ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3121

หลังจากนั้น เย่เฉินบอกอย่างละเอียดว่า  ผมจะผนึกจิตสำนึกของคุณทั้งหมด แต่ไม่ต้องกังวล หลังจากผนึกแล้ว จะเก็บความทรงจำทั้งหมดของคุณไว้ แต่ร่างกายของคุณจะขาดการเชื่อมต่อจากจิตสำนึกของคุณโดยสิ้นเชิง ร่างกายของคุณจะปฏิบัติตามมาคำสั่งของผม 

 เมื่อถึงเวลานั้น ถึงแม้ว่าจิตสำนึกของคุณเองจะรู้ชัดเจนทุกอย่าง แต่คุณจะไม่สามารถทำอะไรได้ 

 กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ จิตสำนึกของคุณจะถูกผนึกไว้อย่างสมบูรณ์อยู่ในสมองของคุณ ขอเพียงแค่ผมไม่ปล่อยคุณไป คุณก็จะไม่มีวันเป็นอิสระ 

เฉินจงเหล่ยรู้สึกสิ้นหวัง ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร้องไห้และถามว่า  คุณ…..คุณมีปราณทิพย์ได้อย่างไร? นั่นเป็นพลังที่มีอยู่แต่ในตำนานเท่านั้นไม่ใช่หรือ?! คุณ…..คุณเป็นใครกันแน่?! 

เย่เฉินส่ายศีรษะและกล่าวเยาะเย้ยว่า  ผมเป็นพ่อของคุณ! 

เฉินจงเหล่ยตื่นตระหนกอย่างสิ้นเชิง เขาร้องไห้และกล่าวว่า  ไม่ ได้โปรดอย่าผนึกจิตสำนึกของผมเลย ผมไม่ต้องการที่จะมีชีวิตเหมือนคนที่ตายไปแล้ว โปรดยกโทษให้ผมด้วย ขอเพียงแค่คุณยอมยกโทษให้ผม ผมจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณทั้งหมด! ผมสามารถให้ทหารที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดของสำนักว่านหลงปลดอาวุธและยอมจำนนทันที แล้วแต่คุณจะสั่งการ ขอร้องโปรดปล่อยผมไปเถอะ….ขอร้องเถอะ….. 

เย่เฉินถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า  คุณยอมเชื่อฟังผมทุกอย่างจริงหรือ? 

เฉินจงเหล่ยพยักหน้าอย่างต่อเนื่องโดยไม่ลังเล และกล่าวรับประกันว่า  ผมขอสาบานต่อสวรรค์ ผมจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง คุณให้ผมอะไร ผมก็จะทำตามทุกอย่าง! 

เย่เฉินยิ้มและกล่าวอย่างจริงจังว่า  บอกตามตรง ผมไม่ค่อยเชื่อคุณ เพราะคนอย่างคุณสามารถฆ่าได้แม้แต่คู่หูของตนเอง แล้วคุณจะทำตามสัญญาได้อย่างไร? 

เฉินจงเหล่ยทรุดตัวลงและอ้อนวอน  ผมขอสาบานต่อสวรรค์ ผมจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณทุกอย่างจริง ๆ ได้โปรดเชื่อผม…..ผมไม่ต้องการที่จะติดอยู่ในร่างของตนเองตลอดไปจริง ๆ….ขอร้องได้โปรดเถอะ….. 

เย่เฉินหัวเราะและกล่าวว่า  ต้องขอโทษ ผมยังไม่เชื่อคุณ 

หลังจากกล่าวจบ นิ้วของเย่เฉินปล่อยปราณทิพย์เข้าไปในสมองของเฉินจงเหล่ยอีกครั้ง

ท่าทางของเฉินจงเหล่ยสงบลงอย่างรวดเร็ว จากความตื่นตระหนกสุดขีดและกลายเป็นการแสดงออกเซื่องซึมและมึนงง

ตอนนี้เย่เฉินปล่อยมือ แล้วชี้ไปที่ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลซึ่งนอนอยู่บนพื้น และสั่งเฉินจงเหล่ยว่า  ไปนำเขามาวางไว้บนโต๊ะประชุม 

ขณะนี้จิตสำนึกของเฉินจงเหล่ยสามารถได้ยินสิ่งที่เย่เฉินพูด และสามารถรับภาพที่ดวงตาได้ แต่ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตนเองได้แม้แต่น้อย

เขาทำได้เพียงเฝ้าดูร่างกายของตนเองปฏิบัติตามคำสั่งของเย่เฉิน เขาลุกขึ้นทันที เดินไปหาผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาล แล้วอุ้มเขาขึ้นมาด้วยความลำบาก และวางเขาไว้บนโต๊ะประชุมที่อยู่ตรงหน้าของเย่เฉิน

เขารู้สึกหวาดกลัวจิตสำนึกของตนเองมาก และขณะเดียวกันก็รู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก

เพียงแต่ ตอนนี้เขาไม่มีทางเปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านี้ได้ เขาทำได้เพียงแค่อยู่ในร่างกายของตนเอง ราวกับเป็นผู้โดยสารที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน

และตอนนี้เส้นลมปราณในร่างกายของเขาถูกทำลายไปหมดแล้ว และศักยภาพทางร่างกายนั้นเหมือนคนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้น

สำหรับผู้บัญชากองทัพของรัฐบาลคนนั้น ตอนนี้ผิวของเขากลายเป็นสีม่วงแล้ว

หัวใจของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนักจนทำให้หัวใจหยุดเต้นกะทันหัน ซึ่งทำให้สมองของเขาขาดออกซิเจน ถ้าตามปกติแล้ว สถานการณ์เช่นนี้ เวลาดีที่สุดที่จะสามารถช่วยชีวิตได้โดยทั่วไปคือไม่เกิน 4-6 นาที

หากสามารถทำให้หัวใจเต้นได้อีกครั้งภายใน 4-6 นาที ก็สามารถมีโอกาสฟื้นคืนชีพได้

เพียงแต่ ตอนนี้หัวใจของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก อวัยวะในร่างกายของเขาขาดออกซิเจน และมาถึงขอบของความตายทางชีววิทยาแล้ว

โดยปกติแล้ว สถานการณ์เช่นนี้ไม่สามารถช่วยชีวิตได้อีกต่อไปแล้ว

แต่สำหรับเย่เฉินแล้ว นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่

เย่เฉินรู้สึกว่าถ้าไม่ช่วยเขา ก็สามารถให้เฉินจงเหล่ยพาตนเองออกจากที่นี่ได้อย่างง่ายดาย หรือแม้แต่ให้เฉินจงเหล่ยสั่งให้ทหารของสำนักว่านหลงปลดอาวุธ หรือให้เฉินจงเหล่ยคุ้มกันตนเองเพื่อพาซูโสว่เต้าออกไปจากประเทศซีเรียได้

เพียงแต่ หลังจากคิดทบทวนแล้ว เย่เฉินรู้สึกว่าไม่ควรปล่อยสำนักว่านหลงไปง่าย ๆ

ตอนนี้ มีเพียงผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลเท่านั้นที่รู้ความจริงทั้งหมดของสำนักว่านหลง

ถ้าช่วยชีวิตเขาแล้ว กองทัพของรัฐบาลจะแตกหักกับสำนักว่านหลงอย่างสิ้นเชิง

อีกอย่างตนเองก็สามารถควบคุมเฉินจงเหล่ยได้

หากวางแผนจัดการได้ดีแล้ว ก็จะสามารถส่งทหารของสำนักว่านหลง 15,000 คนนี้ ให้กับกองทัพของรัฐบาลได้อีกด้วย!