ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3156 เจอกัน 5 เมษายน
ซูเฉิงเฟิงได้ยินถึงสิ่งเหล่านี้ คนทั้งคนพูดถามอย่างค่อนข้างตกใจว่า ： พั่วจวิน ก่อนหน้านี้ไม่ได้บอกว่ารอถึงวันที่5แล้วจะจัดการตระกูลเย่เหรอ วันที่6ค่อยย้ายโลงศพพ่อแม่คุณเข้าไปในภูเขาว่านหลิงซานเหรอ？
เปลี่ยนแล้ว ว่านพั่วจวินพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาด: สำนักว่านหลงเกิดปัญหาบางอย่างที่เมืองนอกแล้ว ฉันจำเป็นต้องจัดการตระกูลเย่ให้เรียบร้อยแล้วรีบไปที่ตะวันออกกลาง อีกอย่างฉันยิ่งรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆว่า ในพิธีบูชาบรรพบุรุษในวันนั้นของตระกูลเย่ ย้ายโลงศพของพ่อแม่ฉันเข้าไป ยิ่งจะทำให้ตระกูลเย่เสียหน้า ！
ซูเฉิงเฟิงรีบพูดกล่าวว่า : นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว！พิธีบูชาบรรพบุรุษของตระกูลเย่ สิ่งที่บูชาเซ่นไหว้คือบรรพบุรุษนับร้อยกว่าหลายร้อยปีมาแล้ว ถ้าหากในวันเช็งเม้งวันนั้นคุณทำให้พวกเขาไม่สามารถกราบไหว้บรรพบุรุษได้ และเปลี่ยนเป็นกราบไหว้พ่อแม่ของคุณ งั้นหน้าตาของตระกูลจะต้องอันตรธานหายไป！
ว่านพั่วจวินยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่า ： สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่สิ่งเหล่านี้เท่านั้น！ฉันอยากจะขุดโลงศพบรรพบุรุษของตระกูลเย่ออกมาทั้งหมด ทำให้ศพของพวกมันถูกเปิดเผยในหุบเขาและท้องทุ่ง เพื่อที่จะได้มีพื้นที่ไว้ให้พ่อแม่ของฉัน！ อีกอย่าง ฉันก็จะขุดเย่ฉางอิงออกมา นำขี้เถ้าของเขามาทำลาย！ถึงตอนนั้น คุณจะได้เห็นทุกอย่างกับตาตัวเอง
ไอ้หยา！งั้นก็ช่างโชคดีซะเหลือเกิน ช่างโชคดีซะเหลือเกิน！！！ ซูเฉิงเฟิงพูดติดต่อกันด้วยความตื่นเต้นมากว่า : พั่วจวินคุณวางใจได้ พรุ่งนี้ผมกลับไปเย่นจิง！เช้าตรู่ของวันที่ 5 เมษายน แม้ว่าจะต้องตาย ผมก็จะไปตรงเวลาอย่างแน่นอน
โอเค ว่านพั่วจวินพูดตรงๆไปว่า: งั้นก็เจอกันวันที่ 5เมษายน！
ซูเฉิงเฟิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ว่านพั่วจวินวางสายไปแล้ว
ในเวลานี้ ซูเฉิงเฟิงพูดกล่าวกับซูอานสุ้นพ่อบ้านที่อยู่ข้างกายด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจจะเก็บซ่อนได้ว่า ： อานสุ้นเก็บของ เตรียมขึ้นเครื่องบิน พวกเราจะกลับเย่นจิงแล้ว！
ซูอานสุ้นได้ฟังคำนี้ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ
ตระกูลซูเดิมทีก็เป็นตระกูลใหญ่ที่เกิดขึ้นและเติบโตในเย่นจิง เย่นจิงต่างหากที่เป็นพื้นที่ทางสังคมที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าช่วงก่อนหน้านี้ประสบความโชคร้ายมากขนาดนี้ เขาจะติดตามคุณท่านใหญ่ซู คอยหลบๆซ่อนๆมาจนถึงทางใต้ได้อย่างไร
ได้ยินว่าในที่สุดคุณท่านก็จะกลับไปแล้ว ซูอานสุ้นตื่นเต้นอย่างมากไปโดยปริยาย รีบพูดว่า ： ครับคุณท่าน！งั้นผมจะจัดการให้คนใช้ไปจัดกระเป๋าให้นะ และก็แจ้งทางลูกเรือให้เตรียมขึ้นบิน พรุ่งนี้เช้าเราก็ออกเดินทางกันเลย！
ไม่ได้！ ซูเฉิงเฟิงรีบโบกไม้โบกมือพูดปฏิเสธทันทีว่า : พรุ่งนี้เช้ายังไปไม่ได้ บอกลูกเรือคืนพรุ่งนี้ค่อยไป
กลางคืนเหรอ？ ซูอานสุ้นรีบพูดว่า : คุณท่าน ในตอนกลางคืนเดินทางค่อนข้างเหน็ดเหนื่อยและลำบาก คุณกลับถึงบ้านก็เกรงว่าจะดึกมากแล้ว จะทำให้เวลาพักผ่อนของคุณล่าช้า
ไม่เป็นไร！ ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างไม่ลังเลเลยว่า : จะต้องออกเดินทางในตอนกลางคืน ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถให้ใครรู้เรื่องที่ฉันกลับเย่นจิงได้ จะต้องนำพาความวุ่นวายที่ไม่จำเป็นมาแน่นอน พวกเรากลับไปฆ่ากันอย่างเงียบๆก่อน ถึงวันเช็งเม้งวันนั้น ก็ไปพร้อมกับว่านพั่วจวิน ไปยังภูเขาเย่หลิงซานเพื่อชมการแสดงที่ยอดเยี่ยมที่ในหนึ่งศตวรรษมีเพียงครั้งเดียว
ซูอานสุ้นพยักหน้าแล้ว นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า ： จริงสิคุณท่าน ช่วงนี้สื่อภายนอกรายงานอยู่ตลอดเลยว่า บอกว่าสำนักว่านหลงได้รับบาดเจ็บและประสบความล้มเหลวอย่างมากมายในซีเรียแล้ว คุณคิดว่าว่านพั่วจวินจะยังสามารถกดขี่ตระกูลเย่ได้อีกไหม？อีกอย่างถ้าถึงตอนนี้เกิดเขาออกไปจากหัวเซี่ย ตระกูลเย่จะกลับมามีอำนาจอีกครั้งไหม？
กดไว้ได้ จะต้องกดไว้ได้แน่นอน！ ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่หนักแน่นอย่างมากว่า : ว่านพั่วจวินและกลุ่มลูกน้องของพวกเขา แต่ละคนต่างก็มีพละกำลังที่สุดยอด อีกอย่างตระกูลเย่อยู่ในที่สว่าง พวกเขาอยู่ในที่มืด ต่อให้เย่โจงฉวนเป็นคนที่ฉลาดขนาดนั้น เขาก็ไม่อาจจะคาดถึงพิธีกราบไหว้บรรพบุรุษที่ 12 ปีมีแค่ครั้งเดียวของตระกูลเย่ จะเจอกับศัตรูที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้หรอก ถึงตอนนั้นยอดฝีมือของสำนักว่านหลงก็จะไปฆ่าถึงภูเขาเย่หลิงซาน ทำให้ตระกูลเย่รับมือไม่ทันอย่างแน่นอน！