ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2592

บทที่ 2592

สิ่งนี้ทำให้ในใจของเขารู้สึกวิกฤติเล็กน้อย

ปราณทิพย์ของอย่างนี้ จะใช้งานเร็วมาก แต่เมื่อต้องสะสมกลับไม่ง่ายขนาดนั้น

ถ้าไม่มีวิธีเห็นผลที่สามารถเสริมสร้างปราณทิพย์ได้ จากนี้ไปเกรงว่าจะยากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ในสมองของเขาก็อดไม่ได้ ที่จะหวนนึกถึงเนื้อหาของ (ตำราเก้าเสวียนเทียน)

ใน (ตำราเก้าเสวียนเทียน ) มีการบันทึกเมีดยาชนิดหนึ่งที่สูงส่งกว่ายาอายุวัฒนะ เรียกว่ายาเสริมซี่ปราณ

อย่าเห็นว่าชื่อยาเสริมซี่ปราณจะสู้ยาอายุวัฒนะไม่ได้ แต่ยาชนิดนี้ กลับดีกว่ายาอายุวัฒนะมาก

ยาอายุวัฒนะสามารถทำให้คนธรรมดาอายุยืน ฟื้นจากความตาย แต่กลับไม่มีปราณพย์ เนื่องจากปราณทิพย์เป็นพลังงานบริสุทธิ์
ระหว่างโลกและสวรรค์ เป็นหนึ่งในพลังงานที่ทรงพลังที่สุด ยาอายุวัฒนะไม่สามารถเทียบกับปราณทิพย์ได้

แต่ว่า ยาเสริมซี่ปราณกลับเป็นยาที่มีปราณทิพย์อยู่ในนั้น

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นยาที่มีปราณทิพย์ เป็นระดับขั้นพื้นฐานที่สุด แต่วัตฤดิบที่จำเป็นทั้งหมดของมัน ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่าที่พบได้ยาก โดย
ไม่มีข้อยกเว้น

หนึ่งในนั้นที่มีความต้องการสูงที่สุด ก็คือเห็ดหลินจือต้องมีอายุอย่างน้อยพันปีขึ้นไป โสมหิมะพันปีขึ้นไป รวมถึงแอมเบอร์กริสที่มีอายุ
หมื่นปีขึ้นไป

เห็ดหลินจือพันปีจะหาง่ายไหมไม่รู้ แต่สมหิมะพันปี เเฉินมีอยู่รากหนึ่ง ตอนนั้นเว่ยเยงถูกพ่อผู้ให้กำเนิดของตัวเองรวมถึงพี่ชายต่าง
แม่บีบคั้นในตระกูลเว่ย เพื่อที่จะยืนหยัดอยู่ในตระกูลเวยอย่างมั่นคง เขาเอาโสมหิมะพันปีที่แม่ของเขาให้มอบให้กับตนเอง โสมหิมะรากนั้นตัว
เองเก็บรักษามาตลอดไม่เคยใช้

แต่ว่า แอมเบอร์กริสที่มีอายุหมื่นปีขึ้นไป เป็นอะไรที่ทำให้คนเครียดจริงๆ

อย่างที่เราทุกคนทราบกันดีว่า แอมเบอร์กริสคือสิ่งที่หลั่งออกจากร่างกายของวาฬหัวทุย มันเป็นวัตถุดิบที่ดีที่สุดสำหรับน้ำหอม และยัง
เป็นยารักษาโรคอีกด้วย

การซื้อแอมเบอร์กริสไม่ใช่ปัญหา มีเงินก็สามารถซื้อได้แล้ว

แต่ จะซื้อแอมเบอร์กริสที่มีอายุนับหมื่นปี กลับเป็นเรื่องที่เหมือนเพ้อฝัน

เพราะ วาฬหัวทุยไม่มีอายุนับหมื่นปี มีอายุขัยมากสุดเจ็บปีก็สุดๆแล้ว เมื่อย้อนเวลากลับไป แอมเบอร์กริสหมื่นปีที่แล้ว งั้นก็ต้องกลายเป็น
สิ่งนั้นก่อนที่วาฬหัวทุยจะตายไปก่อนหนึ่งหมื่นปีที่แล้ว

