ผู้รักษาสุดแกร่ง - บทที่ 368 ประธานยวี่หนีไปแล้ว

หลังจากที่ยวี่เฉียงหนีออกไป พวกเพื่อนร่วมชั่นคนอื่นๆยังไม่ได้สังเกตเห็นอะไรในตอนแรก แต่ต่อมารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

“ทำไมประธานยวี่ยังไม่กลับมาอีก เขาไปตั้งนานแล้ว”

มีหญิงสาวคนหนึ่งออกไปค้นหา แต่ก็ไม่พบ และไม่เห็นเขาที่แผนกต้อนรับด้วย

“ไม่ใช่ว่าประธานยวี่หนีไปแล้วนะ?”

“หา? เป็นไปไม่ได้? เสื้อโค้ทของเขายังอยู่ที่นี่อยู่เลย”

“เสื้อผ้าอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจอยู่นะ รีบโทรหาประธานยวี่เร็วเข้า !”

มีคนโทรไปที่หมายเลขของยวี่เฉียงแต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีสายก็ถูกตัดไป โทรอีกครั้งก็ปิดเครื่องแล้ว

ตอนนี้ใบหน้าของทุกคนดูหวาดกลัวและก็โกรธ

“จบเห่แล้ว เขาหนีไปแล้วจริงๆ ยวี่เฉียงคนนี้ไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้ว!”

“จริงด้วย แกล้งรวยมื้อเดียว สุดท้ายก็จบด้วยการแฮงค์เอ้าท์พวกเราทั้งหมดเลย!”

เพื่อนร่วมชั้นสองสามคนมองออกไปข้างนอก และจริงๆ แล้วพวกเขาก็อยากจะวิ่งหนีออกไปข้างนอก แต่มีพนักงานเสิร์ฟอยู่ข้างนอกหลายคน และการหนีไปของยวี่เฉียงก็ทำให้พวกเขาต้องระแวดระวังกัน

ณ เวลานี้ถ้าใครต้องการจะออกไป เกรงว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้นแล้ว

ทุกคนมองหน้ากันไปมาทันใดนั้น บรรยากาศในการร้องเพลงก็หายไป แม้ว่าคนจำนวนมากจะหารเงินกัน แต่ละคนก็จะต้องจ่ายถึง 80,000 หรือไม่ก็ 90,000 หยวน เงินจำนวนนี้ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยสำหรับพวกเขาเลย

ทุกคนมองไปที่เถียนลู่

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ตรงนี้ เถียนลู่นั้นร่ำรวยมากที่สุดแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนักร้องชื่อดัง แน่นอนว่าต้องร่ำรวยกว่าคนทั่วไปมากอยู่แล้ว

เถียนลู่ขมวดคิ้ว “พวกเธอมองฉันทำสิ ฉันเองก็ไม่ดื่มสักหน่อย ใครในพวกคุณที่ดื่มก็จ่ายสิ”

แม้ว่าเถียนลู่จะรวยกว่าพวกเขาเล็กน้อย แต่หนึ่งล้านห้าแสน ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสามารถจ่ายได้ นอกจากนี้พวกเขายังเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมต้นเท่านั้น ไม่ได้มีมิตรภาพดีๆขนาดนั้น ใครจะไปยอมจ่ายเงินล้านกว่าเพื่อซื้อไวน์ไม่กี่ขวดนี้ให้พวกเขากัน??

ผู้หญิงสองสามคนนั้นถึงกับหน้าซีด พวกเขาไม่รู้ว่าไวน์นี้จะแพงมากขนาดนี้ เดิมทียวี่เฉียงจะเป็นคนจ่ายและสั่งไวน์ชั้นดีมา พอจะเปิดขวดไวน์พวกเขาก็เอ่ยปากถามยวี่เฉียงเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และเขาเองที่บอกให้พวกเธอเปิดได้ตามสบาย

แต่พอไวน์ถูกเปิดแล้ว กลับกลายเป็นพวกเธอที่ต้องมาจ่ายค่าไวน์ทั้งหมดนี้เอง!

