ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3040 ยอดฝีมือไปที่ไหนแล้ว
ความทะเยอทะยานของทลายทัพว่าน ทำให้ซูเฉิงเฟิงตื่นเต้นอย่างมากในทันที
แม้แต่เขา ก็ไม่กล้าทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้กับตระกูลเย่
คิดดูก็รู้ว่า ถ้าหากอยู่ในแวดวงมหาเศรษฐีชั้นนำนี้ มีคนขุดหลุมศพบรรพบุรุษของอีกตระกูลหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังทำลายเถ้ากระดูกของคนอื่น สุดท้ายยังครอบครองหลุมศพบรรพบุรุษของคนอื่น นี่แม่งยังมีกฎหมายหรือเปล่า?
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ได้จริงๆ จากนี้ไปยังจะอยู่ในแวดวงนี้อย่างไร? ใครจะร่วมลงทุนกับคนแบบนี้?
เนื่องจากว่า นี่เป็นสัตว์เดรัจฉานที่อยู่ดีๆก็ขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของคนอื่นได้ทุกเมื่อ
แต่ว่า แม้ว่าในใจของซูเฉิงเฟิงจะรู้สึกว่าแผนการแก้แค้นของทลายทัพว่าน ค่อนข้างน่าตกใจจริงๆ แต่เมื่อคิดว่าเป้าหมายที่เขาจะแก้แค้นคือตระกูลเย่ ในใจของเขาก็ตื่นเต้นมากจนแทบจะตะโกนเสียงดัง
“ตอนนี้มีคนต้องการจะขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของตระกูลเย่ ต่อจากนั้นบีบคั้นให้ไอ้แก่อย่างเย่โจงฉวนสวมผ้ากระสอบและแสดงความกตัญญูกตเวทีส่งศพของว่านเหลียนเฉิง บนโลกใบนี้ยังมีเรื่องที่สนุกกว่านี้หรือเปล่า?”
“ไม่มีแล้ว ไม่มีอย่างแน่นอน!”
“ถ้าทุกอย่างนี้สามารถกลายเป็นความจริงได้ งั้นตระกูลเย่จะต้องพินาศอย่างสมบูรณ์ ตระกูลที่ไม่สามารถรักษาหลุมศพบรรพบุรุษไว้ได้ยังมีสิทธิ์อะไรออกมาขายหน้าเหรอ?”
“จากนี้ไปจะมีใครให้ความสำคัญกับพวกเขาเหรอ?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูเฉิงเฟิงก็ก้าวไปข้างหน้า ประคองทลายทัพว่านที่คุกเข่าข้างหนึ่งขึ้น ปากก็พูดด้วยความซาบซึ้งใจอย่างยิ่งว่า:“ทลายทัพ! ถ้านายอยากจะทำสิ่งนี้จริงๆ ตัวของฉันก็จะพยายามช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับพ่อแม่ของนาย!”
ทลายทัพว่านส่ายหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า: “ผมจะต้องล้างแค้นให้กับพ่อแม่ของผมด้วยตัวเอง คุณปู่ซูไม่ต้องก้าวก่าย!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูเฉิงเฟิงก็รู้สึกได้ใจยิ่งขึ้นไปอีก
อันที่จริงเขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในเรื่องแบบนี้ เพราะเมื่อเข้าร่วมแล้ว ก็จะต้องแบกรับความอับอายขายหน้าร่วมกับทลายทัพว่าน
ตัวของทลายทัพว่านมาจากทหารรับจ้าง ก็ไม่มีทางอยู่ร่วมกับแวดวงมหาเศรษฐีในประเทศ ดังนั้นคนอื่นเขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจว่า คนในแวดวงจะมองเขาอย่างไร
ที่สำคัญกว่านั้นคือยังไงทลายทัพว่านก็มีเหตุผลที่ควรทำเช่นนั้น เนื่องจากว่าคนอื่นเขาจะแก้แค้นให้พ่อแม่ของตัวเอง
แต่ถ้าหากตระกูลซูมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วย ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่ควรทำเช่นนั้น
ในเมื่อเป็นเหตุผลที่ควรทำเช่นนั้น ถ้าอย่างนั้นก็จะถูกคนจับจุดอ่อนได้ ซูเฉิงเฟิงก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับปัญหาแบบนี้
ดังนั้น เขาจึงโบกมือ และพูดอย่างร่าเริงว่า: “นายต้องการใช้ความสามารถของตัวเองแก้แค้นให้พ่อแม่ เรื่องนี้ฉันเข้าใจเป็นอย่างดี แต่ว่า สำนักว่านของนายก็เป็นองค์กรทหารรับจ้างในต่างประเทศ ถ้าในประเทศมีปัญหาอะไรที่จัดการไม่ได้ ติดต่อฉันได้ตลอดเวลา!”
