ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3243

ถังซื่อไห่รีบพยักหน้าพร้อมพูดว่า :  คุณชายคิดอย่างรอบคอบและยาวไกล ในอนาคตตระกูลเย่อยู่ในมือของคุณ จะต้องสามารถส่งเสริมให้เจริญรุ่งเรืองได้แน่ 

เย่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก็ถามเขาว่า :  จริงสิพ่อบ้านถัง พ่อของว่านพั่วจวิน ก็คือว่านเหลียนเฉิงคนนั้น ในปีนั้นก็น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ใช่ไหม？ 

 ไม่เพียงแค่เป็นส่วนหนึ่งธรรมดาๆเท่านั้น  ถังซื่อไห่รีบพูดกล่าวว่า ：  ว่านเหลียนได้รับการสนับสนุนจากเฉิงซูโสว่เต้า เชื่อฟังและปฏิบัติตามคำพูดของเฉิงซูโสว่เต้า เป็นบุคคลสำคัญของพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่อย่างแน่นอน 

 เป็นเช่นนี้นี่เอง  เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า ：  งั้นในเมื่อพูดแบบนี้แล้ว ว่านพั่วจวินคนนั้น น่าจะเคารพต่อเฉิงซูโสว่เต้าอย่างมากถึงจะถูกใช่ไหม？ 

ถังซื่อไห่พูดว่า ：  ตามหลักทฤษฎีแล้วน่าจะเป็นเช่นนี้ ถึงอย่างไรเฉิงซูโสว่เต้าในปีนั้นก็เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลว่าน หากไม่ได้รับการสนับสนุนของเขา ว่านเหลียนเฉิงอยู่ที่เย่นจิงจะถือว่าเป็นอะไรกันเชียว 

เย่เฉินพยักหน้าแล้ว ทำเสียงจุ๊ๆด้วยใบหน้าที่เล่นหูเล่นตาพร้อมพูดว่า :  งั้นก็น่าสนใจดีนะ พรุ่งนี้หลังจากที่ว่านพั่วจวินขึ้นไปยังภูเขาเย่หลิงซานแล้ว ถ้าหากเห็นว่าเฉิงซูโสว่เต้าอยู่ในกำมือของฉัน ไม่รู้ว่าจะมีความรู้สึกยังไง 

ถังซื่อไห่ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า :  ดูเหมือนว่าคุณชายจะมีความมั่นใจตั้งนานแล้ว！ 

เย่เฉินยิ้มเบาๆพร้อมพูดว่า :  พ่อบ้านถังคงจะยังไม่รู้ว่า ผู้บัญชาการสูงสุดของสำนักว่านหลงในซีเรีย ตอนนี้ก็ถูกกักขังพร้อมกันกับซูโสว่เต้า พรุ่งนี้เช้า ฉันก็จะพาตัวเขาขึ้นไปยังภูเขาเย่หลิงซานด้วย ให้ว่านพั่วจวินได้รู้หน่อยว่า อะไรที่แม่งเรียกว่าเซอร์ไพรส์ 

พูดแล้ว เขาก็รีบพูดสั่งว่า :  พ่อบ้านถัง ไม่ต้องไปที่ตระกูลเหอก่อนแล้ว นายพาฉันไปอีกที่！ 

……

หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป บ้านไร่หลังหนึ่งในเขตชานเมืองแห่งเย่นจิง

ถังซื่อไห่เพิ่งจะขับรถมาถึงหน้าประตู ประตูเหล็กของบ้านไร่ก็มีคนเปิดออกให้จากด้านในแล้ว

เหอหงเซิ่งพาเด็กวัยรุ่นสองคนของตระกูลเหอเข้ามาต้อนรับโดยทันที เห็นเย่เฉินลงจากรถ พูดกว่าด้วยความเคารพว่า :  คุณเย่！ 

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ถามเหอหงเซิ่ง :  สองคนนั้น ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง？ 

