ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3271

เพราะว่า ที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้ คือศิลปะต่อสู้ของเขา——ในมวยเสือเทพ เป็นกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุด เสือเทพออกโรง

ที่ลู่เห้าเทียนถูกเรียกว่าพญาเสือแพรขาว เป็นเพราะการฝึกมวยเสือเทพ

ในมวยเสือเทพ การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือรูปแบบ เสือเทพออกโรงนี้เอง

จุดเด่นที่สุดของมันคือ สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งภายในของบุคคลได้อย่างรวดเร็วอย่างน้อย 50%

แต่ วิธีนี้ไม่สามารถใช้แบบลวกๆได้

เพราะถ้าหากใช้มากเกินขีดจำกัด จะมีผลตีกลับที่แข็งแกร่งต่อผู้ใช้

ร่างกายต้องใช้เวลาหลายวันในการซ่อมแซม ในระหว่างการซ่อมแซม ผู้ใช้ทำได้เพียงแสดงพละกำลังของตัวเองได้เพียงครึ่งเดียว

สิ่งที่สำคัญคือทำให้ผลการฝึกตนของผู้ใช้ลดลง อาจต้องใช้เวลาปีหรือสองปี ถึงจะสามารถฝึกฝนในส่วนนี้กลับมาได้

ดังนั้น กระบวนท่าเสือเทพออกโรง เป็นความสามารถพิเศษรักษาชีวิตของลู่เห้าเทียน เว้นเสียแต่จะเป็นอันตรายถึงชีวิต จะต้องนำพลังที่มีทั้งหมดไปใช้ มิฉะนั้นจะไม่สามารถใช้งานได้ง่าย

ในเวลานี้ ลู่เห้าเทียนใช้กระบวนท่านี้เสียเลย แสดงว่าเขาตัดสินใจจะสู้จนสุดชีวิตกับเย่เฉินแล้ว!

และว่านพั่วจวินก็รู้ดี พละกำลังของกระบวนท่านี้ของลู่เห้าเทียนนั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าเป็นตัวเองก็ไม่กล้าเผชิญหน้า มิฉะนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ถ้าลู่เห้าเทียน ไม่สามารถเอาชนะเย่เฉิน ด้วยกระบวนท่านี้ได้ โดยพื้นฐานแล้วสามารถมั่นใจได้ว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นสูงกว่าเขานั่นเอง

งั้นวันนี้ตัวเองถือว่าคิดผิดนึกว่าเขาไม่เก่ง ใครจะไปรู้ว่าเขาเก่งมาก

ลู่เห้าเทียนในตอนนี้ก็ไม่สนใจแล้ว

ความอัปยศอดสูของเขาที่เย่เฉินมีให้ มันมากเกินกว่าจิตใจที่เขาสามารถจะรับได้

ดูถูกตัวเองก็พอแล้ว ถึงขั้นต้องตบตัวเองอีก และต่อหน้าสมาชิกคนสำคัญของสำนักว่านหลง ศักดิ์ศรีเช่นนี้ เขาจะต้องพยายามกู้กลับคืนมาให้ได้

เย่เฉินก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขาในช่วงเวลาสั้นๆ พบว่าภายในร่างกายของเขามีความแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในชั่วพริบตา

แต่ว่า เย่เฉินก็ยังคงนิ่งเฉย

เพราะว่า มดถึงจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ยังคงเป็นมดอยู่วันยังค่ำ

ในตอนนี้ กระดูกของลู่เห้าเทียนปูดขึ้นโดยพลังภายในอันทรงพลัง เหมือนทั้งตัวพองตัวขึ้นมาในทันใด แม้แต่เสื้อไว้ทุกข์บนร่างของเขาก็ถูกเหยียดออกอย่างมาก

ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง ลู่เห้าเทียนก็โค้งตัว ราวกับเสือที่ลงมาจากภูเขา และรีบพุ่งไปยังเย่เฉิน!

ความเร็ว ความแรง แข็งแกร่งกว่าหมัดเมื่อกี้มาก!

ผู้คนที่อยู่ด้านหลังเย่เฉินเหล่านั้น ไม่ทันได้สติ พวกเขาก็รู้สึกว่ามีลมแรงพัดทรายและดินเข้าหาพวกเขาทันใด

ทุกคนหลับตาลงโดยทันที แต่ถึงกระนั้น ก็ยังเจ็บปวดเมื่อ เม็ดทรายเม็ดเล็กๆ กระทบใบหน้า ทำให้เจ็บอยู่ครู่หนึ่ง

ขณะที่ทุกคนรอคอยให้ลมพัดผ่านและกำลังจะลืมตาขึ้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น และพบว่าฉากเมื่อกี้นี้ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

เย่เฉินคว้าหมัดของลู่เห้าเทียนได้อีกครั้ง

อีกอย่าง ในครั้งนี้เย่เฉินใช้เพียงแค่มือเดียว เขาคว้าหมัดทั้งสองของลู่เห้าเทียน!

คนเหล่านี้ที่อยู่เบื้องหลังเย่เฉิน ต่างก็ไม่เห็นการเคลื่อนไหวเมื่อสักครู่ของเย่เฉิน ไม่รู้ว่าเย่เฉินทำได้อย่างไร

แต่ทั้งหมดนี้ ว่านพั่วจวินรวมถึงทหารสำนักว่านหลงที่อยู่ข้างหลังเขา กลับมองออกชัดเจน

ในตอนนี้ลู่เห้าเทียนปล่อยหมัดของเขาและโฉบไปที่เย่เฉินราวกับเสือ

แต่คิดไม่ถึง สองหมัดที่เดิมทีดังสนั่นของเขานั้น ต่อหน้าเย่เฉิน เขาดูไร้พลังราวกับหมัดของเด็กสามขวบ

เย่เฉินเพียงแค่จับหมัดทั้งสองของเขาอย่างง่ายดาย

วินาทีที่แล้ว ลู่เห้าเทียนยังคงเป็นเสือที่มีพลังเต็มที่

และวินาทีต่อมา ลู่เห้าเทียนเปลี่ยนจากเสือโคร่งที่กินสัตว์อื่น กลายเป็นเสือที่ถูกเจ้าของจับอุ้งเท้าหน้าทั้งสองไว้แน่น เป็นแมวสัตว์เลี้ยงที่เคลื่อนไหวไม่ได้ไปโดยสิ้นเชิง!

ในตอนนี้เย่เฉินเงยหน้าและยิ้มเย็นชา:  ได้ยินว่าแกชื่อ พญาเสือแพรขาว ฉันคิดว่าแกจะเป็นเสือเสียอีก ไม่คิดเลยนะ! ว่าแกยังเทียบไม่ได้แม้แต่ Hello Kitty เลย แกนี่มันขยะดีๆนี่เอง!