ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2812 เข้ากันได้ยาก
เย่เฉินเก็บแอมเบอร์กริส ขณะที่มองไปที่ไหม้เฉิงซิน ก็รู้สึกว่าตาแก่คนนี้พอดูเข้าท่าขึ้นหน่อย
ครั้นแล้ว เขาก็เอ่ยปากว่า: “ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป คุณและไมค์ก็อยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ฉันจะให้คนจัดเตรียมห้องไว้ให้พวกคุณห้องหนึ่ง ทุกวันก็จะจัดอาหารให้อย่างอุดมสมบูรณ์ 3 มื้อ รวมถึงของใช้อื่นๆ แต่สิ่งแลกเปลี่ยนเดียวก็คือ ณ ตอนนี้พวกคุณไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้ และห้ามออกจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงโดยไม่ได้รับอนุญาต
พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดเสริมอีกว่า: “นี่ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่ฉันหาให้คุณได้ เชื่อใจฉัน โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงสบายกว่าคอกสุนัขมาก”
ไหม้เฉิงซินจะกล้าไม่พอใจได้ที่ไหนล่ะ เขาทำได้แค่คำนับอย่างตรงไปตรงมา: “ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของคุณชายเย่……”
เย่เฉินพยักหน้า โทรศัพท์หาเฉินจื๋อข่าย หลังจากนั้น 10 นาที เฉินจื๋อข่ายก็เดินทางมาด้วยเฮลิคอปเตอร์
เฉินจื๋อข่ายทิ้งลูกน้องสองคนให้จัดการเรื่องรถแท็กซี่ที่เย่เฉินขับมา จากนั้นก็ออกจากเขาเฟิ่งหวงไปพร้อมกับเย่เฉินและไหม้เฉิงซิน
หลังจากที่พาเย่เฉินกลับไปที่Tomson Riviera เฉินจื๋อข่ายก็พาไหม้เฉิงซินกลับไปที่โรงแรมจินป๋ายฮ่านกง หาห้องหนึ่งในเขตบริหารที่ปิด จัดการเขาและไมค์ให้เข้าไปข้างใน
ในขณะเดียวกัน มือถือของพวกเขาก็ถูกยึดไปด้วย และโทรศัพท์ในห้องก็ถูกตัด ซึ่งทำให้ขาดการติดต่อกับโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
หลังจากที่เย่เฉินกลับถึงบ้าน เก็บแอมเบอร์กริสไว้ในห้องเก็บของใต้ดินของ Tomson Riviera รอให้วัตถุดิบยาอื่นๆพร้อมแล้ว ก็สามารถเจียดเวลาในการเริ่มปรุงยาเสริมชี่ปราณได้
ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นมีข่าวลือในจินหลิง
ว่ากันว่าเมื่อคืน ฟ้าผ่ากะทันหันที่สุสานเขาเฟิ่งหวง มีคนพูดอย่างมั่นใจ ว่าฟ้าผ่าลงมาที่รถ แม้แต่คนขับรถก็ถูกฟ้าผ่าเป็นเถ้าลอยออกไปแล้ว
และบางคนบอกว่า สายฟ้าเมื่อคืน คือผีร้ายที่เคยฆ่าคนและถูกสวรรค์ประณาม
บางคนถึงกับบอกว่า เมื่อคืนมีเจ้าเซียนเพียงพอนฝึกวิชาอยู่ที่สุสานเขาเฟิ่งหวง
อย่างไรก็ตาม คำพูดที่ฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียดทุกประเภทก็ปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้จบ
แต่ เย่เฉินกลับไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้เลย
เขากำลังคิดว่าเขาได้นัดพบเฮ่อจือชิวไปพบกันที่ตี้เหากรุ๊ป ครั้นแล้วก็พาเซียวชูหรันไปสถานที่ก่อสร้างของโรงแรมตี้เหาและตนก็ขับรถไปที่ตี้เหากรุ๊ป
หวังตงเสวี่ยนรออยู่นานแล้ว
เฮ่อจือชิวมาถึงตี้เหากรุ๊ปเป็นคนแรก หลังจากที่แสดงตัวตนแล้ว ก็ได้รับเชิญไปที่ห้องทำงานของหวังตงเสวี่ยนทันที
หวังตงเสวี่ยนไม่รู้จักเฮ่อจือชิวเลย แต่ก็รู้ว่าเธอคือผู้ช่วยที่มีประสิทธิภาพที่เย่เฉินเชิญมา และเป็นลูกสาวคนเดียวของด็อกเตอร์เฮ่อแห่งมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง
ดังนั้น เมื่อเธอเห็นเฮ่อจือชิว ก็แสดงออกถึงความกระตือรือร้นอย่างมาก
ยังไงซะอนาคตทั้งสองต่างก็เพื่อทำธุระให้เย่เฉิน แม้ว่าระหว่างทั้งสองคนไม่ได้แบ่งแยกผู้บังคับบัญชาและลูกน้อง และในอนาคตพวกเขาต่างก็รับผิดชอบธุรกิจของตัวเอง แต่หวังตงเสวี่ยนยังคงหวังว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอได้ มุ่งมั่นที่จะเป็นมือขวาของเย่เฉินพร้อมกันกับเธอ
แม้ว่าเฮ่อจือชิวสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก แต่ท้ายที่สุดแล้ว ประสบการณ์จริงก็ยังไม่เพียงพอ เห็นหวังตงเสวี่ยนอาศัยความแข็งแกร่งของตัวเอง ค่อยๆกลับกลายมาเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่เป็นเจ้าขององค์กรมูลค่าตลาดกว่า 100 พันล้าน และนำมาซึ่งความเคารพ อีกอย่างเธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหวังตงเสวี่ยนจะยังเด็กขนาดนี้
หวังตงเสวี่ยนก็รู้สึกตะลึงกับความงามอ่อนเยาว์ของเฮ่อจือชิว หลังจากที่เชิญเธอเข้าไปในออฟฟิศอย่างกระตือรือร้น ก็ยิ้มและถามเธอว่า “คุณเฮ่อกลับหัวเซี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่?”