ผู้รักษาสุดแกร่ง - บทที่ 386 พี่สะใภ้เหรอคะ?

ท้องฟ้าที่สูงกว่าร้อยเมตร แม้ว่าจะเป็นเหล็กเมื่อตกลงมาก็ยังบุบสลายผิดรูป นับประสาอะไรกับคน

คนธรรมดาที่มีสุขภาพแข็งแรง ได้รับการฝึกอบรมนักดับเพลิงหน่วยรบพิเศษมา อย่างมากที่สุดก็กระโดดจากความสูงแค่สิบกว่าเมตรเท่านั้น ถ้า 20 เมตรขึ้นไปก็ยากที่จะรับรองความปลอดภัยแล้ว

แต่ชายชราผู้นี้กระโดดลงมาจากตึกสูง 30 ชั้น ยังคงปลอดภัยดี คนแบบนี้มีอยู่จริงหรือ?

ฉินจุนยิ้ม “ก็น่าจะมีแหละ”

ฉินจุนไม่รู้ว่าพลังความแข็งแกร่งของเย่ซวนหยวนคืออะไรกันแน่ เมื่อตอนเด็กๆ ที่เขาต่อสู้กับชายชราทั้งวัน ก็เป็นเขาที่แพ้ทุกครั้ง

ต่อมาฉินจุนก็แพ้น้อยลง และบางครั้งเขาก็สามารถสู้กลับได้ แต่ท้ายที่สุดแล้วเขายังก็ไม่สามารถเอาชนะชายชราได้

ดังนั้นฉินจุนจึงไม่สามารถหาคำอะไรมาอธิบายความแข็งแกร่งของเย่ซวนหยวนได้

การกระโดดลงมาจากที่สูงกว่าหนึ่งร้อยเมตรฉินจุนก็สามารถทำได้ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะสุขุมเหมือนเย่ซวนหยวน

ทั้งสองคุยกันจนมาถึงโรงเรียน หลังจากติดต่อโรงเรียนเสร็จแล้ว ครูใหญ่ก็ออกมาส่งฉินญาญ่าด้วยตัวเอง

“คุณฉิน ที่โรงเรียนญาญ่าเป็นเด็กดีมาก และเข้ากับเพื่อนร่วมชั้นของเธอได้ดีมาก คุณครูทุกท่านก็ชอบเธอมาก”

ไม่ว่าจะจริงหรือไม่จริง เมื่ออยู่ต่อหน้าฉินจุนอาจารย์ใหญ่ก็ต้องพูดดีๆไว้ก่อน

ฉินญาญ่าก็ดีใจมากที่ได้เห็นฉินจุนยิ้ม “สวัสดีค่ะพี่ชาย”

เมื่อเห็นว่าฉินญาญ่าอุดมสมบูรณ์ และมีอารมณ์ดี ฉินจุนก็พอใจมาก

“ครับ ดีครับ รบกวนด้วยนะครับ”

“คุณฉินก็ รบกวนอะไรล่ะคะ แหะๆ กลับดีๆนะคะ”

ฉินญาญ่าจับมือฉินจุนอย่างมีความสุขมาก ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยมีใครสนใจเธอเลย ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ถูกรังเกียจ ถูกเตะไปมาราวกับลูกบอล

ในที่สุดตอนนี้เธอก็มีครอบครัวแล้ว และยังได้ไปโรงเรียนด้วย นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุด

“พี่ชายคะ พี่สาวคนนี้สวยมากเลย พี่สะใภ้เหรอคะ?”

ฉินญาญ่าจ้องไปที่เหลยหงนานแล้วแต่ไม่กล้าถาม เธอแอบเหลือบมองอยู่หลายครั้ง รู้สึกว่าพี่สาวคนนี้สวยมากและเต็มไปด้วยพลัง

เมื่อสิ้นเสียงของฉินญาญ่า เหลยหงก็หน้าแดงทันที ปกติใบหน้าของเธอก็ขาวใสอยู่แล้ว เมื่อหน้าแดงก็ทำให้เห็นได้ชัดมาก

เหลยหงยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร

ฉินจุนลูบหัวฉินญาญ่า “นี่คือเพื่อนของพี่ชายเอง ต่อไปก็เรียกว่าพี่เหลย หรือพี่หงนะ”

