ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2634

บทที่ 2634
ชุดของชาแนลเหมือนสไตล์ของเจ้าหญิงในราชวงศ์อังกฤษมาก ช่วงล่างเป็นชายกระโปรงที่ยาวเกินหัวเข่า ส่วนช่วงบนเป็นสูทแขนยาว
ให้ความรู้สึกเป็นผู้ดีหรูหรา
เหตุผลที่เลือกเสื้อผ้าแบบนี้เป็นเพราะตอนนี้อากาศยังหนาวอยู่ เสื้อผ้าที่เหมาะกับฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงนี้กำลังเหมาะ
แม้ว่าชายกระโปรงของชุดนี้จะยาวมาก แต่ถ้าใส่แบบเปลือยท่อนขาจริงๆต้องหนาวแน่นอน ดังนั้นเย่เฉินจึงหยิบถุงน่องสีดำซับในมาด้วย
เขาซื้อตามขนาดของเฮ่อจื่อชิวที่พอจำได้ กำลังจะจ่ายเงินและเดินออกไป พลันนึกถึงรองเท้าผ้าใบที่เธอใส่เมื่อวานก็สกปรกจนดูไม่ได้
แล้วเช่นกัน จึงซื้อรองเท้าหนังแฟชั่นไซส์สามสิบเจ็ดให้เธออีกหนึ่งคู่
เย่เฉินก็ไม่รู้ว่าไซส์นี้หมาะกับเธอมั้ย แต่ก็เอาเถอะ ไม่เหมาะก็ให้เฮ่อจือชิวทนๆใส่ไปก่อน ดีกว่าใส่ชุดที่ไปอยู่ในสนามรบมา
เย่เฉินหิ้วถุงเสื้อผ้าและรองเท้าที่เพิ่งซื้อมาออกจากร้านไป เขาค้นพบโดยบังเอิญว่าตู้โชว์ของร้านข้างๆตั้งหุ่นจำลองที่ใส่เพียงชุดชั้นในไว้
เขาถึงนึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ซื้อชุดชั้นในให้เฮ่อจือชิว
ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเฮ่อจือชิวลำบากลำบนมาตั้งนาน ในที่สุดเช้านี้ก็มีห้องนอนแล้ว ป่านนี้คงหมดเรี่ยวหมดแรง น่าจะอาบน้ำและนอนไปแล้ว
เธอไม่มีทางหาเวลาซักเสื้อในตัวเองทีละตัวแล้วเอาออกมาตากหรอก
นั่นก็หมายความว่าอีกเดี๋ยวตอนไปหาพ่อของเธอ เธอไม่มีชุดชั้นในสะอาดให้เปลี่ยน
ดังนั้น เย่เฉินจึงเดินเข้าไป
เข้าไปแล้วเย่เฉินถึงรู้ว่าร้านนี้เป็นร้านชุดชั้นในชั้นสูงที่ขายของสำหรับสตรีเท่านั้น
คนขายข้างในเป็นผู้หญิง ลูกค้าที่กำลังเดินดูอยู่ก็เป็นผู้หญิง
พอเห็นเย่เฉินที่เป็นผู้ชายอกสามศอกมาเดินร้านชุดชั้นในสตรีคนเดียว สายตาที่คนอื่นมองเขาจึงเจือแววประหลาด
เย่เฉินเองก็รู้ว่าการที่ตัวเองมาเดินในร้านนี้คนเดียวไม่ค่อยเหมาะจริงๆ จึงตัดสินใจว่าจะรีบซื้อรีบจบ เขาชี้ชุดชั้นในลูกไม้สีดำชุดหนึ่งที่
หุ่นจำลองใส่อยู่พร้อมบอก “นี่ รบกวนเอาชุดนี้ให้ผมหนึ่งชุดครับ”
พนักงานขายหญิงคนหนึ่งพูดด้วยความกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “คุณคะ…คุณ.. ..คุณต้องการไซส์อะไรคะ?”
“ไซส์?” เย่เฉินขมวดคิ้ว ทำท่นึกก่อนจะเอ่ยปาก “สูงประมาณร้อยเจ็ดสิบ หุ่นค่อนไปทางผอม”
“ได้ค่ะ” พนักงานขายพยักหน้า และถามอีก “ถ้าอย่างนั้นรบกวนถามว่าช่วงบนของแฟนคุณใส่คัพอะไรคะ?”
เย่เฉินเข้าใจสิ่งที่เธอพูด เขานึกในใจ “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเฮ่อจือชิวใส่พอะไร ฉันไม่เคยจับกหน่อย อีกอย่างเฮ่อจือชิวก็ไม่เคยบอก
ฉันด้วย…
“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ฉันเจอเฮ่อจือชิว เธอสวมชุดออกกำลังกายลายต่อต้านสงคราม เสื้อผ้าค่อนข้างตัวใหญ่ ดูแล้วเหมือนจะไม่ค่อย
มีหน้าอกเท่าไหร่”
เขาจึงกัดฟันพูดออกไป “เรื่องนั้น ผมไม่รู้ครับว่าคัพอะไร แต่น่าจะไม่ใหญ่”
พนักงานขายก็พูดอย่างอึดอัดใจ “ถ้าอย่างนั้นน่าจะคัพเอค่ะ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันไปหาไซส์มาให้”
เย่เฉินตอบโดยไม่ลังเล “ได้! เร็วๆนะครับ”
เป็บเดียวพนักงานขายก็หาชุดชั้นในสองตัวที่ถูกพับอย่างเรียบร้อยอยู่ในห่อจากโกดังเล็กด้านหลังเจอ เธอถามเย่เฉิน “คุณจะเปิดดูก่อน
มั้ยคะ ดูว่ามีตำหนิหรือเส้นด้ายรุ่งริ่งมั้ย”
เย่เฉินจะกล้าตรวจสอบชุดชั้นในผู้หญิงต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ได้ยังไง เขารีบเอ่ยขึ้น “ไม่ต้องครับ ห่อให้ผมเลย มาครับผมจะจ่าย
เงิน คุณจะสแกนของผมหรือจะให้ผมสแกนของคุณครับ?”
พนักงานขายรีบบอก “รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันสแกนของคุณเองค่ะ”
พนักงานขายห่อเสื้อในอย่างช่ำชองก่อนจะสแกนคิดเงิน
หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว เย่เฉินเดินถือถุงเสื้อในออกไปเลยโดยไม่รอใบเสร็จ
พนักงานขายมองแผ่นหลังของเย่เฉิน แล้วจึงห้นไปมองแผ่นหลังของหุ่นจำลองพลางพึมกับตัวเอง “คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อคนหล่อคนนี้
หน้าตาดูเป็นคนดีออกปานนั้น กลับซื้อชุดชั้นในจีสตริงเซ็กซี่ขนาดนี้ให้แฟนคนเดียว….