ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2535
บทที่ 2535
ระหว่างทางนั่งแท็กซี่ไปที่โรงแรมป่ายจินช่านกง เย่เฉินยังเป็นกังวลเรื่องของเฮ่อจือซิว
เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้เฮ่อจือซิวกิดเรื่องตัวเองไม่มีเวลาเร่งบไป เย่เฉินถึงกับคิดว่าตอนนี้ก็ออกเดินทางก่อน แต่ทว่า สถานการณ์ใน
ซีเรียนั้นพิเศษมากเกินไป จนตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะใช้วิธีอะไรไปที่นั่นได้
เมื่อคิดถึงเฉินจี่อข่ายมีอำนาจที่แข็งแกร่งในทุกด้าน เย่เฉินก็เตรียมตัวที่จะหาเขาเพื่อออกความคิดเห็น
พอดีว่า ตัวเองยังต้องปรึกษาหารือกับเขา ต่อไปจะจัดการกับตระกูลซูอย่างไร
หลังจากที่เยเฉินมาถึงที่โรงแรมปัายจินานกง ก็ตรงไปที่ห้องทำงานของเฉินจี๋อข่าย
ในเวลานี้ อยู่ในโรงแรมป่ายจินช่านกง ซูโสว่เต้ากำลังรอโอกาสที่จะสร้างการติดต่อกับนางาฮิโกะ อิโตะ
แต่ทว่า เพราะว่าเขาแอบเข้าไปในโรงแรมป้ายจินช่านกงอย่างเงียบๆ ดังนั้นจนถึงสิ้นสุดตอนนี้ เขาก็อยู่ในห้องมาโดยตลอด ไม่กล้าโผล่
หัวออกมา
และตู่ให่ชิงภรรยาของเขากับซูจือหยูลูกสาวคนโต และชูรั่วหลีลูกสาวนอกสมรส ก็อาศัยอยู่ในโรงแรมนี้เช่นกัน
เพียงแต่ว่า ทั้งสามฝ่ายใครก็ไม่รู้ อีกสองฝ่ายก็อยู่ข้างกายของตัวเอง
เย่เฉินตรงมาถึงห้องทำงานของเฉินจี๋อข่าย ทันทีที่เจอหน้า เฉินจี๋อข่ายก็รีบรายงานกับเขา: “คุณชาย คุณให้ผมส่งคนไปจับตาดูสอง
ทวดหลานนั้นแล้ว คนของผมเริ่มที่จะจับตามองพวกเขาอยู่อย่างลับๆ มีการเคลื่อนไหวอะไรก็จะบอกคุณในทันที”
เย่ฉินพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเคร่งขรึมว่า: “ตระกูลซูเป็นคนส่งสองคนนี้มา ยิ่งไปกว่านั้นฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะตามหา
เบาะแสของฉัน ดังนั้นนายจะต้องจับตามองพวกเขา อีกอย่างก็จับตาดูคนที่มาเมืองจินหลิงในช่วงนี้ด้วย”
เมื่อเฉินจี๋อข่ายได้ยินคำพูดนี้ ก็พูดอย่าต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรมว่า: “คุณชาย สองคนนี้กลับกล้าคิดไม่ดีต่อคุณ ผม
ว่านะ พวกเราก็ลงมือก่อนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย กำจัดพวกเขาให้มันแล้วๆไป!”
เย่เฉินโบกมือ และพูดอย่างราบเรียบว่า: “ทวดหลานสองคนนี้น่าจะเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย ยิ่งไปกว่านั้นยังค่อนข้างมีจรรยาบรรณ ไว้ชีวิต
พวกเขาก่อน ดูว่าก้าวต่อไปพวกเขาจะเตรียมทำอะไร”
เฉินจี๋อข่ายรีบพูดว่า: “ได้ครับ คุณชาย ผมรู้แล้วครับ”
เย่เฉินพยักหน้า และถามเขาว่า: “ใช่แล้วเหล่าเฉิน รู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ในซีเรียบ้างหรือเปล่า?”
“ซีเรีย?!”เฉินจื่อข่ายพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “คุณชาย ทำไมจู่ๆคุณถึงได้สนใจสถานที่รกร้างไม่มีคนไปนั้นด้วย?”
เย่เฉินยิ้มหยัน และเอ่ยปากพูดว่า: “ฉันจะไปสถานที่รกร้างไม่มีคนไป”
“อะไรนะ?”เฉินจี่อข่ายอุทาน และอ้าปากพูดว่า: “คุณชาย คุณอย่าล้อเล่นกับผม คุณจะไปซีเรียเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า: “ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะยิ่งเร็วยิ่งดี”
“เอ่อ…”เฉินจื่อข่ายคิดอยู่ครู่หนึ่ง และอ้าปากว่า: “สถานที่นั่นตอนนี้กำลังทำสงครามอยู่ ระบบสายการบินไม่มีบินนะ…คุณจะไปที่นั่น
ทำไม? ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญะไร ผมยังแนะนำว่าคุณอย่าไป!”
เย่เฉินพูดอย่างช่วยไม่ได้: “มีเรื่องสำคัญบางอย่างเกิดขึ้นฉันจำเป็นต้องไป ยิ่งไปกว่านั้นเวลาบีบคั้น นายรีบช่วยฉันสอบถามหน่อย มีเส้น
ทางที่ค่อนข้างเชื่อถือได้หรือเปล่า สามารถที่จะทำให้ฉันอยู่ในเวลาที่เร็วที่สุด ตลอดทางไปถึงดามัสกัสเมืองหลวงของซีเรียได้”
เมื่อเฉินจี่อข่ายได้ยินคำพูดนี้ ไม่พูดโน้มนัเย่ฉินอีก แต่หยิบโทรศัพท์ออกมาในทันที และโทรไปหลายสายอย่างต่อเนื่องห