ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2566

บทที่ 2566

ชายชาวอมริกันเชื้อสายอินเดียคนเมื่อครู่ มองเฮ่อจื่อซิว แล้วพูดเสียงงว่า “จื่อซิว เธอต้องระวังเขาให้ตี ฉันสงสัยมากว่าเขาเป็นสมาซิก
ฝ่ายค้าน! ไม่งั้น ถึงเขามีความสามารถมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางมาที่นี่ โดยใช้ระยะเวลาเพียงสั้นๆ อีกอย่างเธออย่าลืมนะ ที่นี่มีทหารฝ่ายค้าน 1-2
พันคนคอยเฝ้าอยู่ ถ้าเขาไม่ใช่คนของพวกนั้น ไม่มีทางรอดเข้ามาได้หรอก! เธอดูสิ เขาใส่ชุดฝ่ายค้าน ถืออาวุธของพวกนั้นด้วย เขาต้องเป็นคน
ของฝ่ายค้านแน่นอน!”

จากนั้น เขาจ้องเย่เฉิน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไฮหมอนี่มาแสร้งทำถึงที่นี่ แถมยังดูหมิ่นประเทศเราด้วย ไม่รู้มีแผนอะไรหรือเปล่า!
ไม่แน่ ฝ่ายค้านอาจรู้ว่าเธอเป็นคนอเมริกันเชื้อสายจีน เลยหาคนเชื้อสายจีนในกองทัพแบบเขา มาเพื่อหลอกเธอ ฉันว่าฝ่ายค้านต้องส่งเขามา
เพื่อปลุกระดมเธอแน่! เธอห้ามเชื่อเขานะ!”

เย่เฉินโกรธคนโง่คนนั้น จนอยากจะหัวเราะออกมา จึงย้อนถามเขาว่า “ในเมื่อนายมั่นใจว่าฉันเป็นคนของฝ่ายค้าน งั้นนายมาอวดเก่งต่อ
หน้าฉันขนาดนี้ ไม่กลัวฉันเอาปีน AK47 ในมือ ยิงนายหรือไง”
ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดียเริ่มตึงเครียด แต่แสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่ยอม “ฉันไม่เชื่อว่านายจะทำร้ายฉัน! ฝ่ายค้านของพวกนาย
ลงทุนลงแรง จับพวกเรามา เพื่อต้องการต่อรองกับประเทศเราไม่ใช่เหรอ ถ้นายฆ่ฉัน จะเอาะไรไปต่อรองกับประเทศเราได้กล่ะ อีกอย่าง
ถ้าประเทศเราจะแก้แค้นพวกนาย นั่นเท่ากับวาระสุดท้ายของพวกนาย! เมื่อถึงตอนนั้น แค่ยิงขีปนาวุธไม่กี่ลูก ที่นี่ก็จะราบเป็นหน้ากลอง!”
เย่เฉินพูดเยาะเย้ย “พวกนายทั้งแปดคน ก็แค่พวกป้เรียน และมีผลการเรียนดีเท่านั้น พูดถึงเรื่องฐานะทางครอบครัว พ่อแม่นายมีเงิน
ไหม พูดถึงเรื่องภูมิหลัง หัวหน้าครอบครัวของพวกนาย มีใครเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติในอเมริกาหรือเปล่า”

“ไม่มีทั้งเงินและอำนาจ ยังมีหน้ามาพูดว่หน่วยเนวีซิลจะมาช่วยพวกนายเหรอ แถมยังให้พวกเขาใช้ปนาวุธแก้แค้นด้วย ฉันไม่ได้ดูถูก

นะ ถึงจะเป็นขีปนาวุธขนาดล็กแค่อันเดียว ก็ราคาเป็นล้านดอลลาร์ ขีปนวุธฟื้นผิวสู่พื้น เริ่มต้นที่หลายสิบล้านดอลลาร์ ใช้อาวุธราคาแพงพวก
นี้แก้แค้นให้พวกนาย คิดว่าตัวเองเป็นใครไม่ทราบ”
สีหน้าของชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดีย ไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก เขาอยากพูด แต่ๆ ก็ไม่รู้จะเถียงยังไง

ขณะนั้น ชายเชื้อสายจีนคนหนึ่ง กลับพูดออกมาว่า “นายเลิกพูดทำให้ทุกคนเข้าใจผิดได้แล้ว ทุกคนรู้ดี แต่ไหนแต่ไร อเมริกาให้ความ
สำคัญกับความปลอดภัยของพลเมืองที่สุต เราทั้งแปดคนคืออนาคตของชาติ ประเทศต้องช่วยเราโดยไม่เสียดายอะไรทั้งนั้น นายมาล้างสมอง
พวกเรา เพื่ออยากให้พวกเราร่วมมือกับนาย โจมตีประเทศบ้านเกิดของเราใช่ไหม ฉันรู้แผนการของพวกนาย แค่คนอเมริกันด่าอเมริกา พวกนาย

ก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับแล้ว คงแทบอยากจะเผยแพรวิดีโอไปทั่วโลก!”
เย่เฉินก็บรอยยิ้มยียวนเมื่อครู่ เขามองชายหนุ่มหน้าตาจีน แล้วถามอย่างจริงจัง “ฉันถามนายหน่อย นายเป็นคนอเมริกันหรือคนจีน”
“ฉันเป็นคนอเมริกัน!” ชายคนนั้นพูดอย่างไม่ลังเล “พาสปร์ตของฉัน โดนพวกนายเก็บไปแล้ว ถ้าตอนนี้นายไปดูพาสปอร์ตฉัน นายจะ
เห็นว่าฉันเป็นพลเมืองอเมริกา!”

เย่เฉินพยักหน้า ตอนนี้เขารู้สึกผิดหวังกับคนพวกนี้มาก โดยเฉพาะชายหนุ่มเชื้อสายจีนคนนี้ ถึงที่เขาพูดจะไม่ผิด แต่ทำให้เย่เฉินรู้สึกไม่
ชอบใจมาก

ดังนั้น เขาจึงแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “โอเค ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นายก็รอให้ประเทศของพวกนาย มาช่วยแล้วกัน”

พูดจบ เขาหันไปหาเฮ่อจือชิว แล้วพูดอย่างจริงจัง “คุณเฮ่อ ผมไม่อยากถามคำถามเดียวกันกับคุณ พ่อคุณขอร้องให้ผมมาช่วย ดังนั้น
ไม่ว่าคุณคิดว่าตัวเองเป็นคนประเทศไหน แค่คุณยอมไปกับผม ผมจะช่วยคุณออกไป และพาคุณกลับจีน”

“แต่! ถ้าคุณไม่ยอมไปกับผม คนอย่างเยเฉินไม่เคยบังคับใคร รบกนคุณช่วยอัดวิดีโอให้หน่อย บอกว่าตัวเองไม่ยอมไปกับผม ผมจะเอา
วิดีโอกลับไปให้พ่อคุณดู ถือว่าเป็นคำอธิบายให้ฟอคุณ!”