เมื่อเถียนลู่เห็นใบหน้าที่ดูหน้างิ่วคิ้วของพวกเขา บนใบหน้าของเธอก็ปรากฎให้เนถึงการดูกถูกพวกเขา มูลค่าหลายหมื่นหยวน ซึ่งทำให้พวกเขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

“อย่ากังวลไป ฉันจะไปห้องน้ำแปบนึง ไม่หนีไปไหนหรอก”

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เธอ เถียนลู่กลอกตาและเดินออกจากห้องส่วนตัวไปด้วยความโกรธและเธอก็ตรงไปที่ห้องน้ำ

ทุกคนขมวดคิ้ว มีเพียงฉินจุนและเหรินลู่เท่านั้นที่สนทนากันอย่างมีความสุขมาก และพวกเขากำลังดื่มขณะที่คุยกันไปด้วย

พวกเขาดื่มไวน์ขวดหลายแสนเหล่านี้ไปหลายขวดแล้ว

ผู้หญิงหลายคนไม่มีความสุขที่จะทนดูได้อีกต่อไป

“ฉินจุน! เหรินลู่! พวกนายอะไรกันเนี้ย นี่มันสถานการณ์ไหนแล้ว พวกนายยังจะดื่มกันได้อีก?”

เหรินลู่ผงะไปชั่วครู่และขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ และพวกเขาไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

ผู้หญิงหลายคนเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ให้พวกเขาฟัง และใบหน้าของเหรินลู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

มากกว่าหนึ่งล้านงั้นเหรอ? ทำไมไวน์นี้ราคาแพงจัง?

พอฉินจุนได้ยินเรื่องนี้ เขาก็พูดออกไปแบบไม่คิดอะไร

“ไม่เป็นไร พวกคุณดื่มต่อกันเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

ฉินจุนกำลังคุยกับเหรินลู่ถูกคอ และไม่อยากถูกรบกวนจากความยุ่งเหยิงเล็กๆ น้อยๆ นี้ และเขาก็ดื่มไวน์เหล่านี้เป็นจำนวนมากกับเหรินลู่และเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่ดีอะไรถ้าจะเลี้ยงทุกคน

เมื่อฉินจุนพูดแบบนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง

นายพูดจริงเหรอ?

เงินมากกว่าหนึ่งล้าน เขาสามารถจ่ายได้จริงเหรอ?

“ฉินจุน คุณล้อเล่นหรือป่าว?”

ฉินจุนส่ายหัว “คุณคิดว่าฉันล้อเล่นงั้นเหรอ?”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงหลายคนงงงวยมาก “ฉินจุน ขอโทษนะ ฉันอาจจะพูดตรงไปหน่อยนะ ฉันจำได้ว่าตระกูลฉินของคุณ ไม่ใช่ว่าเกิดอะไรนั่นแล้วเหรอ?”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่น แต่พวกเขาส่วนใหญ่เพียงแค่อยากรู้ว่าที่แท้แล้วฉินจุนเป็นใครกัน

หากว่าเป็นนายน้อยของตระกูลฉินเหมือนเมื่อก่อน ก็ไม่มีปัญหาที่จะใช้เงินมากขนาดนี้หรอก เงินซื้อไวน์มากกว่าหนึ่งล้านหยวนสำหรับนายน้อยฉิน ถือว่าจิ๊บจ้อย

แต่ตอนนี้ตระกูลฉินเงียบหายไปแล้ว ฉินจุนเป็นเพียงคุณชายที่ผู้ล้มเหลว แค่คุรชายที่ล้มเหลว เขายังจะสามารถจ่ายค่าไวน์มื้อละมากกว่าหนึ่งล้านได้งั้นเหรอ?

ฉินจุนยิ้มและเขาก็เข้าใจว่าเพื่อนร่วมชั้นหญิงหมายถึงอะไร

“อย่าดื่มต่อเถอะอย่ากังวลไปเลย”

ความมั่งคั่งของฉินจุนไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนเป็นประโยค และเขาก็ไม่ได้มีมิตรภาพที่ลึกซึ้งกับพวกเขาเท่าไหร่ จึงไม่มีอะไรที่ควรจะอธิบาย เลี้ยงไวน์พวกเขาสักมื้อเป็นการปิดปากก็พอ

เหรินลู่รู้สึกประหลาดใจมาก “ฉันว่าพี่ฉิน เป็นหมอ นี่ได้เงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หลังจากคุยกันเป็นเวลานาน แม้ว่าเหรินลู่ก็รู้ว่าฉินจุนเป็นหมอ รู้ว่าเขาเป็นหมอที่มีชื่อเสียงมาก และยังรู้อีกว่าเขาคืออาจารย์ฉิน หัวหน้าแพทย์ที่ขึ้นบรรยาในการการประชุมใหญ่การแพทย์แผนจีน ในCCTV เมื่อไม่กี่วันก่อน

แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ก็ไม่น่าจะมีรายได้สูงขนาดนั้นได้?

