ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2616

บทที่ 2616

แต่ว่า เขาก็รู้ ตอนนี้ตัวเองก็เป็นแค่คนที่ไม่กำลังต่อต้าน ทำได้เพียงยอมให้เขาข่มเหงรังแก

จากนั้น ย่เฉินเรียกเฉินจื่อข่ายมา และสั่งว่า: “จัดเตรียมเครื่องบิน จากนั้นเตรียมคนที่คุณไว้ใจมากที่สุด ส่งซูโสว่เต้าไปซีเรีย ระหว่าง
ทางอย่าลืมเก็บเป็นความลับด้วย อย่าให้ใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณซู่ ฉันจะส่งข้อมูลติดต่อของฮามิตให้คุณภายหลัง ตอนนั้นให้ฮามิดจัด
เฮลิคอปเตอร์ไปรับคนที่ขายแดน ไม่ต้องใช้เส้นทางของตระกูลเย่แล้ว”

เฉินจี๋อข่ายพูดโดยไม่ลั่งเลว่า: “ครับ คุณชาย ผมจะไปจัดการเลย!”

เย่เฉินพยักหน้า มองชูโสว่เต้า เอ่ยปากพูดว่า: “สถานการณ์ในซีเรียค่อนข้างวุ่นวาย หลังจากที่คุณซูไปถึงที่นั่นแล้ว อย่าพยายามหลบหนี
มิฉะนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแก ก้ต้องยอมรับผลที่ตามมาได้ด้วยตัวเองเท่านั้น”

ซูโสว่เต้าพยักหน้าอย่างห่อเหี่ยวใจ ถมโดยไม่รู้ตัวว่า: “คุณเย็ ฉันขอเอาของใช้ส่วนตัไปด้วยได้ไหม? ที่นั่นขาดแคลนทุกสิ่ง หาก
สามารถนำอุปกรณ์อาบน้ำไปได้ ของใช้ในชีวิตประจำวัน เสื้อผ้า รองเท้า หมวก พอไปแล้วก็จะได้เบาใจลงหน่อย…

เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ให้แกได้สัมผัสชีวิตธรรมชาติทุกอย่างต้องเป็นไปตามเอกลักษณ์ของท้องถิ่น มีอะไรก็ใช้อันนั้น ไม่เช่น
นั้นสร้างวิลล่าให้แกอยู่เลยไม่ดีกว่าเหรอ! ‘

ซูโสว่เต้าได้ยินน้ำเสียงของเย่เฉินมีความโกรธเล็กน้อย ไม่กลัาถามต่อเลย คนทั้งคนมีพูดครับผมอย่างเดียว เหมือนนกกระทาที่หวาด
กล้ว

เย่เฉินชี้ไปที่ซูโสว่เต้า และโบกมือให้เฉินจี๋อข่าย: “พาเขาลงไปเถอะ”

เฉินจื่อข่ายเริยกลูกน้องสองคนทันที พาซูโสว่เต้าออกไปจากห้อง

ตอนนี้ ภายในห้อง เหลือแค่เปเฉินและลูกสาวสองคนของตระกูลชุ รวมถึงเฉินจื่อข่าย

แม้ว่าอารมณ์ของซูจือหยูจะชับซ้อนมาก แต่เห็นผู้มีพระคุณครุ่นคิดอยู่ตรงหน้า ในใจเต็มไปด้วยความอับอายและความตื่นเต้นของเด็กผู้
หญิง

ซูรั่หลิตะลึงเล็กน้อย แม้ว่าเธอหลงใหลในตัวเย่เฉินมานาน แต่ท้ายที่สุดกัติดต่อกันกับเย่เฉินค่อนข้างเยอะ ไม่เหมือนซูจือหยู เฝ้าคิดถึง
ปรารถนาอยู่นาน จากนั้นก็ตามหาห่ามกลางผู้คนมากมายเป็นเวลานาน และในที่สุดก็เจอเขาสักที่ จึงรู้สึกตื่นเต้นแทบทนไม่ไหว
และอารมณ์ของตู้ใหซิงก็ชับซ้อนไม่แพ้กัน

เธอเคยสงสัยมาก่อน ผู้มีพระคุณของซูจือหยุที่เฝ้าคิดถึงถวิลหา หรือจะเป็นเด็กผู้ชายคนนั้นที่ตนสงสัยว่าเป็นลูกของเย่ฉางอิง ที่เห็นใน
บ้านเก่าของเย่ฉางอิง

ตอนนี้ ความสงสัยนี้สามารถกล่าวได้ว่าเป็นความจริงแล้ว

ดังนั้นความรู้สึกที่ซับซ้อน เป็นเพราะตอนที่ตัวเองยังเด็กหลงรักเย่ฉางอิงข้างเดียว เป็นสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยน และตอนนี้ลูกสาวของตนก็หลง
รักลูกชายของเย่ฉางอิง ถ้าเธอถลำลึกเข้าไปในสิ่งที่เคยทำให้ตัวเองสัมเหลว ตนเองที่เป็นแม่ ก็จะต้องเป็นทุกข์อย่างมากแน่นอน
ยังไงซะ 30 ปีมานี้ ความรู้สึกที่รักกันไม่ได้ ทำให้เธอหมดหนทางที่จะบรรเทา

คิดถึงตอนนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “เย่ฉางอิงนะเย่ฉางอิง คุณเป็นคนที่สร้างความทุกข์ให้คนมากจริงๆ…

แต่ว่า ในขณะเดียวกันในใจของเธอก็มีความคาดหวังและปรารถาที่แรงกล้า

เธอตั้งตารอลูกสาวของเธอที่จะได้อยู่ร่วมกันกับเยเฉินอย่างแท้จริง แต่งงนกับเขา เป็นภรรยาของเขาอย่างสบายใจ ช่วยดูแลสามีและ
ลูกให้เขา

เพราะแต่งงานกับเย่ฉางอิง เป็นสิ่งที่ตนรอคอยมากที่สุด

เธอรู้จักลูกสาของตัวเอง องออกมานานแล้วว่าลูกสาวนั้นมีใจ ด้นิสัยของลูกสาว กใครรักจริง กล้วว่าจะถอนตัวไม่ได้

ดังนั้น เธอเชื่อว่า ในส่วนลึกของหัวใจของลูกสาว เธอต้องการแต่งงานกับเยเฉินมากแน่นอน

ถ้าลูกสาวได้สิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่แค่ลูกสาวที่มีความสุขไปตลอดชีวิต ในทางหนึ่ง ก็ได้ทำแทนตัวเอง แต่กลับเป็นความปรารถนาที่ทั้ง
ชีวิตไม่เคยประสบความสำเร็จ