“ครับ”ทลายทัพตอบรับ พูดด้วยสายตาที่หนักแน่นว่า: “ขอให้คุณปู่ได้โปรดวางใจ หลังจากที่ผมกวาดล้างตระกูลเย่ ก็จะตามหาที่อยู่ของลุงซูอย่างสุดกำลัง! ปีนั้นงานศพพ่อแม่ของผม โชคดีที่มีลุงซู เป็นเจ้าภาพจัดงาน ต่อมาเมื่อหลุมฝังศพของพ่อแม่ผมถูกย้ายไปที่ภูเขาเย่หลิงซาน ก็หวังว่าลุงซูสามารถที่จะเป็นพยานได้!”
“ดี! ดี! ดี!”ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยความทอดหายใจอย่างยิ่งว่า: “ถ้าโสว่เต้ารู้ว่านายประสบความสำเร็จอย่างในวันนี้ และสามารถกลับมาในประเทศล้างแค้นให้พ่อแม่ของนายได้ เขาจะปลาบปลื้มใจอย่างยิ่งแน่ๆ! นายไม่รู้ว่า หลายปีมานี้ โสว่เต้ารู้สึกใจยังคำนึงหากับการตายของพ่อแม่นายเสมอ ไม่รู้ว่าพูดต่อหน้าฉันกี่ครั้งแล้ว……”
ทลายทัพว่านกำหมัดแน่น: “ผมจะไม่ทำให้ลุงซูผิดหวังอย่างแน่นอน!”
จากนั้น ทลายทัพว่านก็ลุกขึ้น คารวะแล้วพูดว่า: “คุณปู่ซู วันนี้มาเยี่ยมเยียน ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ ได้โปรดยกโทษให้ด้วย ผมเพิ่งกลับมาในประเทศ ยังมีเรื่องราวมากมายที่ต้องจัดการ ก็ไม่รบกวนแล้ว!”
ซูเฉิงเฟิงรีบพูดว่า: “ทลายทัพ! นายเพิ่งกลับมาในประเทศหลังจากที่ผ่านไปนานขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องให้โอกาสฉันได้เลี้ยงต้อนรับนายนะ อย่างนี้นะ นายและลูกน้องของนายรอสักครู่ ฉันจะจัดการให้ห้องครัวเตรียมงานเลี้ยงเดี๋ยวนี้ พวกเราดื่มเหล้ากันหน่อย รำลึกความหลัง โสว่เต้าคิดถึงนายมานานขนาดนี้ ถ้ารู้ว่านายกลับมา ฉันไม่เชิญนายทานข้าวสักมื้อหนึ่ง จะต้องต่อว่าที่คนแก่อย่างฉันจัดการได้ไม่รอบคอบแน่ๆ!”
ในใจของทลายทัพว่านรู้สึกซาบซึ้งใจต่อซูโสว่เต้ามาก เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในเมื่อผู้อาวุโสได้พูดคำเชิญออกมาแล้ว ยิ่งไปกว่าผู้อาวุโสท่านนี้ยังเป็นพ่อของลุงซู เขารู้สึกว่าถ้าหากตัวเองไม่อยู่ทานข้าวแล้วค่อยกลับ ในเรื่องของมารยาทก็ไปกันไม่ได้