ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2501

บทที่ 2501

เย่เฉินคาดคิดไม่ถึงจริงๆ เฮ่อหย่วนเจียงที่พึ่งรู้จักเมื่อวาน ปรากฏว่าเขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านเศรษฐศาสตร์อีกด้วย

เขาต้องการคนแบบนี้มานานแล้ว แต่ก็หาไม่เจอ แต่ในเวลานี้เขากลับเจอคนแบบนี้ได้อย่างง่ายดาย และในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกวิตก
กังวลแทนพ่อตาของตัวเองด้วย

เขารู้ดี ความรักของพ่อตาอย่างเซียวฉางควนมีต่อคุณน้าหานนั้น มันมาจากใจจริง

แต่พูดตามตรง พ่อตาของเขามีนิสัยที่ขี้ขลาด และโดนหม่าหลันค่อยกดอยู่ตลอดเวลา ด้านหนึ่งก็คิดที่จะรื้อฟื้นความส้มพันธ์กับหาน
เหม่ยฉิง ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ไม่กล้าที่จะหย่ากับหมาหลัน ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ความสัมพันธ์ของเขากับหานเหม่ยฉิงคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
แต่เฮ่อหย่วนเจียงนั้นต่างออกไป

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแค่มีการศึกษาสูง ยังมีความสามารถสูงด้วย บุคลิกภายนอกและการใช้ชีวิตของเขานั้นดีกว่าเซียวฉางควนมากๆ และ
เขาไม่มีตัวการะอย่างหม่าหลัน ถ้าเขาตามจีบหานเหม่ยฉิงอย่างจริงจัง การที่เซียวฉางควนจะชนะใจหานเหม่ยฉิงได้นั้นก็คงจะน้อยลงเรื่อยๆ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะส่ายห้ว นาคตของเซียวฉางควนนั้นอยู่ที่มือของเขาเพียงคนเดียว ถ้าเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับ
มัน ความสุขของเขาก็จะหายไป และเรื่องนี้ก็โทษใครไม่ได้

ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดที่ตัวเองต้องทำก็คือ หวิธีต่างๆเพื่อคุยกับเฮ่อหย่วนเจียง ดูสิว่าจะสามารถทำให้เขามาทำงานกับตัวเองได้หรือเปล่า
จากนั้น เขาก็รีบส่งข้อความไปให้หวังตงเสวี่ยน และสั่งว่า:”ตงเสวี่ยน คุณช่วยนัดเวลาพบหน้าระหว่างฉันกับด็อกเตอร์เฮ่อหน่อย บอกเขา
เลยว่าฉันอยากเจอหน้าเขา ถามเขาด้วยว่าเขาสะดวกตอนไหน”

หวังตงเสวี่ยนตอบอย่างรวดเร็ว:”คุณชาย ฉันต้องบอกฐานะที่แท้จริงของคุณกับด็อกเตอร์เฮ่อหรือเปล่า? หรือว่าแค่แจ้งฐานะที่คุณเปิด
เผยในตอนนี้ให้เขาทราบ?”

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่ครู่และพูด:”คุณบอกเขาไปตามตรงเลย ว่าเจ้านายของคุณอยากเจอหน้าเขา”

หวังตงเสวี่ยนตอบกลับ:”ได้ค่ะ คุณชาย ฉันรู้แล้ว”

เย่เฉินรอได้ประมาณสิบนาที ทางฝั่งหวังตงเสวี่ยนก็ตอบกลับมา:”คุณชาย ด็อกเตอร์เฮ่อบอกว่าเวลาเก้าโมงครึ่งถึงสิบโมง คุณโอเคไหม
ถ้าคุณอยากเจอหน้าเขา สามารถไปหาเขาที่ห้องทำงานของเขาได้เลย”

“ได้!”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ถ้างั้นฉันจะไปเจอเขาเวลาเก้าโมงครึ่ง!”

ในขณะที่เย่เฉินกำลังจะไปที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐคาสตร์จินหลิง ไหม้เฉิงซินกับเหลนของเขาที่ชื่อไหมเค่อ ได้นั่งรถแท็กซี่
และไปถึงหน้าประตูของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิงแล้ว

คนขับแท็กซี่เอ่ยปากพูด”คุณครับ ที่นี่ก็คือมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง แต่ในมหาลัยไม่ให้รถแท็กซี่ขับเข้าไป ถ้าพวก
คุณมีธุระต้องไปจัดการในมหาลัย พวกคุณก็ต้องเดินเข้าไปเอง ฉันจะจอดรถแท็กซี่รออยู่ตรงนี้”

“ได้”ไหม้เฉิงซินหัวเราะเบาๆและพูด:”ไหม้เค่อ พวกเราเดินเข้าไปข้างในกันเถอะ”

ไหม้เค่อพยักหน้า ลงจากรถแท็กซี่และเปิดประตูให้คุณทวด จากนั้นเขาก็ประคองคุณทวดลงมาจากรถแท็กซี่

จากนั้น ไหม้เค่อก็พูดกับคนขับรถว่า:”พี่แท็กชื่ ขอเบอร์โทรศัพท์ของพี่หน่อย ถ้ามีเรื่องอะไรก็จะสามารถติดต่อพี่ได้สะดวก”

คนขับรีบพูดทันที:”คุณครับ ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ เพราะฉันจะจอดรออยู่ตรงนี้ ยังไงซะพวกคุณก็เข้าไปมหาลัยจากประตูนี้ ก็ต้อง
ออกมาจากมหาลัยที่ประตูนี้เหมือนกัน”

ไหม้เค่อครุ่นคิดชั่วครู่ก็รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาก็เลยพยักหน้าและก้าวเข้าไปในมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง
พร้อมกับคุณทวดของตัวเอง

ทันทีที่เขาเข้าไปในมหาวิทยาลัย เขาก็ได้ยินเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ดังมาจากด้านหลังทันที และได้ยินเสียงรถยนต์ที่วิ่งด้วยความเร็วจน
เกิดเสียงล้อรถยนต์เสียดสีกับพื้นถนนด้วย

เขาหันกลับไปมองทันที เขาเห็นรถแท็กซี่ที่ตัวเองเหมาไว้ในราคา 2000 หยวน หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ไหม้เค่อรู้สึกโกรธมากๆและตะโกนออกไปทันที:”นี่! ไอ้สารเลว หยุดรถเดี๋ยวนี้!”

ไหม้เฉิงซินหัวเราะ และตบไหล่ของเขาเบาๆ และพูดสั่งสอนอย่างจริงใจ:” เสียเงินฟาดเคราะห์ มันเป็นเรื่องดี ไม่ต้องโกรธมากขนาดนี้
ก็ได้”