ผู้รักษาสุดแกร่ง - บทที่ 613 กระเป๋าปลอม
สีหน้าของจี้กั๋วจวินเปลี่ยนไปทันที
มันเป็นเรื่องจริง กระเป๋าที่เขามอบเป็นของขวัญนั้นเป็นของปลอมทั้งหมด
แต่กระเป๋าปลอมของจี้กั๋วจวินนั้นไม่เหมือนกับโรงงานผลิตกระเป๋าปลอมอื่น ๆ
กระเป๋าปลอมที่เขาผลิตทั้งหมดนั้นใช้วัสดุเดียวกันกับของแท้ ไม่ว่าจะเป็นกรรมวิธีหรือคุณภาพของวัสดุ เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีความแตกต่างกับโรงงานผลิตของแท้เลย
สรุปเข้าใจง่าย ๆ ก็คือโรงงานเถื่อนเล็ก ๆ ของเขานี้ ถือว่าเป็นระดับเดียวกับโรงงานย่อยเลยก็ว่าได้
ไม่เหมือนกับพวกโรงงานผลิตก๊อปเกรดเอพวกนั้น
จี้กั๋วจวินทำธุรกิจในวงการนี้มานาน มีเครือข่ายคอนเนกชั่นมากมาย รู้จักคนที่เกษียณจากโรงงานLouis Vuittonหลายคน แถมพวกเขายังมีช่องทางการติดต่อของคนที่นำเข้าสินค้า จึงแอบยื่นข้อเสนอในคนพวกนั้นมาทำงานกับตัวเอง แล้วเขาก็สร้างโรงงานเล็ก ๆ ของตัวเองขึ้นมา
เขาผลิตสินค้าก๊อปเกรดเอออกมาขาย โดยผ่านเครือข่ายของเขาเอง ซึ่งมันทำให้เขาได้กำไรมหาศาล
การทำธุรกิจแบบนี้ของจี้กั๋วจวินแทบไม่มีช่องโหว่ใด ๆ ที่สามารถจับได้
มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะจับได้ก็คือ เลขซีเรียลนัมเบอร์ของกระเป๋า
เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ลูกค้าไปเช็กเลขซีเรียลนัมเบอร์ในเว็บไซต์ของแท้ จี้กั๋วจวินจึงทำการก๊อบปี้เลขซีเรียลนัมเบอร์ของสินค้าจริงมาใช้
โดยปกติแล้ว มันไม่เคยถูกจับได้ เว้นเสียแต่ว่าลูกค้าสองคนจะซื้อสินค้าที่มีเลขซีเรียลนัมเบอร์เดียวกันแล้วบังเอิญมาเจอกัน ถึงจะถูกเปิดโปง แต่มันเป็นเรื่องที่แทบไม่มีทางเกิดขึ้น
แต่เขาไม่คิดเลยว่า วันนี้ ณ ที่ตรงนี้ มันจะเกิดเรื่องที่มีความเป็นได้น้อยมากแบบนี้เกิดขึ้น
เหตุผลหลักเลยคือ กระเป๋าถือFENDI รุ่น Selleria นั้นแพงมาก และถือว่าเป็นสินค้าหายากมากในบรรดากระเป๋าแบรนด์เนม
ปกติแล้วมีแค่พวกดารานักแสดงที่เวลาเดินพรมแดงเท่านั้น ถึงจะถือกระเป๋าแบบนี้เพื่อโชว์ความไฮโซ
นอกจากนั้นแล้วก็ไม่น่าจะมีใครที่สามารถซื้อไหว ต่อให้เป็นพวกคุณนายเศรษฐีก็อาจจะไม่เลือกซื้อกระเป๋าที่ราคาแพงถึงขนาดนี้
กระเป๋าใบนี้มีจำนวนน้อยมาก ทั้งมณฑลมีแค่ใบเดียวเท่านั้น และมันก็อยู่ในมือเซินหลงหยินพอดี เขาไม่ได้มอบมันให้ภรรยา แต่มอบมันให้หวังตงเสวี่ย เพื่อเป็นการกระชับมิตรกับฉินจุน
ไม่คิดเลยว่าจะบังเอิญมาชนกันแบบนี้ ทำเอาจี้กั๋วจวินหน้าเสียนิดหน่อย
