ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2715

บทที่ 2715
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เหอหงเซึ่งก็อดไม่ได้ที่จะระแวดระวัง
ทันใดนั้นเขาก็หันกลับมา ความแข็งแกร่งภายในร่างกายของเขาถูกยกขึ้นจากจุดต้นเถียนไปที่มือ เผื่อว่าเขาจะต้องลงมือฉุกเฉิน
แต่ว่า เมื่อเขาหันกลับมา ก็พบว่าคนที่เดินเข้ามาหาเขาคือเหออิงซิ่วลูกสาวของเขาจริงๆ
เหออิงซิ่วในเวลานี้ ดูเหมือนจะไม่ต่างอะไรกับตอนที่จากไปเมื่อวานนี้
แต่ว่า พอเหอหงเซิ่งส้มผัสอย่างละเอียด เขารู้สึกว่าวันนี้เหออิงซิ่วดูแตกต่างจากเมื่อวานมาก!
ความรู้สึกที่ขัดแย้งกันแบบนี้ ก็เหมือนกับการมองดูแองน้ำเดิมหลังจากวันแล้ววันเล่า ก็ยังดูมีขนาดเท่าเดิมและเป็นบ่อโบราณเหมือนกัน
แต่ว้นนี้กลับรู้สึกว่าแอ่งน้ำนี้ลึกกว่าเมื่อวานมาก!
เขาถามโดยไม่รู้ตัวะ”อิงซิ่ว ลูก ทำไมลูก
เหออิงซิ่วรีบขัดจังหวะเขาและพูดว่า:”พ่อคะ ขอคุยกับพ่อเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ?”
ทันทีที่เหออิงซิ่วพูด เหอหงเซิ่งรู้สึกทันทีว่าลูกสาวของเขาควบคุมลมหายใจได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน อย่าเห็นแค่พูดเฉยๆ แต่จะเห็นการควบคุม
ลมหายใจของเหออิงซิ่ว แค่เธอพูด ก็สามารถเห็นได้ว่าตอนนี้เธอไม่เหมือนที่เคยเป็น
ดังนั้นเขาจึงระงับความประหลาดใจไว้ในใจชั่วคราวและรีบพูดว่า:ไป ไปห้องทำงานของพ่อกัน!”
เหออิงซิ้วตามหลังพ่อของเธอ และทั้งสองก็รีบไปเรียนที่สวนหลังบ้าน
ระหว่างทาง ก็พบกับเหออิงฉวน พี่ชายคนโตของเหออิงซิ่วพอดี เหออิงฉวนกำลังจะทักทายพ่อ นใดนั้นเขาก็เห็นเหออิงซิ่วตามอยู่ข้างๆ และ
ถามด้วยความประหลาดใจว่า”อิงซิ่ว เมื่อวานพ่อบอกว่าเธอไปคาบสมุทรซานตงแล้วไม่ใช่เหรอ? กลับมาเมื่อไหร่? !”
เหออิงซิ่วรีบตอบว่า:”พี่ ฉันเพิ่งกลับมา มีเรื่องจะคุยกับพ่อหน่อย”
การฝึกของเหออิงฉวนไม่แตกต่างจากของเหออิงซิ่วมากนัก ถึงขั้นด้อยกว่าเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงมองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของ
เหออิงซิ่ว
เขารู้สึกว่าการกลับมาอย่างกะทันหันของเหออิงวนั้น เกี่ยวข้องกับการตอบตกลงที่พ่อของเขา ให้ความร่วมมือกับตระกูลซูอย่างแน่นอน
เขาเดาว่าในฐานะมารดาผู้ให้กำเนิดของซรั่วหลี เหออิงซิ้วไม่ต้องการให้ตระกูลเหอร่วมมือกับตระกูลซูต่อไป ดังนั้นเธอจึงรีบกลับมา จะต้อง
ขัดขวางความร่วมมือนี้แน่นอน
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า”พ่อครับ เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่โมงก่อนออกเดินทาง เรารีบเตรียมตัวกันเถอะ พ่อเก็บของเรียบร้อยหรือยัง? ถ้ายัง ผมจะ
หาคนมาช่วย! ”
เหอหงเซิ่งพูดว่า:”พ่อเก็บของเสร็จแล้ว นายไปทำงานก่อนเถอะ พ่อมีเรื่องจะคุยกับอิงซิ่ว”
เหออิงฉวนรีบพูดว่า:”พ่อครับ อย่าช้าเกินไปนะครับ เราจะเสียเวลากับตระกูลซูไม่ได้ คุยกันแล้วว่าออกเดินทางตอนสิบโมง ผมคาดว่ารถ
บรรทุกน่าจะสตาร์ทตอนเจ็ดหรือแปดโมงแล้ว”

เหอหงเซิ่งรู้ความหมายของคำพูดของเหออิงฉวน เขากลัวว่าตนจะเปลี่ยนใจหลังจากพูดคุยกับเหออิงซิ่วลูกสาวของเขา
เหอหงเซึ่งมีความผิดจริง ๆ สำหรับลูกสาวของเขา เหออิงซิ่ว แต่เขาก็ชัดเจนมากเช่นกันว่า เขาไม่สามารถเปลี่ยนใจได้เลย เพราะสิ่งนี้มีความ
สำคัญอย่างยิ่งต่อตระกูลเหอ ในฐานะผู้นำตระกูลเหอ ห้ามทำตามอารมณ์
ดังนั้นเขาจึงพูดกับเหออิงฉวนว่า:”นายเตรียมตัวสักหน่อย เริ่มโหลดกระเป๋าตอนแปดโมงเช้าตามแผนที่วางไว้ และทั้งตระกูลจะออกเดินทาง
ตรงเวลาตอนสิบโมง”
เหออิงฉวนโล่งใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:”ได้ครับพ่อ ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้”
เหออิงซิ่วยืนเงียบอยู่ข้างๆ แต่เธอก็ฟังความหมายในการสนทนาระหว่างพ่อกับพี่ชายออกเล็กน้อย ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ และคิดกับตัวเอง
ว่า:”ตอนนี้ดูเหมือนว่าพ่อจะตั้งใจร่วมมือกับตระกูลใน แกพูดได้ทำมาตลอด แต่เกรงว่าอีกสิบนาที เขาจะทำลายภาพลักษณ์คำพูดที่น่าเชื่อถือของ
เขาเอง….