ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3051
สถิติหลังสงคราม ทหารของสำนักว่านหลงรวมทั้งหลูจ้านจุนมีทั้งหมดหนึ่งพันหนึ่งคน ไม่มีใครรอดชีวิต และทุกคนถูกฆ่าตายหมด
ทางด้านฮามิด มีทหารบาดเจ็บล้มตายทั้งหมดสิบหกคน โดยในจำนวนนี้เสียชีวิตหกคน และอีกสิบคนได้รับบาดเจ็บแต่ไม่มีอันตรายถึงชีวิต
มันเป็นชัยชนะใหญ่อย่างแน่นอน
ขณะนี้ ผู้บัญชาการของการโจมตีแบบกลลวงที่อยู่ด้านหน้า รอเวลานานแต่ก็ยังเห็นฝั่งหลูจ้านจุนเข้าสู่สนามรบจากด้านข้าง ซึ่งการโจมตีแบบกลลวงคราวนี้ทำให้เขาสูญเสียทหารไปเกือบหนึ่งพันคนเขาใช้วิทยุสอบถามด้วยความโมโหว่าทำไมฝั่งหลูจ้านจุนยังไม่เริ่มโจมตีอีก แต่อีกด้านของวิทยุไม่มีใครตอบ
เขาส่งคนไปติดต่อทหารอื่นของสำนักว่านหลงทันที แต่พวกเขาทั้งหมดเหมือนจมหายไปในทะเล และไม่มีการตอบสนองใด ๆ
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
ในสนามรบ เป็นไปไม่ได้ที่กองทัพนับพันคนจะขาดการติดต่อ และอีกฝ่ายก็ไม่ใช่ทหารที่ไร้ความสามารถ และทหารจำนวนพันกว่าคนนั้นล้วนเป็นหัวกะทิของสำนักว่านหลง ไม่ว่าจะเป็นระดับการฝึก ความสามารถในการต่อสู้ หรือความเชี่ยวชาญในการต่อสู้ ดีกว่ากองทัพของตนเองมาก
การที่กองทัพเช่นนี้ขาดการติดต่อโดยสิ้นเชิง มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือพวกเขาประสบเคาระห์……
อีกฝ่ายตกใจ และรีบถอนทหารที่เขาส่งออกไปโจมตีแบบกลลวงทั้งหมด
ขณะเดียวกัน เขารีบส่งหน่วยสอดแนมไปตรวจสอบโดยเร็วที่สุด
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อหน่วยสอดแนมฝ่ายตรงข้ามเข้าใกล้เนินเขาปีกตะวันตก พวกเขาใช้กล้องส่องทางไกลประสิทธิภาพสูงทันทีเพื่อสังเกตตำแหน่งของปีกตะวันตก
เมื่อเห็นสถานการณ์แล้ว เขาหน้าขาวซีดทันทีด้วยความตกใจ
ขณะนี้บริเวณตำแหน่งปีกตะวันตก ทหารของฮามิดกำลังทำความสะอาดสนามรบ
ทหารหัวกะทิหนึ่งพันคนของสำนักว่านหลง และหลูจ้านจุนผู้บัญชาการของพวกเขาทั้งหมดได้กลายเป็นศพที่ร่างกายเต็มไปด้วยรูกระสุน
ขณะนี้ทหารของฮามิดกำลังรวบรวมอาวุธและอุปกรณ์เชิงกลยุทธ์อื่น ๆ
พวกทหารสนใจอาวุธและกระสุนปืนของทหารหัวกะทิจากสำนักว่านหลงมาก เพราะอาวุธเหล่านี้ดีกว่าอาวุธของกองทัพฮามิด
สำนักว่านหลงใช้อาวุธสไตล์น้าโต้ทั้งหมด ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอาวุธที่กองทัพทหารสหรัฐอเมริกาใช้ ส่วนอาวุธที่ทหารฮามิดใช้เกือบทั้งหมดเป็นช่วงทศวรรษ 1960 -1970 ซึ่งเป็นอาวุธในสนธิสัญญาวอร์ซอของอดีตสหภาพโซเวียตในทศวรรษ 1970 -1980 อาวุธของทั้งสองฝ่ายนั้นไม่ว่าจะเป็นประสิทธิภาพหรือปีนั้นก็ไม่แตกต่างกันมากนัก
นอกจากพวกทหารจะสนใจในอาวุธของสำนักว่านหลงแล้ว พวกเขายังชื่นชอบชุดลายพรางทะเลทรายเป็นอย่างมาก
น่าเสียดายที่เครื่องแบบลายพรางทะเลทรายของพวกเขาเป็นรูมากมาย จึงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว
อย่างไรก็ตาม ทหารฮามิดที่เก่งในการล่าสมบัติ พบว่าถึงแม้เสื้อของทหารหัวกะทิของสำนักว่านหลงจะเป็นรูพรุน แต่กางเกงส่วนใหญ่ยังคงสภาพเดิมและสามารถถอดออกและสวมใส่ได้
เครื่องแบบลายพรางทะเลทรายสไตล์อเมริกัน ทำจากผ้าคุณภาพดีและราคาแพง ทนกว่ากางเกงขาด ๆ ที่ทหารฮามิดสวมใส่มากมาย
นอกจากนี้ สิ่งที่ทำให้ทหารเกิดความละโมบคือรองเท้าบูตของทหารหัวกะทิจากสำนักว่านหลง
คนเหล่านี้ใช้รองเท้ากลยุทธ์ราคาแพง ด้วยการออกแบบที่เหมาะสม ซึ่งมีประสิทธิภาพสามารถป้องกันการกระแทกและการเจาะทะลุ เมื่อเดินทัพอยู่ในทะเลทรายและภูเขา จะเป็นรองเท้าที่ยอดเยี่ยมมาก
รองเท้าบูตประเภทนี้เป็นที่ต้องการอย่างมากในตะวันออกกลางเสมอมา ถ้าอยู่ในตลาดมืด ราคาอย่างน้อยคู่ล่ะสองสามร้อยดอลลาร์สหรัฐ และราคาแพงแต่ยังขาดตลาด
ดังนั้น หน่วยสอดแนมจึงได้เห็นภาพที่ทหารฮามิดที่ถอดกางเกงทหารของสำนักว่านหลง จากนั้นจึงถอดรองเท้า และสุดท้ายก็โยนศพลงไปในหุบเขา
สิ่งที่ทำให้เขากลัวยิ่งกว่านั้นคือเขาเห็นร่างของหลูจ้านจุน ตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของหลูจ้านจุนเหลือเพียงกางเกงในเท่านั้น และร่างกายมีรูกระสุนหลายสิบรู และภาพที่เขานอนตายตาไม่หลับ มันช่างน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก
หน่วยสอดแนมตกใจอย่างยิ่ง และขณะที่กำลังวิ่งหนี เขาก็รายงานกับผู้บังคับบัญชาทางวิทยุว่า “ทุก….ทุกคนของสำนักว่านหลงตายแล้ว…หลูจ้านจุน…ก็ตายด้วย…