ยะหยาเองก็ไม่คิดว่าจะมาชนกันแบบนี้ ขนาดเลขซีเรียลนัมเบอร์ยังเหมือนกันเป๊ะ ๆ เพราะฉะนั้นมันต้องมีใบหนึ่งเป็นของปลอมแน่นอน
“นายคนแซ่ฉิน นายนี่เยี่ยมจริง ๆ เลยนะ เอากระเป๋าปลอมมาหลอกคนอื่นงั้นเหรอ？หวังตงเสวี่ยเธอนี่ก็โง่ให้คนอื่นหลอกดีจริง ๆ เลยนะ คนอื่นเขาหลอกให้กระเป๋าปลอมใบละสองแสนกว่าเธอก็เชื่องั้นเหรอ？”
หวังตงเสวี่ยรีบส่ายหน้า “ไม่ ๆ กระเป๋าใบนี้ไม่น่าเป็นของปลอมหรอก เพราะเพื่อนของพี่ฉินเป็นคนให้มา”
พอหวังตงเสวี่ยพูดจบ ยะหยาก็ขมวดคิ้วใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา
“เธอหมายความว่า กระเป๋าของฉันเป็นของปลอมงั้นเหรอ？”
มันก็เห็นกันอยู่ชัด ๆ กระเป๋าของพวกเธอสองคนต้องมีหนึ่งใบที่เป็นของแท้ ถ้าหวังตงเสวี่ยบอกว่าของเธอเป็นของแท้ ก็แสดงว่ากระเป๋าของยะหยาก็ต้องเป็นของปลอม
หวังตงเสวี่ยเองก็ไม่ใช่คนชอบโทษกล่าวหาคนอื่น แต่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกสักอันหนึ่งแบบนี้ เธอเองก็ไม่มีทางเลือก
เซินหลงหยินเป็นถึงคนระดับไหน เขาเป็นถึงยักษ์ใหญ่ทางด้านIT เป็นผู้ผลิตโทรศัพท์แบรนด์หลงหยิน เขาเป็นถึงอภิมหาเศรษฐีที่มีทรัพย์สินเป็นหมื่นล้าน จะซื้อกระเป๋าปลอมได้ยังไง？
เพราะฉะนั้นหวังตงเสวี่ยจึงมั่นใจว่ากระเป๋าที่อยู่ในมือของเธอนี้เป็นของแท้แน่นอน
“อันนั้นฉันก็ไม่รู้ด้วยหรอกนะ” หวังตงเสวี่ยหยิบกระเป๋าของตัวเองมา เธอไม่อยากจะพูดอะไรมาก จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ
ยะหยาได้ยินแบบนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที “ฮึ้ย！นี่แกหลอกด่าฉันเหรอ แกมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่ากระเป๋าของฉันเป็นของปลอม ฉันว่ากระเป๋าของแกน่ะสิที่เป็นของปลอม กระเป๋าของฉันเป็นคนประธานจี้ให้มาเอง ท่านเป็นถึงระดับไหนในวงการของแบรนด์เนมเธอไม่เคยได้ยินหรือยังไง？ถ้าอย่างนั้นเธอพูดมาสิว่า กระเป๋าของเธอใครให้มา？”
หวังตงเสวี่ยชะงักอย่างคิดหนัก “ฉัน……”
บางอย่างหวังตงเสวี่ยก็ไม่รู้ว่าควรพูดออกไปหรือไง เธอหันไปมองหน้าฉินจุนอย่างขอความเห็น
ฉินจุนเอ่ย “ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้เสียหน่อย กระเป๋าใบนี้เซินหลงหยินเป็นคนให้มา”
พอเอ่ยถึงเซินหลงหยินทุกคนก็ออกอาการตกใจ
“เซินหลงหยิน？เซินหลงหยินแห่งแบรนด์โทรศัพท์หลงหยินน่ะเหรอ？นายแน่ใจ？”
“โอโห นายนี่ขี้โม้ชะมัด เซินหลงหยินให้กระเป๋านาย？มีสิทธิ์อะไรกัน อย่างพวกนายเนี่ยนะจะรู้จักประธานเซิน？”
