ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2757

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของซูรั่วหลี ก้นบึ้งหัวใจของเขา ก็รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

เดิมทีเขายังอยากเกลี้ยกล่อมเด็กสาวผู้ดื้อรั้นคนนี้สักหน่อย แต่ดูท่าสายตาของเด็กสาวเหมือนตัวเองจะสามารถเกลี้ยกล่อมได้

ดังนั้น เย่เฉินจึงละทิ้งความคิดนี้ไป

ก็เหมือนกับที่ตนพูดเมื่อสักครู่ ในอนาคตยังมีเวลาอีกยาวไกล ตนไม่จำเป็นต้องไล่ไขว่คว้าเพื่อให้ซูรั่วหลีเข้าไปได้ในคราวเดียว

จากนี้ไปยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ อนาคตยังอีกยาไกล ถึงความคิดของเธอจะมั่นคงดั่งหินผาเพียงใด ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาอยู่แล้ว

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงเบี่ยงประเด็น แล้วพูดขึ้นมาว่า“จริงสิรั่วหลี ผมได้ให้เหล่าเฉินรีบไปซื้อคฤหาสน์ริมแม่น้ำมาหลังหนึ่ง คฤหาสน์เป็นบ้านเดี่ยวมือสอง มีทั้งหมดแปดห้อง และยังมีห้องชั้นใต้ดินกว้างสามร้อยตารางเมตร ถึงเวลานั้นปู่ของคุณพวกเขามาถึงแล้ว ก็ให้พักอยู่ที่นั่นนะ สามารถฝึกฝนวิชาได้ ไม่ได้รับความวุ่นวายอะไร”

ซูรั่วหลีรีบกล่าวขึ้นมาว่า“คุณชายเย่คะ คุณไม่จำเป็นต้องเปลืองเงินขนาดนี้ เมื่อก่อนตระกูลเหอทำงานรับใช้ตระกูลซู ล้วนพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลซู อีกทั้งถูกแบ่งแยกตามเพศเหมือนหอพักในโรงเรียน นอนบนฟูก คุณไม่จำเป็นต้องซื้อคฤหาสน์หรอกนะคะ มันสิ้นเปลืองเกินไป……”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“คฤหาสน์ที่ผมซื้อมาน่ะยืมให้ปู่ของคุณพวกเขาพักอาศัย คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกกดดันอะไรหรอก อีกทั้งผมซื้อบ้านก็เท่ากับลงทุน หลักๆคืออยากให้มันมีมูลค่าเพิ่มขึ้น”

ซูรั่วหลีกล่าวอีกว่า“แต่ว่า หลังจากที่คุณปู่พวกเขามาถึง จะต้องคอยรับคำสั่งจากคุณตลอด24ชั่วโมง กระทั่งจะต้องอยู่เคียงข้างคุณตลอด24ชั่วโมงเพื่อรับคำสั่งได้ทันท่วงที คุณจัดให้พวกเขาพักคฤหาสน์ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ พวกเขาจะต้องมาไม่ทันแน่”

เย่เฉินยิ้มเบาๆ“พวกนี้เป็นเรื่องเล็ก อันที่จริงผมไปไหนมาไหนคนเดียวชินแล้วล่ะ โดยปกติไปไหนจะไม่พาคนไปด้วย ถึงจะเป็นหงห้ากับเฉินจื๋อข่ายพวกเขา ก็ไม่ได้อยู่กับผมตลอด24ชั่วโมงหรอก ปกติพวกเขาจะทำงานของตัวเอง ใช้ชีวิตของพวกเขาเอง จะไม่ล้อมหน้าล้อมหลังผมตลอด24ชั่วโมง คุณปู่ของคุณพวกเขาก็เหมือนกัน”

ซูรั่วหลีรีบเอ่ยถามว่า“คุณชายเย่คะ ถ้าไม่ให้คุณปู่พวกเขาอยู่เคียงข้างคุณ งั้นหลังจากที่พวกเขามาถึง ภารกิจของพวกเขามีอะไรบ้างคะ？”

เย่เฉินกล่าวว่า“เรื่องนี้ผมคิดแล้วล่ะ เมื่อถึงเวลาผู้ฝึกฝนในตระกูลเหอของพวกคุณ สามารถแบ่งคนไปช่วยหงห้ากับเฉินจื๋อข่ายได้”

“ทางด้านหงห้าถึงจะมีลูกน้องเยอะมาก มีแต่พวกนักเลงปลายแถว ต่อสู้กับคนอื่นตามท้องถนนยังพอได้ แต่ถ้าเจอยอดฝีมือขึ้นมาจริงๆ แต่ละคนไร้ประโยชน์มาก”

“ดังนั้นพอถึงเวลาคนของตระกูลเหออย่างพวกคุณ จะต้องช่วยหงห้านอกเหนือจากความสามารถของเขา อีกด้านก็ต้องคอยช่วยหงห้าฝึกซ้อมลูกน้องพวกนั้นของเขาด้วย”

“สำหรับทางด้านเฉินจื๋อข่าย ลูกน้องของเขาถึงแม้แต่ละคนจะได้รับการฝึกซ้อมมาอย่างดี แต่ถ้าเมื่อเทียบกับนักบู๊อย่างพวกคุณแล้ว ยังคงขาดเหลืออยู่บ้าง ดังนั้นพวกคุณต้องช่วยพวกเขายกระดับความสามารถของพวกเขา”

ซูรั่วหลีรีบพูดว่า“เรื่องพวกนี้ไม่มีปัญหาค่ะ！คุณปู่พวกเขาจะต้องทำได้อย่างดีเยี่ยมแน่นอนค่ะ！”

พูดจบ ซูรั่วหลีก็มองเย่เฉินอย่างเขินๆ แล้วถามด้วยเสียงอู้อี้ว่า“คุณชายเย่คะ ไม่ทราบว่าคุณ……จะให้ฉัน ทำอะไรหรอคะ……”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า“สถานการณ์ของคุณในตอนนี้ค่อนข้างพิเศษ คุณอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงต่อไปเถอะ นอกจากผมกับแม่ของคุณ พยายามอย่าติดต่อคนอื่นนะครับ”