ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2295

เป่าฝู้กุ้ยที่ได้ยินเฉินจื๋อข่ายพูด ว่าเย่เฉินจะมางานประมูลที่หอเพชรนิลจินดาของตนเอง เขาจึงมีความสุขเป็นอย่างมาก

เขาให้คนเตรียมห้องวีไอพีห้องที่ใหญ่ที่สุดในทันที ในขณะเดียวกัน ยังตั้งใจโทรหาเย่เฉินเป็นพิเศษ

พอสายถูกรับ เขาก็พูดด้วยความเคารพว่า“อาจารย์เย่ครับ กระผมเป่าฝู้กุ้ย ได้ข่าวว่าวันจันทร์คุณจะมาเข้าร่วมงานประมูล ดังนั้นผมจึงเก็บห้องวีไอพีที่ดีที่สุดไว้ให้คุณ！”

เย่เฉินตอบอืมหนึ่งครั้ง แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“เจ้าของร้านเป่าให้ความสนใจเกินไปแล้ว แต่ฐานะของผมห้ามถูกปล่อยออกไปเด็ดขาด และยิ่งห้ามเปิดเผยเรื่องที่ผมจะไปเข้าร่วมการประมูล”

เป่าฝู้กุ้ยพูดอย่างไม่ลังเล“อาจารย์เย่วางใจเถอะครับ พรุ่งนี้ผมจะรับผิดชอบดูแลความปลอดภัยด้วยตัวเอง ในงานประมูล จะไม่อนุญาตให้คนไม่เกี่ยวข้องเข้างานเด็ดขาด นักข่าวจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้หอเพชรนิลจินดาภายในระยะหนึ่งร้อยเมตร เมื่อคุณมาถึงงานสามารถเดินผ่านทางเข้าภายในของเราได้ทันที โดยที่กระบวนการทั้งหมดจะไม่ถูกเปิดเผยตัวตน”

เย่เฉินพูดอย่างพึงพอใจ“ดีมาก งั้นพรุ่งนี้ก็รบกวนเจ้าของร้านเป่าหน่อยนะ”

“ไม่หรอกครับ！ไม่หรอก！”เป่าฝู้กุ้ยพูดอย่างประจบ“ได้บริการอาจารย์เย่ เป็นเกียรติแก่กระผมอย่างสูงครับ！”

เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดขึ้นมาว่า“เจ้าของร้านเป่า งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”

“ครับ อาจารย์เย่ เราเจอกันพรุ่งนี้ครับ！”

วางสายเสร็จ ในใจของเป่าฝู้กุ้ยก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ในใจแอบสงสัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้“ไม่เข้าใจเลยจริงๆ อาจารย์เย่ทำไมต้องมาที่หอเพชรนิลจินดาด้วย เพื่อเข้าร่วมงานประมูลของสำนักอัยการแบบนี้”

“หอเพชรนิลจินดาของฉัน มีการจัดการประมูลใหญ่ๆตลอดทั้งปี มีสมบัติล้ำค่าหายากหลายประเภท แต่อาจารย์เย่เหมือนจะไม่เคยมาเข้าร่วมเลยนะ”

“แต่งานประมูลในครั้งนี้ เป็นเพียงงานประมูลธรรมดาที่จัดโดยสำนักอัยการ ทรัพย์สินที่เอาออกมาประมูลก็เป็นของที่ถูกศาลตรวจสอบอายัด หนึ่งในนั้นมีรถมือสองและบ้านมือสองจำนวนมาก ซึ่งมันไม่มี……”

“งานประมูลแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะดึงดูดคนชั้นสูงมาร่วมงานได้ แต่อาจารย์เย่เป็นบุคคลที่สุดยอดขนาดนี้ ทำไมยังต้องมาเข้าร่วมด้วยตัวเองล่ะ？”

“ของที่นำมาประมูลในครั้งนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่ของมีค่าอะไร สิ่งที่มีค่าที่สุด เป็นคฤหาสน์เห่ามือสอง ราคาเริ่มประมูลคือหกล้าน เหมือนราคาในท้องตลาดจะแค่แปดล้าน อาจารย์เย่พักอาศัยอยู่ในTomson Riviera เป็นไปไม่ได้ที่ทรัพย์สินแบบนั้นจะน่าดึงดูด……”

ถึงแม้เป่าฝู้กุ้ยจะไม่เข้าใจ แค่เมื่อนึกถึงวันจันทร์ที่จะมาถึงเขาจะได้สัมผัสชิดใกล้กับเย่เฉินมากขึ้น ในใจของเขาก็รู้สึกปลื้มปีติเป็นอย่างมาก

ช่วงนี้ เขาได้ยินข่าวเรื่องที่ผู้มีชื่อเสียงในเมืองจินหลิงหลายคน ล้วนได้รับของขวัญจากเย่เฉิน ได้ข่าวว่าเป็นยาเม็ดที่เย่เฉินมอบให้ มีฤทธิ์ทำให้คนตายแล้วฝืนได้

ดังนั้น เขาคิดว่า ถ้าหากตนเองได้รับโอกาสที่ได้เข้าใกล้เย่เฉินมากขึ้น อาจจะมีโอกาสได้รับยาวิเศษที่ทำให้ตายแล้วฝืน

……

เช้าวันจันทร์

เย่เฉินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้า สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วโบกรถไปที่หอเพชรนิลจินดาคนเดียว

งานประมูลนี้ เดิมทีไม่มีของที่มีค่าอะไร ดังนั้นในเมืองจินหลิงจึงไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น และไม่มีคนสนใจมากเท่าไร

แต่ทว่า มีสายตานับไม่ถ้วนจากเย่นจิงที่ห่างออกไปนับพันกิโลเมตร กลับพากันจับจ้องงานประมูลในครั้งนี้

คนเหล่านี้สนใจแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือลูกสะใภ้ใหญ่ของตระกูลซู ตู้ไห่ชิงภรรยาของซูโสว่เต้า

เรื่องเดียวที่ทุกคนสนใจ ก็คือวันนี้ตู้ไห่ชิง จะโผล่เข้าร่วมงานประมูลครั้งนี้หรือไม่