ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3246 ก็เพื่อรอคุณกลับมา

ซูโสว่เต้าตกใจกับกลิ่นอายที่เต็มไปด้วยการสังหารนั่นของเย่เฉินแล้ว

ในเวลานี้เขา ในสมองก็มีแค่ความคิดเดียวเท่านั้น งั้นก็อย่าให้สมาชิกตระกูลซูตาต่ำเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด

ทางที่ดีที่สุดอย่าให้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยสักนิด

แต่ว่า เขาจะรู้ได้ยังไงล่ะ เฒ่าชราแก่หง่อมของเขานั่น ในเวลานี้ตื่นเต้นจนทนไม่ไหวแล้ว รอแค่พรุ่งนี้เช้า ขึ้นไปภูเขาเย่หลิงซานพร้อมกับว่านพั่วจวิน เป็นสักขีพยานในความพินาศของตระกูลเย่！

เวลานี้ซูเฉิงเฟิง กินอาหารค่ำไปพลาง พร้อมใช้ตะเกียบชี้ๆไปสามสี่จาน พูดกับพ่อบ้านซูอานสุ้นว่า ：  อานสุ้น มื้ออาหารค่ำนี้ไม่มีเหล้า รู้สึกขาดไปนิดหนึ่งนะ ！ 

ซูอานสุ้นรีบยิ้มพร้อมพูดว่า :  คุณท่าน หมอบอกว่าให้ท่านลดการดื่มเหล้า พยายามไม่ดื่ม อีกอย่างพรุ่งนี้ท่านจะต้องตื่นตั้งแต่เช้าด้วยไม่ใช่เหรอครับ？ผมกลัวว่าท่านดื่มเหล้าแล้วจะทำให้เสียงาน เพราะงั้นจึงไม่ได้เตรียมครับ 

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกว่า :  ฉันถามนายนะ วันนี้เป็นวันอะไร？ 

ซูอานสุ้นรีบพูดกล่าว :  4 เมษายนครับ ทำไมเหรอ？ 

ซูเฉิงเฟิงพูดด่าว่า :  เหลวไหล ฉันจะไม่รู้เหรอว่าวันนี้เป็นวันที่ 4 เมษายน？！ฉันหมายความว่า วันนี้เป็นวันพิเศษอะไร？ 

ซูอานสุ้นกลอกตาวนไปมา คิดอย่างรวดเร็ว รีบพูดชมทันทีว่า :  ขอตอบคุณท่าน วันนี้เป็นวันที่สำนักว่านหลงฆาตกรรมตระกูลเย่ ทำให้ตระกูลเย่อัปยศอดสู！  

 ถูกต้อง！  ซูเฉิงเฟิงหัวเราะฮ่าๆ พูดว่า :  วันนี้ แม้ว่าเปรียบเทียบกับวันปีใหม่ ก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลยใช่ไหม？ นายว่าวันที่ยินดีปรีดาเช่นนี้ถ้าหากฉันไม่ดื่มสักสองแก้ว จะไม่ทำให้โลงศพกว่าหนึ่งร้อยกว่าโลงนั้นที่ว่านพั่วจวินส่องให้ตระกูลเย่ผิดหวังเหรอ？！จะไม่ทำให้เย่ฉางอิงที่ต้องถูกทำลายเถ้ากระดูกในเช้าวันพรุ่งนี้ผิดหวังเหรอ？！  

ซูอานสุ้นรีบพยักหน้าทันที :  คุณท่านพูดถูกครับ ผมจะไปเอาเหล้ามาให้ท่านเดี๋ยวนี้เลย！ท่านอยากดื่มแบบไหนครับ？ 

ซูเฉิงเฟิงถึงจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ยิ้มกริ่มพร้อมพูดกำชับว่า :  เอาเหมาไถที่ดีที่สุด แล้วก็เอาแก้วมาให้ฉันเพิ่มอีกใบ ฉันจะชนแก้วในระยะไกลกับเย่ฉางอิง！ฮ่าๆๆๆ！ 

