตายอยู่ในรถ…
ชั่วขณะนี้ รูขุมขนทั่วตัวเขาก็หลั่งเหงื่อเย็นออกมาในพริบตา ภายในใจตระหนกอย่างยิ่งยวดแล้ว
เมื่อครู่เขากังวลว่าเรื่องที่ตนวางยาพิษบิดาของหวังตงเสวี่ยนจะถูกเปิดโปง แต่จะว่าไป ต่อให้ถูกเปิดโปง อย่างน้อยบิดาของหวังตงเสวี่ยนก็ยังไม่ตาย ถึงศาลตุลาการของหัวเซี่ยตัดสินโทษตน มากน้อยก็ยังเป็นโทษสถานเบาอยู่บ้าง
แต่ลูกน้องคนนี้ตายแล้ว!