รถยนต์มูลค่าหลายสิบล้าน บอกให้เป็นของขวัญก็ให้จริงๆ และไวน์ที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้าน บอกว่าจะจ่ายก็จ่ายจริงๆ

ฉินจุนยิ้ม “ได้มาจจากการรักษาคนไข้จริงๆ”

แม้ว่าความมั่งคั่งของฉินจุนจะมีมากขนาดนี้ แต่เขาก็ต้องสะสมมันทีละเล็กทีละน้อย

เย่ซวนหยวนเป็นใคร เขาเป็นถึงแพทย์อัจฉริยะที่หายากที่สุดในโลก

และผู้ที่สามารถเชิญเย่ซวนหยวนได้ จะต้องเป็นคนใหญ่คนโตระดับโลก

เย่ซวนหยวนพาฉินจุน รักษาคนไข้มากมายมาเป็นเวลาสิบปี ฉินจุนไม่รู้ว่าพวกเขาจ่ายค่าปรึกษาไปเท่าไหร่ อย่างไรก็ตาม หลังจากตรวจโรคแล้วพวกเขาก็จะจ่ายเงินเข้าบัตรของเขา

ต่อมา เงินในบัตรก็เป็นเพียงตัวเลขสำหรับฉินจุนและก็เป็นตัวเลขที่ไม่มีสิ้นสุด

ผู้หญิงหลายคนสนใจรูปลักษณ์ที่ลึกลับและสงบของฉินจุนมาก นายน้อยฉินคนนี้ต้องได้รับการพัฒนามากกว่าเดิมและแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาแน่นอน

จากเศรษฐีรุ่นสอง กลายมาเป็นเศรษฐีรุ่นแรก!

พวกเขาล่ะ? ก่อนหน้านี้ตาบอดไปแล้วจริงๆ และพวกเขาก็ดูถูกคุณชายฉินคุณนี้ไว้ด้วย!

ต้องโทษเจ้าโง่ยวี่เฉียงคนนั้น ที่หาว่ารถของเป็นรถเช่า สุดท้ายแล้วฉันจุนก็เป็นคนรวยที่แอบซ้อนอยู่จริงๆ

ตอนนี้พวกเขาต้องการที่จะเข้าไปคุยกับเขา แต่ฉินจุนและเหรินลู่คุยกันอย่างถูกคอและไม่สามารถเข้าไปขัดจังหวะทั้งสองได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้

เมื่อเถียนลู่ออกไปเข้าห้องน้ำ และกำลังจะกลับเข้ามา เขาก็เจอกับผู้ชายตัวใหญ่ เอวใหญ่ สวมสร้อยทองเส้นใหญ่ และมีรอยสักเต็มตัว เขาดูเป็นคนที่ไม่ควรยั่วยุ

ร่างกายของเขาทำให้คนรู้สึกลำบากใจ ดังนั้นเถียนลู่จึงรีบซ่อนตัวเพื่อหลีกเลี่ยงการติดต่อกับคนเหล่านี้

ชายขี้เมาคิดว่าเถียนลู่เป็นคนสวย เขาจึงมองอีกครั้ง เมื่อเห็นหน้าเถียนลู่ชายขี้เมาก็ตะลึงไปชั่วขณะ

“เอ๊ะ? คุณไม่ใช่คนนั้นเหรอ…ยอดนักร้องเถียนลู่?”

เถียนลู่ดูเขินอายและไม่คิดว่าจะถูกคนดูออกว่าเป็นเธอ จริงๆ แล้วเธอไม่ใช่คนที่มีชื่อเสียงอะไรมากนัก เธอแกล้งสวมแว่นกันแดดและหมวกเมื่อเธอออกมา แต่บนถนนมีเพียงไม่กี่คนที่จำเธอได้

แต่มันเป็นเรื่องบังเอิญที่พี่เป้าบังเอิญไปชมการแสดงของเธอ และยังเคยพูดกับน้องชายว่า ถ้าได้ร่วมหลับนอนกับผู้หญิงเหล่านี้ พวกเขาคงมีอายุยืนไปอีกถึงสิบปี

ไม่คิดเลยว่าจะได้พบเธอจริงๆใน KTV นี้

พี่เป้าก็ดูมีพลังขึ้นมาทันที เขารีบเดินเข้าหาเถียนลู่ใกล้ๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“คนสวย ฉันเป็นแฟนของคุณ ไปเถอะ มาที่ห้องของฉันแล้วดื่มกับฉันสักแก้ว”