ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2452
บทที่ 2452
ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า “พ่อยอมให้ซื้อเฟยจีบกู้วไม่ใช่เหรอ”
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างจริงจังว่า “แต่มาว่ากันตอนนี้ กู้วไม่มีค่า เท่าอิโตะ นานาโกะ!”
ซูโสร่เต้าพูดอย่างกระอักกระอ่วน “พ่อ จือเฟยเพิ่งไปเมืองจีน หลิง เรามาเปลี่ยนความคิดตอนนี้ ต้องกระทบกับความ กระตือรือร้นของเขาแน่ อีกอย่างเขาชอบชิวมากนะครับ
“อืม…” ซูเฉิงเฟิงปากแล้วพูดว่า “ให้ถือเฟยลองจีบกู้วต่อ ไป ส่วนแกหาโอกาสนัดนางาฮิโกะ อิโตะ หรือไม่ก็นัดอิโตะ นา นาโกะเลย ดูว่าจะนัดเจอกันได้ไหม อย่างมากก็แค่ให้อะไรเล็กๆ น้อยๆ ขอแค่พวกเขายอมตั้งบริษัทกับเรา ให้ธุรกิจของเราไปต่อ ได้ เราสามารถให้กำไร 20 เปอร์เซ็นต์กับเธอ”
ซูโสบู่เต้าพยักหน้าตอบรับ “เดี๋ยวผมขอติดต่อตระกูลอิโตะ ก่อน ถ้าเป็นไปได้ ผมจะรีบนัดเวลากับพวกเขา”
“ได้!”
ตอนนี้ที่โตเกียว ประเทศญี่ปุ่นภายในคฤหาสน์ตระกูลอิโตะ เต็มไปด้วยความตึงเครียดและวุ่นวาย
อิโตะ นานาโกะวิ่งไปวิ่งมาในห้องไม่หยุด เธอเอาเสื้อผ้าและ ของใช้ใส่กระเป๋าเดินทาง
คาวาน่า เรย์ผู้ช่วยของเธอ กำลังวุ่นอยู่กับการจับสุนัข อยู่ใน
บ้านสุนัขหลังคฤหาสน์
ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะจับสุนัขชิบะอินุแสนซนตัวนี้ได้ เธอรีบ กอดสุนัขเอาไว้แน่น และรีบวิ่งไปที่หน้าห้องอิโตะ นานาโกะ
“คุณหนูใหญ่ คุณว่าตัวนี้ได้ไหมคะ
อิโตะ นานาโกะเพิ่งเอาเสื้อสูทสีชมพูซากุระ ที่ดูสดใสใส่ลงใน กระเป๋าเดินทาง เธอเงยหน้ามองสุนัขในอ้อมอกของคาวาน่า เรย์ เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ที่แท้ก็โมโมตาโรนี่เอง เอาตรงๆ ฉันยังไม่ อยากส่งมันให้ใครเลย….
คาวาน่า เรย์รีบพูดว่า “คุณหนูใหญ่ งั้นฉันไปเปลี่ยนตัวใหม่ ให้ค่ะ”
อิโตะ นานาโกะรีบเรียกเธอไว้ “ไม่ต้องแล้วคาวาน่า เอาตัวนี้ แหละ อีกฝ่ายเป็นเพื่อนของเเฉินซัง ในเมื่อเธอชอบชิบะอินุ ฉัน ต้องเอาสุนัขที่ดีให้เธอ
คาวาน่า เรย์ส่ายหน้า เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “คุณหนูใหญ่ คุณดูใส่ใจเย่เฉินอะไรนั่นมากเลยนะคะ ไม่เพียงใส่ใจแค่เขา แถมยังใส่ใจเพื่อนของเขาด้วย…
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินอาย “เย่เฉินซึ่งมีบุญคุณกับตระ กูลอิโตะของเรา เรื่องเล็กๆ ฉันก็ต้องใส่ใจอย่างเต็มที่
คาวาน่า เรย์พูดโพล่งออกมาว่า “แต่เขาแต่งงานแล้ว…
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “เย่ เย่เฉินซัง เป็นผู้มีพระคุณของฉัน…ฉันแค่อยากตอบแทนบุญคุณเท่านั้น ไม่ เกี่ยวกับแต่งหรือไม่แต่งงาน
คาวาน่า เรย์วางสุนัขชิบะอินุที่ชื่อว่า โมโมทาโร ลงบนพื้น จาก นั้นจึงจับมือขวาของอิโตะ นานาโกะ จากนั้นจึงชี้ไปตรงแหวนบน นิ้วกลางของเธอ “คุณหนูใหญ่ ถ้าคุณอยากตอบแทนบุญคุณ จริงๆ ทําไมถึงสวมแหวนวงนี้ไว้ตลอดล่ะคะ”
อิโตะ นานาโกะรีบพูดปกปิด “แหวนวงนี้แหวนวงนี้เป็น แหวนที่ฉันซื้อเป็นของขวัญให้ตัวเองไม่เกี่ยวอะไรกับเย่เฉิน…”