ซูอานสุ้นรีบเอาเหล้าเหมาไถที่ดีที่สุดมาทันที ขณะเดียวกันก็เอาแก้วเหล้ามาสองแก้วแล้ว

ซูเฉิงเฟิงวางตะเกียบลง พูดเสียงดังว่า :  มา รินให้ฉันเต็มแก้ว！ 

ซูอานสุ้นรีบเปิดเหล้าเหมาไถออกทันที รินทั้งสองแก้วแล้ว

ซูเฉิงเฟิงยกขึ้นมาแก้วหนึ่ง เงยหน้าดื่มจนหมดแก้ว ทั้งทำเสียงจุ๊ๆพร้อมทั้งยิ้มและพูดว่า :  ไอ้หยา！จุ๊ๆๆ……คนเราเมื่อเจอเรื่องที่ปีติยินดีจิตใจก็จะรู้สึกสบายใจ เหล้าก็จะเปลี่ยนเป็นมีรสชาติที่กลมกล่อมกว่าปกติ！  

พูดจบ เขาก็ยกอีกแก้วหนึ่งขึ้นมา พูดด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็นว่า :  เย่ฉางอิงนะเย่ฉางอิง ปีนั้นแกสามารถเรียกลมเรียกฝนที่เย่นจิงได้ ไม่มีใครอาจเทียบได้ แต่แกเคยคิดไหมว่า หลังจากผ่านไปยี่สิบปีแล้ว ลูกชายของว่านเหลียนเฉิงจะขุดหลุมศพของแกเองกับมือ ทำลายขี้เถ้าของแกให้สิ้นซาก？ 

พูดมาถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงก็หัวเราะเหอะๆ สั่นข้อมือแล้ว นำแก้วเหล้าเทลงบนพื้น แสยะยิ้มพร้อมพูดว่า :  มาสิหลานชาย ดื่มสักแก้วสิ หลังจากพรุ่งนี้ไป แกก็คือวิญญาณเร่ร่อนไร้ญาติที่ล่องลอยอยู่ในอากาศนั่นแล้ว！ฮ่าๆๆๆ！ 

……

อีกฝั่งหนึ่ง หลังจากที่เย่เฉินออกจากบ้านไร่นั่น ก็ให้ถังซื่อไห่ไปส่งเข้าที่ตระกูลกู้แล้ว

ระหว่างทางกลับ เย่เฉินมอบหมายงานให้ถังซื่อไห่ :  พ่อบ้านถัง คืนนี้กลับไป ให้คนของนายเฝ้าอยู่ด้านนอกจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของสมาชิกตระกูลเย่ ดูว่ามีใครบ้าง ที่ดึกดื่นมืดค่ำแอบออกไปซื้อผ้าห่อศพ เมื่อใดที่มีคนออกไป ก็ส่งคนไปจับตามองไว้ ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน พรุ่งนี้หลังจากที่จัดการว่านพั่วจวินนั่นแล้ว ฉันค่อยมาคิดบัญชีกับพวกเขา！ 

ถังซื่อไห่พูดอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า :  ครับคุณชาย！ผมจะไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้！ 

เย่เฉินพยักหน้าแล้ว พูดพึมพำว่า :  พวกผู้ชายทั้งเด็กและผู้ใหญ่ของตระกูลเย่นี้ ใช้ชีวิตดีมานานมากแล้ว เริ่มขี้เกียจกันแล้ว หลังจากผ่านครั้งนี้ไป จะต้องฝึกอบรมพวกเขาให้ดีๆแล้ว！ 

ถังซื่อไห่พูดอย่างเคารพว่า :  คุณชาย หลังจากพรุ่งนี้ไป คุณคือเทพเจ้าแห่งตระกูลเย่ มีคุณอยู่ คนพวกนี้ไม่กล้าทำเรื่องเลวๆอีกแน่！  

พูดแล้ว ถังซื่อไห่ก็พูดอีกว่า :  อีกอย่าง หลังจากพรุ่งนี้ไป คุณคือการมีอยู่ที่ไม่อาจจะเอื้อมถึงได้ ในสายตาของทุกตระกูลทั่วประเทศ เหมือนกับพ่อของคุณในปีนั้น！