ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2889
การทุ่มเงินกว่าสามสิบล้าน เพียงเพื่อทำให้งานคอนเสิร์ตของคนที่ตัวเองรักก้าวไปสู่ระดับนานาชาติ ซูจือเฟยแทบอยากจะซาบซึ้งใจตัวเองอยู่แล้ว เขาคิดว่าการกระทำของเขาจะต้องทำให้กู้ชิวอี๋รู้สึกดีแน่นอน
อีกทั้ง เขายังคิดไว้แล้วว่า ถ้างานคอนเสิร์ตตนสารภาพรักไม่สำเร็จ กลับไปตนจะหาบริษัทประชาสัมพันธ์ปล่อยคลิปลงบนโลกออนไลน์
ถึงเวลานั้นขอแค่สื่อเปิดเผยเรื่องที่ตนทุ่มเงินสามสิบล้านลงไป แล้วค่อยสวมบทให้กับตัวเองเป็น“ผู้ชายคลั่งรัก” ซึ่งจะเป็นการทำให้กู้ชิวอี๋รู้สึกกดดันมากขึ้น
บางครั้ง การอ้างหลักศีลธรรมมาบังคับผู้อื่นก็เป็นวิธีที่ดีในการจีบอีกฝ่าย
เฉินตัวตัวที่เป็นคนฉลาด แน่นอนว่าเธอรู้ว่าเพราะอะไรซูจือเฟยถึงได้กระตือรือร้นขนาดนี้ เธอจึงรีบกล่าวกับซูจือเฟยไปว่า“คุณชายซูครับ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอกค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันติดต่อกับบริษัทรับผิดชอบที่ร่วมงานกับเราจินหลิงเรียบร้อยแล้วค่ะ พวกเขาจัดรถที่มารับเราไว้แล้วค่ะ ดังนั้นไม่ขอรบกวนคุณดีกว่า”
เมื่อซูจือเฟยได้ยินแบบนั้น จึงรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายจงใจรักษาระยะห่างกับตนเอง เขาไม่ได้โกรธอะไร แต่พูดอย่างยิ้มๆว่า“ตัวตัว คุณคงยังไม่รู้อะไร คนขับรถบัสที่บริษัทที่รับผิดชอบจัดหารถให้คุณไม่สบายกะทันหันเมื่อเช้านี้ และได้ไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาฉุกเฉินแล้ว บริษัทที่รับผิดชอบคงไม่สามารถหารถมาแทนได้ในเวลาเช้าขนาดนี้ ดังนั้นผมถึงรีบเดินทางมาที่นี่ เพื่อไม่ให้พวกคุณรอนาน เนื่องจากพวกคุณไม่เพียงแค่จำนวนคนเยอะ ยังมีสัมภาระอุปกรณ์มากมาย ถ้าใช้รถแท็กซี่ต้องขนไม่หมดแน่ๆ”
เมื่อเฉินตัวตัวได้ยินแบบนั้น เธอกำลังครุ่นคิดว่าไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ ตนคงไม่สามารถปฏิเสธซูจือเฟยได้แล้ว เพราะพวกเธอค่อนข้างรีบ จะต้องรีบไปเช็กอินที่โรงแรม เพื่อทำการวางสัมภาระ และรีบนำอุปกรณ์ไปที่จัดงานโดยเร็ว ถ้าไม่นั่งรถที่ซูจือเฟยเป็นคนจัดหาไว้ให้ ดีไม่ดีอาจจะเสียเวลาเป็นสองสามชั่วโมงก็เป็นได้
ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่กล่าวขอบคุณว่า“คุณชายซู ต้องขอบพระคุณมากๆเลยนะคะ……”
ซูจือเฟยจึงรีบกล่าว“คุณกับผมยังต้องเกรงใจอะไรกันอยู่อีก”
พูดจบ ก็รีบยื่นมือไปรับสัมภาระของเฉินตัวตัว แล้วกล่าวว่า“ขบวนรถอยู่ด้านนอกประตูแล้วครับ เรารีบไปกันเถอะ”