“โอเค เข้าใจแล้วค่ะ”

แม้ว่าจะมารับฉินญาญ่าแล้ว แต่เหลยหงก็ยังไม่ไป เธอต้องการคุยกับฉินจุนต่ออีกหน่อย ฉินจุนก็ไม่ได้ปฏิเสธ

หลังจากที่ทั้งสามคนเดินมาได้สักพัก ฉินญาญ่าก็เห็นร้านไอศกรีมข้างทางเธอหยุดเดิน และกลืนน้ำลาย ฉินจุนก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“หนูยังเด็กอยู่ และร่างกายก็ไม่ค่อยดีนัก กินของเย็นๆ มากไม่ได้นะ”

เพราะเขาเป็นแพทย์แผนจีน ฉินจุนให้ความสำคัญกับสุขภาพมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างกายของฉินญาญ่าที่ไม่ค่อยแข็งแรง ขาดสารอาหารตั้งแต่เด็กจนโต ดังนั้นพยายามอย่ากินของเย็นๆ

เหลยหงยิ้ม “กินแค่อันเดียวคงไม่เป็นอะไรมั้ง? ฉันซื้อให้”

ฉินญาญ่ายิ้มหวาน “พี่เหลยใจดีจังเลย ถ้าพี่เป็นพี่สะใภ้หนูก็คงจะดีนะคะ”

เหลยหงทำตัวไม่ถูก ก่อนหน้านี้หน้ายังแดงไม่จางลงเลย ตอนนี้ก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง

ฉินจุนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ทำได้แค่ทนไว้

เมื่อฉินญาญ่าได้ไอศกรีมแล้ว ทันใดนั้นก็มีเสียงเบาๆ ดังอยู่ไม่ไกล ฉินจุนและเหลยหงต่างก็เงยหน้าขึ้นไปมองพร้อมกัน มองไปที่ป่าที่อยู่ข้างๆพวกเขา

มีคน!

เหลยหงตกใจนิดหน่อย ที่เธอเห็นคนก็เพราะเธอระแวดระวังอยู่เสมอ

ช่วงนี้ชอบมีคนตามเธออยู่บ่อยๆ เหลยหงจะต้องคอยระแวดระวังอยู่เสมอ และคนๆ นั้นก็อยู่ไม่ไกลจากเธอ ดังนั้นถ้ามีอะไรผิดปกติเธอจะรู้ทันที

แต่การที่ฉินจุนก็มีปฏิกิริยาเช่นนี้มันทำให้เธอประหลาดใจจริงๆ

พวกเขาอยู่ในสวนสาธารณะ ด้านซ้ายเป็นทะเลสาบ และมีป่าอยู่ด้านขวา บนทางเดินมีคนเดินน้อยมาก มีคนขายไอศกรีมและสายไหม นอกจากนี้ก็ไม่มีคนอื่นอีก

แต่ทว่าฉินจุนแค่เหลือบมองหนึ่งครั้งและไม่ได้สนใจอะไร มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีคนอยู่ในป่า

ฉินญาญ่าถือไอศกรีมอย่างระมัดระวัง เลียกินไอศกรีมด้วยสีหน้าพึงพอใจมาก

“อร่อยจังเลย”

ฉินจุนยิ้ม “อร่อยแต่ก็กินเยอะไม่ได้นะ”

ตัวเขาเองก็ไม่คิดว่าวันหนึ่งเขาจะจุกจิกถึงขั้นห้ามไม่ให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกินไอศกรีม

ในขณะที่ฉินญาญ่าเลียไอศกรีมคำที่สอง ทันใดนั้นก็มีชายในชุดพรางตัววิ่งออกมาจากป่า เขาถือมีดพกสามแฉกอยู่ในมือ พุ่งออกมาราวกับกระต่ายและตรงไปที่เหลยหง!

เคร้ง!

