ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4383 มุ่งหน้าสู่เกาะฮ่องกาง

บทที่ 4383 มุ่งหน้าสู่เกาะฮ่องกาง

เซียวชูหรันเห็นว่าเย่เฉินยืนกรานดังนั้นก็ได้แต่ต้องพยักหน้า  ก็ได้ ที่รักคุณระวังตัวด้วย อยู่ข้างนอกลำพังต้องดูแลอาหารการกินของตัวเองให้ดี ทานอาหารให้ตรงเวลา เข้าใจไหม? 

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า  ตกลง ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องกังวล! ฉันจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเธอทันทีที่งานของฉันเสร็จ! 

 อื้ม!  เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างหนักแล้วพูดว่า  รีบเข้าไปเถอะ บินตอนแปดโมงไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ก็อีกแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น 

 ได้  เย่เฉินลงจากรถ หลังจากที่เซียวชูหรันมานั่งในตำแหน่งคนขับแล้วเขาก็โบกมือให้เธอและพูดว่า  ภรรยา ฉันไปก่อนนะ ขับรถกลับไปอย่างระมัดระวังหน 

เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดเบา ๆว่า  คุณเสร็จธุระแล้วบอกฉันล่วงหน้าด้วย แล้วฉันจะมารับคุณที่สนามบินเมื่อคุณกลับมา 

 ได้! 

เย่เฉินมองดูเซียวชูหรันขับรถออกไป จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในสนามบิน

หลังจากการตรวจสอบความปลอดภัยอย่างง่ายๆแล้ว เขาก็ขึ้นเครื่องบินธุรกิจที่จัดโดยว่านพั่วจวิน

เมื่อถึงเวลาแปดโมงตรง เครื่องบินก็ออกบินตรงตามเวลาและบินด้วยความเร็วสูงสุดไปยังเกาะฮ่องกาง

สิบสี่ชั่วโมงต่อมา เป็นเวลา 10.00 น. ตามเวลาฮ่องกาง

เครื่องบินธุรกิจของเย่เฉินอยู่ห่างจากเกาะฮ่องกางไปอีกเพียงหนึ่งชั่วโมงกว่า

ดังนั้น เย่เฉินจึงโทรหาเฮ่อจือชิวและบอกเธอว่าตนกำลังจะไปถึงเกาะฮ่องกางในไม่ช้า และให้เขาบอกให้หลิวเจียฮุยมารอต้อนรับเขาที่สนามบิน

หลิวเจียฮุยในเวลานี้ยังคงนอนอยู่ที่บ้าน

ตั้งแต่เขาขอให้กองตรวจคนเข้าเมืองของสหรัฐฯ เริ่มกระบวนการส่งตัวเฉินจ้างโจงกลับประเทศ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง ทุกคืนเขาแทบจะไม่สามารถนอนหลับได้ลง จิตใจของเขาคิดอยู่ตลอดเวลาเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ของตนกับเฉินจ้างโจง รวมถึงความอัปยศที่เขาต้องทนทุกข์เพราะอีกฝ่ายในตลอดหลายปีที่ผ่านมา

หากไม่ใช่เพราะอยู่ภายใต้กฎหมายและทั้งเกาะฮ่องกางรู้ว่าเขาเกลียดชังเฉินจ้างโจง หลิวเจียฮุยคงแทบจะอยากเข้าไปฆ่าเฉินจ้างโจงด้วยตัวเอง

นั่นเพราะ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะสามารถขจัดความเกลียดชังในใจลงไปได้อย่างสมบูรณ์

ในเวลานี้ เขาอยู่ในความฝันที่แปลกประหลาด ในฝัน ซึ่งในที่สุดเฉินจ้างโจงก็ถูกส่งกลับมายังเกาะฮ่องกาง อีกทั้งตนยังมารอที่สนามบินเป็นพิเศษเพื่อเป็นสักขีพยานในการเสียชีวิตอันน่าสลดของเฉินจ้างโจง

เมื่อเฉินจ้างโจงเดินออกจากสนามบิน ผู้คนที่ผ่านไปมาก็หยิบปืนออกมาและเล็งไปที่เฉินจ้างโจง

หลิวเจียฮุยย่อมรู้สึกยินดีอย่างมาก เขาแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเฉินจ้างโจงถูกฆ่าโดยการกราดยิงสุ่มๆ แต่ในเวลานี้เองจู่ๆปากกระบอกปืนของทุกคนก็หันกลับมาและเล็งมาที่เขา

ขณะที่เขากำลังตกตะลึง จู่ๆ เฉินจ้างโจงก็เยาะเย้ยเขา แล้วโบกมือเล็กน้อย

จากนั้นมือสังหารก็เหนี่ยวไกปืนทันที กระสุนปืนพุ่งเข้ามาใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง จนทำให้เขาต้องกรีดร้องและลุกขึ้นมานั่ง

ฟางเจียซินที่ในเวลานี้กำลังแต่งหน้าอยู่ในห้องน้ำ เมื่อได้ยินเคลื่อนไหวของเขาก็รีบวิ่งเข้าไปถามอย่างร้อนรน  เจียฮุยคุณเป็นอะไรไป? ฝันร้ายหรือ? 

หลิวเจียฮุยไม่มีเวลามาสนใจคุยกับเธอ เขาทำแค่ปลอบใจตัวเอง  ไม่เป็นไรไม่เป็นไร… ความฝันและความเป็นจริงมันตรงกันข้าม… 

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

เขาหยิบมันขึ้นมาและพบว่าเป็นเฮ่อจือชิวที่โทรมา ดังนั้นเขาจึงกดปุ่มรับสายทันทีและพูดว่า  สวัสดีประธานเฮ่อ! ทำไมถึงได้โทรมาแต่เช้า ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรหรือครับ? 

เฮ่อจือชิวกล่าวที่ปลายสายว่า  ประธานหลิว ผู้ช่วยของผมจะมาถึงเกาะฮ่องกางภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าคุณสะดวก จะมีมากหากไปรับที่สนามบิน 

หลิวเจียฮุยเมื่อได้ยินว่าเฮ่อจือชิวขอให้เขาไปรับผู้ช่วยของเธอ ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก