ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2672

ความจริง สำหรับเย่เฉินแล้ว ยาช่วยหัวใจนี้ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง

แม้ว่าตนเองจะมอบให้ตระกูลเหอปีละ 50 หรือ 100 เม็ด มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่เขาต้องการจำกัดจำนวนไว้ที่ 5 เม็ดต่อปี ก็เพื่อที่จะทำให้ตระกูลเหอรู้ว่าของสิ่งนี้มีค่าเพียงใด

เย่เฉินรู้ดีว่า พิจารณาจากประสิทธิภาพของยาช่วยหัวใจสำหรับผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้แล้ว การให้ยา 2 เม็ดต่อปีก็เพียงพอแล้วสำหรับคนทั้งตระกูลเหอที่จะทำงานให้ตนเองอย่างถวายชีวิต

เหตุผลที่ให้ 5 เม็ดนั้นก็เพื่อให้ตระกูลเหอมีโอกาสเติบโต และเพื่อให้พวกเขาสามารถมุ่งเน้นไปที่การฝึกยอดฝีมือที่มีความสามารถ 3 หรือ 5 คนตามแผนในแต่ละปี

เหออิงซิ่วรู้คุณค่าของยาเม็ดนี้ และตระหนักว่ามันเป็นโอกาสในการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่สำหรับตระกูลเหอ ฉะนั้นเธอจึงไม่มีเวลาขอคำแนะนำจากพ่อ ดังนั้นเธอจึงตกลงในนามของตระกูลเหอทันที

เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอไม่ปฏิเสธแน่นอน! และคนตระกูลเหอก็ไม่ปฏิเสธแน่นอนเช่นกัน!

เหออิงซิ่วตกลง เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และยังคงล่อเหยื่อต่อไป “ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เมื่อสิ้นเดือนสิบสองของปฏิทินจันทรคติ ผมจะทำการประเมินสิ้นปี โดยพิจารณาจากผลงานของตระกูลเหอในหนึ่งปี หากตระกูลเหอทำงานสุดความสามารถเพื่อผม เมื่อสิ้นปีผมจะมอบยาให้แก่ตระกูลเหออีกสองสามเม็ด”

เมื่อเหออิงซิ่วได้ยินประโยคนี้ เธอรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เธอกล่าวโดยไม่ลังเลว่า “ถ้าเช่นนั้น ฉันเป็นตัวแทนขอบคุณ คุณชายเย่แทนคนร้อยกว่าคนของตระกูลเหอ!”

หลังจากนั้น เหออิงซิ่วถามอีกครั้ง “คุณชายเย่ คุณคิดว่าตระกูลเหอจำเป็นต้องย้ายจากเมืองโม่เฉิงมายังเมืองจินหลิงหรือไม่?”

เย่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วโบกมือ “การย้ายคนทั้งตระกูลมานั้นเป็นการเคลื่อนไหวที่ใหญ่เกินไป มันไม่จำเป็น หลังจากคุณผู้หญิงเหอกลับไปแล้ว คุณปรึกษากับผู้นำตระกูลเหอก่อน ถ้าเขาไม่คัดค้าน ก็ส่งคนหนุ่มสิบคนที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลมาที่เมืองจินหลิงก่อน เมื่อถึงเวลานั้นให้คุณผู้หญิงเหอเป็นหัวหน้าของสิบคนนั้น ผมจะหาบ้านที่เหมาะสมสำหรับพวกคุณ เพื่อให้พวกคุณสามารถปักหลักในเมืองจินหลิงได้”

หลังจากนั้น เย่เฉินมองไปที่ซูรั่วหลีและกล่าวว่า “สำหรับรั่วหลี ให้เธออยู่ข้างกายผมชั่วคราว”

เหออิงซิ่วรีบกล่าว “ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปเมืองโม่เฉิง และแจ้งสถานการณ์ให้พ่อทราบ เชื่อว่าพ่อของฉันไม่ปฏิเสธแน่นอน และส่วนที่เหลือก็ให้คุณชายเย่เป็นคนวางแผน!”

ซูรั่วหลีโค้งคำนับตามแม่ และกล่าวว่า “รั่วหลีจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณชายเย่!”

เย่เฉินพยักหน้า หยิบยาช่วยหัวใจอีกสองเม็ด มอบให้เหออิงซิ่วและกล่าวว่า “คุณผู้หญิงเหอ โปรดนำยา 2 เม็ดนี้กลับไปให้คุณพ่อของคุณได้ทดลอง เพื่อหลีกเลี่ยงการพูดปากเปล่าโดยไม่มีหลักฐาน ซึ่งเป็นการทำให้ท่านตัดสินใจยาก”

เหออิงซิ่วรู้สึกปีติเล็กน้อย แต่ยังคงประหม่าเล็กน้อยและกล่าวว่า “คุณชายเย่ เม็ดเดียวก็เพียงพอแล้ว…….”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เม็ดหนึ่งให้พ่อของคุณทดลอง และอีกเม็ดหนึ่งสามารถแบ่งออกเป็นหลายส่วน ใส่ลงไปในน้ำ แล้วให้คนหนุ่มสาวของตระกูลเหอได้ทดลอง ความจริงสำหรับคนหนุ่มสาวแล้ว ไม่จำเป็นต้องกินทีละเม็ด มิฉะนั้นอย่างน้อยสามสิบถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของพลังยาจะไม่ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายในคราวเดียว แล้วจะเสียไปเปล่าประโยชน์ วิธีการทีละขั้นตอนเช่นนี้สามารถใช้ประโยชน์ทั้งหมดของยาได้ดียิ่งขึ้น”

เหออิงซิ่วกล่าวด้วยความเสียดายว่า “อ้อ ถ้ารู้แต่แรกฉันจะไม่กินยาไปทั้งเม็ด…….”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ต่อไปยังมีโอกาส”

หลังจากนั้น เย่เฉินก็กล่าวอีกครั้งว่า “คุณรับยา 2 เม็ดนี้ไว้ก่อน อีกสามเม็ดที่เหลือ รอพวกคุณยืนยันและพาคนมาถึงเมืองจินหลิงแล้ว ผมจะให้ยาที่เหลือกับคุณทันที”

เหออิงซิ่วกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “คุณชายเย่ เมื่อสักครู่คุณให้ยาพวกเราสี่เม็ดแล้ว ถ้านับ 5 เม็ดต่อปี ก็น่าจะเหลืออีก 1 เม็ด!”