เหอหงเซิ่งรีบพูด :  กว่าสามสี่คนต่างก็จับจ้องไว้อย่างไม่ละสายตาเลย เข้าห้องน้ำก็มีคนรายล้อมกว่าหลายคน ไม่มีทางเกิดเรื่องขึ้นแน่นอนครับ 

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดว่า :  ไปกัน พาฉันไปดูหน่อย 

เหอหงเซิ่งพยักหน้า เบี่ยงตัว ทำท่าทางเชิญแล้ว พูดอย่างเคารพว่า :  เชิญคุณเย่！ 

เย่เฉินหันไปพูดกับถังซื่อไห่ว่า :  พ่อบ้านถัง ไปเจอคนรู้จักเก่าด้วยกันนะ 

ถังซื่อไห่รีบพูดว่า :  ครับคุณชาย！ 

รุ่นน้องตระกูลเหอรีบเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พาเย่เฉินและถังซื่อไห่เข้าไปยังบ้านสไตล์ตะวักตกในบ้านไร่

ในห้องที่ไม่ถึงยี่สิบตารางเมตร สมาชิกตระกูลเหอนั่งล้อมวงกัน 7-8คน ในวงมีผู้ชายสองคนที่ผูกติดกับเก้าอี้อย่างแน่นหนา และก็โดนผ้าสีดำคลุมศีรษะด้วย

เย่เฉินเห็นสถานการณ์เช่นนี้ แอบคิดในใจ แค่มัดซูโสว่เต้าไว้ก็พอแล้ว ตอนนี้เฉินจงเหล่ยเชื่อฟังยิ่งกว่าสุนัขอีก ไม่ต้องจัดการให้ยุ่งยากขนาดนี้แล้ว

แต่ว่า สมาชิกตระกูลเหอทำอะไรก็จริงจังและมีความรับผิดชอบ คำพูดแบบนี้ของตัวเองแน่นอนว่าไม่สามารถพูดออกมาได้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้กระตุ้นความกระตือรือร้นของสมาชิกตระกูลเหอ

เพราะงั้น เย่เฉินจัดการเองเลย ดึงผ้าสีดำที่คลุมศีรษะของทั้งสองคนลงมาแล้ว

ในเวลานี้ ก็เห็นในปากของซูโสว่เต้าและเฉินจงเหล่ย ยังถูกอุดด้วยผ้าขนหนูด้วย

ซูโสว่เต้าเงยหน้าขึ้นมองเย่เฉิน สายตาและสีหน้าท่าทางเปลี่ยนเป็นตึงเครียดและหวาดกลัวเล็กน้อยทันที เย่เฉินเห็นเขาตึงเครียดเช่นนี้ ก็เอาผ้าขนหนูที่อุดปากของเขาออก ยิ้มพร้อมพูดว่า :  ไอหยาคุณซู อย่ากลัวแบบนี้ซิ ฉันก็แค่มาเยี่ยมคุณเองนะ ถือโอกาสเอาข่าวดีมาบอกคุณด้วย 

ซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ก็ยิ่งตื่นเต้น อดไม่ได้ที่จะถามว่า :  คุณ……คุณมีข่าวดีอะไรกัน…… 

เย่เฉินยิ้มพร้อมถามเขาว่า :  คุณซูไม่รู้ว่าเคยได้ยินสำนักว่านหลงองค์กรนี้ไหม？ 

ซูโสว่เต้าขมวดคิ้วแน่นแล้ว พูดอย่างหดหู่มากว่า :  สำนักว่านหลงผมรู้จักอย่างแน่นอน……คุณ……คุณให้ผมอยู่ที่ซีเรียมานานขนาดนั้น ที่นั่นสู้รบตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำ ก็คนของสำนักว่านหลงสู้รบกับฮามิดไม่ใช่เหรอ？  

 ใช่  เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า:  พูดขึ้นมาคุณก็คงไม่เชื่อแน่ ประมุขของสำนักว่านหลงคนนี้ เป็นคนรู้จักเก่าของฉันอีกด้วย！