ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4399 การค้าเพื่อการกุศลของมหาวิทยาลัยฮ่องกาง
ท้ายที่สุดแล้วตัวตนของเย่เฉินก็คือผู้ช่วยระดับสูงของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด อีกทั้งยังมาจากแผ่นดินใหญ่ ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะรู้เรื่องที่ไชน่าทาวน์ในสหรัฐอเมริกา
ดังนั้นเธอจึงสลัดเรื่องนี้เอาไว้ข้างหลังและพูดกับเย่เฉินว่า คุณเย่ ถ้าคุณไม่ระบุสถานที่ที่จะไป อย่างนั้นพวกเราก็ไป จิมซาจุ่ยกันสักหน่อย ฉันกับเพื่อนร่วมชั้นได้จัดการค้าการกุศลที่นั่น ฉันก็เอาของในรถไปส่งให้พวกเขา
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า ไม่มีปัญหา
จิมซาจุ่ยเป็นหนึ่งในศูนย์กลางธุรกิจที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดบนเกาะฮ่องกางและยังเป็นสวรรค์แห่งการช้อปปิ้งบนเกาะฮ่องกางอีกด้วย
ตามรายงานประวัติของหลิวม่านฉงเธอและเพื่อนร่วมชั้นของเธอได้จัดการค้าเพื่อการกุศลในพื้นที่ใจกลางของถนนจิมซาจุ่ยเพื่อหาเงิน
ตามการแบ่งงานแต่เดิม เธอจะต้องไปที่นั่นอีกในวันพรุ่งนี้ แต่เมื่อถึงเวลาเที่ยง หลิวเจียฮุยก็โทรเรียกเธอจากโรงเรียนให้กลับบ้านในตอนบ่ายก็สัญญาว่าจะพาเย่เฉินไปเที่ยวรอบๆเกาะ ดังนั้นเธอถือโอกาสนำของที่พร้อมสำหรับการขายเพื่อการกุศลแวะมาส่ง
ยิ่งไปกว่านั้นหลิวม่านฉงไม่รู้จริงๆ ว่าจะพาเย่เฉินไปที่ไหน เวลาส่วนใหญ่ของเธออยู่ที่บ้านและที่โรงเรียน ยามปกติเธอก็ไม่มีกิจกรรมบันเทิงใดๆ ยกเว้นงานเพื่อการกุศล ดังนั้นเมื่อให้เธอมาเป็นมัคคุเทศก์ให้เย่เฉิน เธอเองก็จนปัญญาเช่นกัน ดังนั้นจึงยุ่งกับเรื่องของตัวเองก่อนแล้วพาเย่เฉินไปด้วย
เย่เฉินมาที่นี่กับพ่อแม่ของเขาหลายครั้งตอนที่ยังเด็ก เขารู้สึกว่าเนื่องจากพื้นที่ของเกาะฮ่องกางมีขนาดเล็กเกินไป มีคนจำนวนมาก มีรถยนต์คำนวณมาก อีกทั้งถนนก็แคบๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจอะไรในแหล่งท่องเที่ยวของเกาะฮ่องกาง และวางแผนที่จะติดตาม หลิวม่านฉงไปรอบๆ
หลิวม่านฉงขับรถไปที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในย่านจิมซาจุ่ย แล้วลงจากรถพร้อมเย่เฉิน
เย่เฉินเป็นสุภาพบุรุษและไปที่ท้ายรถ เขาเปิดท้ายรถเพื่อช่วยหลิวม่านฉงหยิบของใช้ส่วนตัวของเธอ
เย่เฉินมาที่นี่กับพ่อแม่ของเขาหลายครั้งตอนที่ยังเด็ก เขารู้สึกว่าเนื่องจากพื้นที่ของเกาะฮ่องกางมีขนาดเล็กเกินไป มีคนจำนวนมาก มีรถยนต์คำนวณมาก อีกทั้งถนนก็แคบๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจอะไรในแหล่งท่องเที่ยวของเกาะฮ่องกาง และวางแผนที่จะติดตาม หลิวม่านฉงไปรอบๆ
ในเวลานี้เอง รถโรลส์รอยซ์ Cullinan สีดำล้วนก็หยุดอยู่หน้ารถของเทสล่าของหลิวม่านฉงหน้าต่างของห้องโดยสารลดกระจกลงมา ในนั้นเป็นผู้ชายสวมสูทและหวีผมอย่างเรียบร้อยเอ่ยด้วยความประหลาดใจว่า ม่านฉง คุณมาพรุ่งนี้ไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ตอนนี้?
หลิวม่านฉงขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามเขาว่า คุณมาทำอะไรที่นี่?
อีกฝ่ายหัวเราะและพูดว่า ฉันก็ได้ยินมาว่ามหาวิทยาลัยฮ่องกางของคุณจัดการค้าเพื่อการกุศล ก็เลยอยากมาให้กำลังใจ ฉันได้ยินมาว่าพรุ่งนี้คุณจะมา ฉันก็เลยไม่อยากจะแสดงว่าตั้งใจเกินไป ก็เลยมาก่อนในวันนี้แทน แต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะมาล่วงหน้า ช่างเป็นโชคชะตาจริงๆ!
หลิวม่านฉงถามอีกครั้ง คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะมาพรุ่งนี้
ชายหนุ่มที่ชื่อคุณชายจงพูดด้วยรอยยิ้มว่า ฉันบังเอิญผ่านมาตอนเที่ยงและเห็นโลโก้มหาวิทยาลัยฮ่องกางและอาสาสมัครของคุณ ผมก็เลยไปถามพวกเขา พอรู้ว่ามันเป็นการค้าการกุศลที่คุณจัด ก็เลยถามพวกเขาไปว่าคุณจะมาเมื่อไหร่ พวกเขาบอกว่าคุณจะมาพรุ่งนี้ คุณเองก็รู้จักผมดี ผมไม่ชอบการทำตัวออกนอกหน้าเกินไป ก็เลยคิดว่าจะกลับบ้านไปเอานาฬิกามาและบริจาคในขณะที่คุณไม่มา คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอคุณที่นี่โดยบังเอิญ
พูดไป เขาก็รีบเอ่ยประจบประแจงอย่างรวดเร็วว่า ใช่สิ ม่านฉง เพื่อที่จะสนับสนุนการขายเพื่อการกุศลของมหาวิทยาลัยฮ่องกางของคุณ ฉันเอานาฬิกา Patek Philippe และ Rolex หลายเรือนมาให้คุณ รวมทั้ง Nautilus สองเรือนและRolex Daytonaอีกสามเรือน ราคารวมราวๆมากกว่าสี่ล้าน
หลิวม่านฉงกล่าวด้วยท่าทีเย็นชาว่า ต้องขอโทษด้วยคุณชายจง เราทุกคนขายของใช้ส่วนตัวที่ไม่ได้ใช้งานการค้าเพื่อการกุศลและราคาต่อหน่วยสูงสุดเองก็ไม่เกิน 10,000 ดอลลาร์ฮ่องกาง ของของคุณพวกนี้แพงเกินไป วางไว้ในงานก็ยากจะขายออก ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณ