ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2848 ลูกค้าใหญ่ที่สุด
ด้านหลังสุสานเขาเฟิ่งหวงสุสาน เป็นเทือกเขาที่คดเคี้ยวเกือบร้อยกิโลเมตร
แม้ว่ากระบวนการของการขยายตัวของเมืองจะเร็วขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ป่าลึกแบบนี้ไม่เคยมีการพัฒนามากนัก
ยิ่งไปกว่านั้น ในสถานที่แบบนั้น ปกติจะไม่มีใครไป ยกเว้นกลุ่มคนที่ชอบถ่ายรูปภาพที่ว่างสุด
ในหุบเขาลึกที่นั่น ใช่แค่สองขาออกมาคงจะไม่ง่าย ว่ากันว่า มักจะมีเรื่องกลุ่มคนที่ชอบถ่ายรูปติดอยู่ในนั้น สุดท้ายก็ได้แต่พึ่งทีมกู้ภัยแบกออกมาทีละคนเท่านั้น เป็นแบบนี้มานานแล้ว แม้แต่กลุ่มคนที่ชอบถ่ายรูปก็ไม่กล้าไป
ในเมื่อไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะออกมา ดังนั้นเย่เฉินจึงวางแผนที่จะโยนพวกสวีต้านต้านออกไป
แต่ว่า จินหลิงตั้งอยู่ในที่ราบตอนกลาง ในป่าลึกไม่มีสัตว์ร้ายใดที่สามารถกินคน แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถในการอยู่รอด ก็จะไม่ตายในนั้น เมื่อถึงเวลานั้น แค่ให้เฉินจื๋อข่ายจัดเตรียมน้ำและอาหารแห้งให้พร้อม ก็จะสามารถทำให้พวกเขาค่อยๆทนทุกข์อยู่ข้างในสักสองสามวัน
พอถึงเวลานั้น จะไม่ทิ้งให้ใช้เครื่องมือสื่อสารใด ๆ ให้พวกเขา แล้วให้พวกเขาสัมผัสกับ:เรียกฟ้าฟ้าไม่ตอบ เรียกดินดินไม่ขาน อย่างเต็มที่
และถือว่าเป็นการเตือนสำหรับจงเทียนหยู่ ในเมื่อเขาจะเป็นแขกรับเชิญในคอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋ อีกวันสองวันก็คงจะมาถึงแล้ว หากการเผชิญของพวกสวีต้านต้านยังไม่สามารถเตือนเขาได้ งั้นถึงตอนนั้นก็เหวี่ยงเขาไปด้วย
ทันใดนั้นสวีต้านต้านก็ตระหนักได้ว่า เย่เฉินที่เขาเคยคิดว่าเป็นล่าม น่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริง
พอนึกว่าเขานามสกุลเย่ และเฉินจื๋อข่ายยังให้ความเคารพเขามาก จู่ๆก็ความคิดที่น่ากลัวแวบเข้ามาในหัวใจของเขา คุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉิน จากนั้นก็ก้มหัวอ้อนวอน:”คุณเย่ ขอร้อง ปล่อยผมไปเถอะ ต่อไปผมจะไม่กล้าอีกแล้ว……”
เย่เฉินพูดนิ่งๆ:”ฉันจะไม่ซักไซ้ให้คุณรับผิดชอบอะไร แต่กลับจะให้รายการเดินทางฟรีแก่คุณอีกด้วย หรือว่านี่ยังไม่ใช่การให้อภัยอีกเหรอ? หากขนาดนี้แล้วคุณยังไม่พอใจอีก งั้นคุณคงทำให้ฉันลำบากใจแล้วจริงๆ”
พูดจบ เขามองเฉินจื๋อข่ายแล้วพูดว่า:”หรือจะพาพวกเขาไปที่คอกสุนัขของหงห้าก่อน พักสักสองวัน เดี๋ยวดูว่ายังมีคนที่ไม่มีตาดู ร่วมกับพวกเขา แล้วรวมตัวกันไปสัมผัสประสบการณ์การเดินทางที่ซีเรียไปก็จบ”
เฉินจื๋อข่ายพูดโดยไม่ลังเล:”ไม่มีปัญหาครับ! ถ้าหลังจากที่จงเทียนหยู่มาแล้วยังไม่ไว้หน้าอีก ถึงตอนนั้นก็ส่งไปซีเรียพร้อมกันก็จบ”
เมื่อสวีต้านต้านได้ยินเช่นนี้ ก็ตกตะลึงทันที
เขามั่นใจในการคาดเดาเมื่อกี้ของเขามากขึ้น
ชายหนุ่มที่นามสกุลเย่ตรงหน้าเขา ต้องเป็นคนตระกูลเย่แน่นอน!
มิน่าล่ะเขาไม่เห็นตัวเองอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย และไม่แม้แต่จะสนใจคุณชายตัวเองด้วยซ้ำ…..
คราวนี้คงขัดใจคนใหญ่โตจริงๆแล้ว……
เมื่อคิดเช่นนี้ สวีต้านต้านก็ร้องพูดว่า:”คุณเย่ อย่าเข้าใจผิด ผมไม่มีความไม่พอใจใดๆ เลย……”
เย่เฉินยิ้มและถามเขา:”คุณแน่ใจเหรอ? เราเห็นลูกค้าสำคัญที่สุดเสมอ ถ้าคุณไม่พอใจก็พูดออกมา อย่าอัดอั้นไว้”
ตัวของสวีต้านต้านสั่นสะท้านด้วยความกลัว และเขาคิดกับตัวเองว่า:”นี่มันลูกค้าใหญ่ที่สุดสักที่ไหนกัน? นี่มันเป็นการล่อให้ทำผิดๆ! ถ้าฉันบอกจริงๆ คาดว่าผลลัพธ์มันคงจะเลวร้ายกว่านี้!”
ดังนั้นเขาจึงสะอื้นและส่ายหัวรัวๆ:”ไม่มีๆ! ไม่มีความไม่พอใจอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างเย็นชา:”ในเมื่อไม่มีอะไรไม่พอใจ เดี๋ยวเซ็นสัญญาดีๆ และรอออกเดินทาง ถ้าทำได้ดี อีกสองสามวันฉันจะปล่อยพวกคุณออกมา ถ้าทำไม่ดี แม้ว่าพวกคุณจะคลานออกมาเองได้ ฉันก็จะให้คนโยนพวกคุณกลับไปต่อ!”
พูดไป เขาก็สั่งเฉินจื๋อข่ายว่า:”ก่อนที่จะส่งพวกเขาไป ให้ติดตั้งตำแหน่ง GPS ให้แต่ละคนด้วย”
เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า:”ไม่ต้องกังวลครับ ผมจะเตรียมการให้เรียบร้อย!”
เย่เฉินตอบอืม แล้วสั่งอีกว่า:”ตอนเซ็นสัญญา ถ่ายวิดีโอให้พวกเขาด้วย ให้พวกเขาพูดอย่างชัดเจนว่าตัวเองสมัครใจเข้าร่วมการได้สัมผัสประสบการณ์การเดินทาง ปฏิบัติตามกฎการเดินทางของเราโดยสมัครใจ และอย่าลืมทำให้พวกเขาแสดงออกเป็นจริงหน่อย เผื่อเอาไว้”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าและพูดว่า:”ครับ ผมจำไว้แล้ว”
เย่เฉินสั่งอีกครั้ง:”จริงสิ ที่เมื่อกี้ฉันบอกว่าให้อัดสักหน่อย นี่ต้องรอจนกว่าจะเซ็นสัญญาเสร็จ ถ่ายวดีโอ แล้วค่อยอัด เข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้วครับ!”