ประวัติศาสตร์อารยธรรมมนุษย์ไม่ยาวนานถึงหนึ่งหมื่นปี จะหาแอมเบอร์กริสที่หลงเหลืออยู่ในวาฬหัวทยได้อย่างไร?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็อดที่จะรู้สึกปวดหัวไม่ได้

ยาที่หายากเช่นนี้ กลับสามารถทำได้เพียงแค่ยาปราณพย์เท่านั้น ถ้าสามารถทำยาปราณทิพย์ที่สูงกว่านี้ได้ นั่นมันยิ่งเป็นไปไม่ได้น่ะ
สิ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ และแอบคิดว่า”ไปทักทายฉินกางสักหน่อยดีกว่า เขาทำธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุยา หาแ
มเบอร์กริสหมื่นปีไม่ได้ แต่หลินจือพันปีน่าจะไม่ใช่ปัญหาอะไร สำหรับแมเบอร์กริส ค่อยๆไปหาละกัน”

ดังนั้น เขาจึงรีบส่งข้อความวี่แชทหาฉินกาง ให้เขาลองช่วยตนหาของสองอย่างนี้

ฉินกางตอบกลับอย่างรวดเร็ว”อาจารย์เครับ หลินจือพ้นปีหไม่ยากหรอกครับ ผมรู้จักพ่อค้ายาชาวฮ่องกง เขาเก็บสะสมวัตฤดิบยาอายุ
เก่าแก่เยอะมาก หลินจือพันปี เปลือกส้มร้อยปีและชาผูอ๋อร์อายุร้อยปีอยู่ในสต๊อกทั้งหมด แม้ว่าราคาจะไม่ถูก แต่ถ้าเห็ดหลินจือพันปีขายเป็นก
รัม ก็มีราคาหลายหมื่นหยวนต่อกรัม”

“สำหรับแอมเบอร์กริส อันที่จริงมักมีคนออกมาขาย แต่ส่วนใหญ่เป็นของที่มีคุณภาพค่อนข้างธรรมดา แอมเบอร์กริสที่ดีที่สุดในความ
ทรงจำของผมก็คือแอมเบอร์กริสขาวก่อนหนึ่งที่มีอายุหลายพันถูกประมูลในช้ทเทส์ แต่ว่าแอมเบอร์กริสที่มีอายุหมื่นปี ผมทำธุรกิจวัตถุดิบ
ยามานานหลายปีขนาดนี้ ยังไม่เคยได้ยินเลยครับ…..”

เย่เฉินฟังจบไม่รู้สึกผิดหวังอะไร เขายิ้มเบาๆ แล้วย้ำเตือนว่า”งั้นคุณช่วยผมจัดการเรื่องหลินจือพันปีหน่อยนะครับ สำหรับแอมเบอร์กริ
สหมื่นปี คุณช่วยผมดูไว้หน่อยแล้วกัน”

“ไม่มีปัญหาครับ”ฉินกางตอบรับอย่างไม่ลังเล

เย่เฉินพูดขอบคุณ จากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกับฉินกางต่อ

ในตอนที่เขากำลังเตรียมจะพักผ่อนนั้น มีคนกดกริ่งห้องข้างๆ

ซูโสว่เต้าที่สวมชุดนอนเห็นว่าเป็นลูกน้องของตนเอง จึงเปิดประตูห้อง ให้อีกฝ่ายเข้ามา

หลังจากที่อีกฝ่ายเข้ามาแล้ว ก็พูดเสียงเบาว่า”คุณท่าน ผมได้ข่าวว่าลูกน้องของนางาฮิโกะ อิโตะได้จองสนามกอล์ฟKiharu Lake Golf
Courseซึ่งอยู่ห่างออกไปห้ากิโลมตรครับ เวลาประมาณเก้าโมงครึ่งนางาฮิโกะ อิโตะอาจจะไปตีกอล์ฟที่นั่น คุณว่าจะเตรียมการล่วงหน้าไหม
แอบไปพบกับเขาที่นั่นอย่างเงียบๆ?”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างดีใจ”สนามกอล์ฟงั้นหรอ? เยี่ยมไปเลย! จะได้ออกจากโรงแรมป้ายจินฮานกงส้กที เป็นโอกาสในการไปพบการนางา
ฮิโกะ อิโตะเงียบๆ!