“ค่ะ”เฉินตัวตัวพยักหน้า แล้วรีบพูดกับทีมงานที่อยู่ข้างๆว่า“ทุกคนรีบยกสัมภาระขึ้นเร็ว แล้วนั่งรถไปที่โรงแรม ตอนนี้เราต้องรีบทำเวลา ทุกคนรีบๆกันหน่อยนะ”
ทั้งหมดรีบทำการจัดการกับสัมภาระของตัวเอง และเดินไปกับเฉินตัวตัว ภายใต้การนำทางของซูจือเฟย
ตอนนี้ทางออกของอาคารผู้โดยสารสำหรับเครื่องบินส่วนตัว มีรถโรลส์-รอยซ์สีดำมากกว่าสิบคัน และรถตู้สองคันจอดไว้เรียบร้อย
ภาพฉากที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ทำให้คนหนุ่มสาวในทีมของกู้ชิวอี๋ถึงกับตกตะลึง
เพราะกู้ชิวอี๋เดิมเป็นคนถ่อมตัว ไม่เคยใช้รถหรูชั้นนำอย่างรถโรลส์-รอยซ์ ดังนั้นทีมงานของเธอจึงไม่เคยมีโอกาสได้นั่งรถโรลส์-รอยซ์ มาวันนี้พอได้เห็นรถโรลส์-รอยซ์กว่าสิบคันมารับที่สนามบิน แต่ละคนกลั้นความตื้นตันของตัวเองไว้ไม่ไหว
ซูจือเฟยนำสัมภาระที่อยู่ข้างๆเฉินตัวตัวใส่เข้าไปในท้ายรถ อีกด้านก็คอยพูดกับทุกคนว่า“ทุกคนหารถที่อยู่ใกล้ๆนั่งกันได้เลยนะครับ รถเรามีเยอะครับ และกว้างด้วย รถคันหนึ่งนั่งสักสองสามคนก็พอแล้วครับ”
“สัมภาระที่จะติดตัวเอากลับโรงแรม รบกวนเก็บไว้เองนะครับ สำหรับอุปกรณ์ที่จะส่งไปที่จัดแสดง วางไว้ที่นี่ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจะจัดรถบรรทุกสองคัน และพนักงานคนส่ง พวกเขาจะช่วยทุกคนนำอุปกรณ์ส่งไปสถานที่จัดคอนเสิร์ต แบบนี้ทุกคนจะประหยัดเวลาได้อีกด้วย！”
ทีมงานที่เฉินตัวตัวพามาด้วย ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง การจัดการของซูจือเฟยที่รอบคอบ ทำให้ได้ใจของพวกเธอไม่น้อย
ดังนั้น เหล่าเด็กผู้หญิงจึงพากันดีใจ แล้วกล่าวขอบคุณกับซูจือเฟย จากนั้นก็พากันเข้าไปนั่งยังรถที่ใกล้ที่สุด
ซูจือเฟยวางสัมภาระเสร็จ ก็พูดกับเฉินตัวตัวว่า“ตัวตัว คุณนั่งรถคันเดียวกับผมแล้วกัน ผมมีเรื่องจะคุยระหว่างทางกับคุณพอดี”
“ได้ค่ะ”เฉินตัวตัวทำได้เพียงแค่พยักหน้า กำลังจะดึงประตูรถ แต่ซูจือเฟยก็รีบก้าวไปข้างหน้า แย่งเธอดึงประตู พลางพูดอย่างยิ้มๆกับเธอว่า“มาสิครับ ตัวตัว เชิญขึ้นรถครับ”
เฉินตัวตัวกล่าวขอบคุณ แล้วเข้าไปนั่งในรถ
ต่อมา ซูจือเฟยก็เข้ามานั่งอีกด้านของรถ ขบวนรถค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน
หลังจากที่ขบวนรถเคลื่อนตัวจากไป ซูจือหยูถึงค่อยออกมาจากสนามบิน
เมื่อเห็นขบวนรถโรลส์-รอยซ์จำนวนมากเคลื่อนตัวออกไปไกลเรื่อยๆ เธอก็ขมวดคิ้วเป็นผม ในใจมีความรู้สึกเบื่อบางอย่างที่บอกไม่ถูก