ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3253

เย่เฉินหัวเราะเหอะๆ พูดอย่างนิ่งๆว่า:  เมื่อวานใบรายชื่อใหญ่อยู่ที่ใคร? เอามาให้ฉัน 

ลุงเย่ฉางโคงก้าวไปข้างหน้าพูดอย่างหดหู่เล็กน้อย และยื่นรายชื่อหนาๆให้กับมือเย่เฉินและพูดอย่างไม่พอใจว่า:  นี่! คุณดูเองแล้วกัน 

เย่เฉินโยนรายชื่อให้เย่ฉางโคง และพูดอย่างเย็นชาว่า:  รีบแจ้งทุกคนที่ในนี้ที่ควรมาแต่ไม่ได้มาทันที! ถ้าไม่ปรากฏตัวภายใน 1 ชั่วโมง พรุ่งนี้ฉันจะให้แต่ละคนคุกเข่าสามหมอบเก้ากราบตั้งแต่เนินเขาจนมาถึงข้างบนเพื่อไถ่โทษ! 

เย่ฉางโคงโกรธทันทีและไม่รู้ควรจะพูดอะไร เย่เฟิงที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยใบหน้าบูดบึ้งในตอนนี้ว่า:  เย่เฉิน พอได้แล้ว……เสแสร้งไปก็ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว หลังจากนี้ 1 ชั่วโมงว่านพั่วจวินก็จะมาแล้ว ต่างก็กำลังจะตายกันแล้ว คุณยังใช้คำพูดเสแสร้ง จะมีความหมายอะไรไหม? 

เย่เฉินขมวดคิ้วและมองเขา ถามว่า:  ทำไม? เมื่อวานโดนตบไม่พอหรือ? 

เย่เฟิงตกใจถอยหลังไปไม่กี่ก้าว พูดอย่างไม่พอใจว่า:  ได้ๆ ๆ ฉันจะเงียบปาก ฉันจะเงียบปาก! ยังไงก็แค่ 1 ชั่วโมงแล้ว ฉันจะรอดูว่าคุณจะจัดการว่านพั่วจวินยังไง! 

เย่เฉินขี้เกียจจะไปสนใจเขาแล้ว หันหลังมองเย่ฉางโคง พูดเบาๆว่า:  โทรแจ้งแต่ละคนทันที! 

เย่ฉางโคงช่วยไม่ได้ ทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรหาทีละคน

สายหนึ่งโทรไปกว่าสิบครั้ง แต่ก็ไม่มีใครรับสายเลย

เย่ฉางโคงผายมืออย่างเหลืออดและพูดว่า:  หมดวิธีแล้ว พวกเขาปิดมือถือกันหมด ไม่ถึงพรุ่งนี้ ฉันเชื่อว่าพวกเขาก็จะเปิดเครื่อง 

 โอเค  เย่เฉินพยักหน้าด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย และพูดว่า:  งั้นก็รอดูพรุ่งนี้ 700 คนต่อแถวการคุกเข่าถวายบังคมขึ้นเขาละกัน 

ในตอนนี้ หลังจากที่กู้เย้นจงอยู่เชิงเขากับผู้จงรักภักดีเก่าของเย่ฉางอิง ก็ขับรถขึ้นมา

เมื่อรถจอด กู้เย้นจงทั้งครอบครัวลงมาจากรถ ตระกูลเย่แต่ละคนตกตะลึง

เย่โจงฉวนประหลาดใจมากที่สุด เขาถามกู้เย้นจงอย่างตะลึงว่า:  เย้นจง……คุณ……คุณมาได้ยังไง? 

กู้เย้นจงเดินมาข้างหน้า พูดอย่างเคารพว่า:  ลุงเย่ ฉางอิงเป็นผู้ที่เราเคารพ เฉินเอ๋อคือลูกเขยในอนาคตของฉัน! งานสำคัญขนาดนี้ ฉันไม่มาได้ยังไง! 