เหลยหงล้วงปืนออกมาทันที แต่ก่อนที่เธอจะเหนี่ยวไกออกไป มีดพกสามแฉกก็แทงเข้ามาแล้ว เกิดเสียงเคร้งดังขึ้น ทำให้ปืนพกของเหลยหงตกลงไปที่พื้น

แม้ว่าเหลยหงจะเป็นผู้หญิง แต่เธอก็เป็นไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีอำนาจใดๆ เมื่อปืนพกตกลงไปที่พื้นแล้ว แต่เหลยหงก็เตะออกไปทันที

เธอเตะไปที่เป้าของฝ่ายตรงข้าม เหลยหงไม่ได้เรียนกังฟูมา แต่ที่เธอใช้จริงๆแล้วคือ คราฟมาก้าซึ่งเป็นศิลปะการต่อสู้ของอิสราเอล

มันเป็นรูปแบบการต่อสู้ที่สามารถโจมตีจุดสำคัญของคู่ต่อสู้ในเวลาอันสั้น โดยไม่ต้องมีเสียงระฆังและนกหวีด โดยไม่ต้องยืนขึ้น สามารถเริ่มโจมตีต่อสู้ได้ทันที

ชายชุดลายพรางหันไปทางด้านข้าง ลูกเตะนี้เตะไปโดนต้นขาด้านนอกของเขา โดยไม่ได้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอะไร เพียงแค่เซถอยหลังไปสองก้าวเท่านั้น

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าที่ดุดันเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

“สมแล้วที่เป็นพี่หง”

เมื่อเหลยหงเห็นหน้าคนๆนี้ เธอก็เบิกตากว้างทันที

“เหยียนหวัง?!”

ชื่อของคนๆ นี้คนทั่วไปอาจจะไม่มีใครรู้จัก แต่ในวงการนักฆ่าแล้วเขามีชื่อเสียงมาก ชื่อของเขาคือเหยียนหวัง

เหยียนหวังสั่งให้ตายก็ต้องตาย ความตายรอช้าไม่ได้! (สำนวนจีน เหยียนหวังคือชื่อของเทพแห่งความตาย)

หากคุณเป็นนักฆ่า แล้วกล้าเรียกชื่อเหยียนหวังออกมา นั่นแสดงว่าคุณจะต้องมีความสามารถมากพอ

หลายปีมานี้ ชื่อเสียงของเหยียนหวังนั้นดังมาก ในโลกของนักฆ่าและธุรกิจใต้ดินสีเทาเหล่านี้ พูดได้เลยว่าแทบไม่มีใครรู้จักเขา

เหยียนหวังเริ่มมีชื่อเสียงมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เขาเพิ่งจะอายุเพียง 27 28 ปีเท่านั้น ตอนที่เขามาเป็นนักสู้ตอนนั้น ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งทางด้านร่างกายและจิตใจเขาก็เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่คนรุ่นเดียวกัน ตอนนี้ก็ไม่มีใครสามารถต้านทานเขาได้

เมื่อกี้เขาพลาดไป เหลยหงคนนี้สมกับที่ร่ำลือกันจริงๆ และทักษะการตอบโต้ของเธอสุดยอดมาก ไม่ด้อยไปกว่าผู้ชายเลย

บนใบหน้าของเหยียนหวังมีรอยยิ้มเยาะ “พี่หง ขอโทษจริงๆครับ มีคนซื้อชีวิตพี่ในราคาสูงลิ่วเลย ผมจะเป็นคนรับงานนี้เอง”

แววตาของเธอสั่นเครือ สีหน้าบูดบึ้ง

หวังเหยียนคนนี้เป็นคนมีหลักการมาก บางอย่างเขาก็ไม่รับ แต่เมื่อเขารับเขาก็จะต้องทำให้ถึงที่สุด

และที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อเขารับงานแล้วเขาไม่เคยทำพลาด

แต่คนที่อยู่ในลิสต์รายชื่อของเขาถูกลอบสังหารสำเร็จทั้งหมด ไม่มีผู้ใดสามารถรอดชีวิตไปได้แม้แต่คนเดียว

แม้ว่าวันนี้เขาจะพลาด แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเหยียนหวังยังไม่คิดจะจากไป เขาต้องการจัดการแบบซึ่งๆหน้า

ไม่ว่าเหลยหงจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่เธอก็ไม่สามารถเทียบกับนักฆ่ามืออาชีพได้ และแน่นอนว่าวันนี้เขาจะปลิดชีพเธอให้ได้

เหลยหงพูดกับฉินจุนด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

“คุณฉิน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณพาเด็กออกไปก่อน”