เย่โจงฉวนดวงตาแดงเล็กน้อยและถอนหายใจพูดว่า:  เย้นจง……เป็นคนมีน้ำใจมีคุณธรรม ลุงขอน้อมรับด้วยน้ำใจก็พอ! แต่เรื่องแบบนี้อย่ามาล้อเล่นอีก ฉันแนะนำคุณให้รีบพาลูกเมียกลับไปเถอะ! ไม่ว่ายังไง ตระกูลเย่จะให้คุณพลอยซวยไปด้วยไม่ได้! 

กู้เย้นจงพูดอย่างหนักแน่นว่า:  ลุงเย่ ท่านพูดอะไรกัน! ฉันกู้เย้นจง ท่านต้องรู้ เรื่องวันนี้หากยังไม่คลี่คลาย ฉันก็ไม่มีทางลงไปจากภูเขาเย่จิ่งซานหรอก! 

เย่โจงฉวนอยากจะพูดบางสิ่ง แต่หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถอนหายใจ:  โธ่! เย้นจง! คุณเป็นตัวอย่างที่ดี! ฉางอิงมองคุณไม่ผิด! 

แต่ละคนในตระกูลเย่หงุดหงิดเล็กน้อย เย่ฉางโคงในใจรู้สึกหดหู่มาก ตัวเองและลูกชายตั้งแต่วันนี้ไปจะถูกคุณท่านใหญ่เมินเฉยทุกรูปแบบ ถ้าวันนี้แม้แต่กู้เย้นจงสามารถได้รับความชื่นชมจากเขา ในใจเขาก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ มองกู้เย้นจง อดไม่ได้ที่จะบ่นว่า:  กู้เย้นจง ยังไงคุณก็เป็นผู้นำตระกูลกู้ที่มีมูลค่าหลายแสนล้าน ถ้าตั้งใจมาช่วย ทำไมไม่พาผู้ช่วยมาด้วยล่ะ? มีแค่พวกคุณ 3 คนในครอบครัว จะช่วยอะไรได้งั้นเหรอ? 

กู้เย้นจงพูดอย่างจริงจังว่า:  พี่ฉางโคง เดิมทีฉันคิดจะพาคนใช้ทั้งหมดของตระกูลกู้มาด้วยซ้ำ แต่แบบนั้นจะสร้างปัญหาให้เฉินเอ๋อ เพราะงั้นฉันจึงไม่ทำเรื่องที่มันเกินเลย 

เย่ฉางโคงเบ้ปาก พูดอย่างดูถูกว่า:  สร้างความวุ่นวาย? ตอนนี้สิ่งที่ไม่กลัวมากที่สุดก็คือความวุ่นวาย! สำนักว่านหลงจะมาถึงตอน 08.00 น. ตรง ฉันอยากดูจริงๆคนแค่นี้ สรุปว่าจะต่อกรยังไง 

เย่โจงฉวนจ้องมองเขาและกำลังจะดุเขา ถังซื่อไห่รับรายงานเกี่ยวกับเครื่องส่งรับวิทยุ และวิ่งไปบอกเย่เฉินว่า:  คุณชาย ตรงเนินเขามีคนบอกว่า มีรถสองสามคันขอยืนกรานที่จะขึ้นมาบนเขา แล้วยังบอกอีกว่าเป็นคนของท่าน แซ่เหอ 

เย่เฉินพยักหน้าพูด:  เป็นคนของฉันจริงๆ ให้พวกเขาขึ้นมาเถอะ 

 ครับ!  ถังซื่อไห่รีบหยิบวิทยุขึ้นมา และพูดว่า:  ปล่อยพวกเขาขึ้นมาเถอะ! 

ตระกูลเย่แต่ละคนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย พวกเขาคิดไม่ถึงว่า เย่เฉินยังหาผู้ช่วยอีก

ในตอนนี้ เย่เห้ากระซิบเย่ฉางหยุนที่อยู่ข้างๆว่า:  และก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินคนนี้สามารถหาผู้ช่วยแบบไหนมานะ! 

เย่เฟิงเยาะเย้ยด้วยใบหน้ามืดมิด:  เขาสามารถหาผู้ช่วยที่น่าเชื่อถือได้ยังไงกัน? ฉันเห็นอย่างหงห้า เฉินจื๋อข่าย ก็เป็นไอ้ทึ่มที่มาจากเมืองจินหลิงก็เท่านั้นแหละ!