“พวกนายนี่ขี้โม้จริง ๆ ตลกเป็นบ้า ประธานเซินหลงหยินเป็นถึงคนระดับไหน อย่างพวกนายเนี่ยนะจะได้รู้จักกับท่าน？”
จี้กั๋วจวินเองก็หัวเราะอย่างสมเพชออกมา ถ้าพูดถึงคนอื่น เขาก็อาจจะพอเชื่อ แต่ถ้าพูดถึงเซินหลงหยินแล้ว เขาไม่กลัวเลยสักนิด
เพราะว่าเขารู้จักกับเซินหลงหยิน ก่อนหน้านี้เขาเคยเป็นผู้จัดการร้านของแบรนด์เนม มีโอกาสได้บังเอิญเจอภรรยาท่านประธานเซินมาซื้อของพอดี เพราะฉะนั้นเขาจึงเคยเจอเซินหลงหยินมาแล้วครั้งหนึ่ง ก็ถือว่ารู้จักกัน แถมยังมีเบอร์ติดต่อกันด้วย
“ไอเด็กน้อย แกมาโม้ผิดที่แล้ว”
“ถ้าแกพูดถึงคนอื่น ฉันอาจจะไม่รู้จักจริง ๆ แต่บังเอิญว่าฉันรู้จักกับประธานเซินหลงหยินพอดีนี่สิ”
พูดจบจี้กั๋วจวินก็โชว์รายชื่อผู้ติดต่อในโทรศัพท์ให้ดู และก็มีเบอร์โทรของท่านประธานเซินจริง ๆ
“ให้ฉันลองโทรไปถามไหมล่ะ หึหึ？” จี้กั๋วจวินแสดงสีหน้าท้าทาย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อว่าฉินจุนรู้จักกับเซินหลงหยิน
ฉินจุนยิ้มบาง ๆ “นายโทรสิ เดี๋ยวฉันจะคุยกับเขาเอง”
จี้กั๋วจวินส่งเสียงอย่างไม่พอใจ “แกกล้าดีนี่ ได้ ฉันจะทำตามความต้องการของแก”
พูดจบ จี้กั๋วจยินก็กดโทรออก
พอกดโทรออกก็ดัง ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดด……
ดังเพียงไม่กี่ทีก็โดนตัดสายทันที
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้……”
การโดนตัดสายทิ้งถือว่าเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก จี้กั๋วจวินหน้าเสียแต่ก็ทำเป็นแถต่อ “สงสัยท่านประธานเซินจะยุ่งอยู่ คงประชุมอยู่มั้ง”
จริง ๆ แล้วเขาเดาว่า ท่านประธานเซินคงจะไม่ได้บันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเขาเอาไว้ด้วยซ้ำ พอเห็นเบอร์แปลกก็กดตัดสายทันที แต่ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ จี้กั๋วจวินก็ไม่กล้าพูดความจริงออกไป จึงทำได้แค่แถต่อเพื่อไม่ให้ตัวเองขายหน้า
ฉินจุนยิ้มออกมา “งั้นเหรอ？ถ้าอย่างนั้นใช้โทรศัพท์ของฉันโทรไหมล่ะ？”
พูดจบฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์ออกมา กดโทรออกเบอร์ของเซินหลงหยินเหมือนกัน ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ
มีคนจำนวนไม่น้อยลุกขึ้นมามองดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์เดียวกันเลย แสดงว่าฉินจุนต้องมีเบอร์โทรของประธานเซินจริง ๆ
ตู๊ด……ตู๊ด……
ดังแค่สองทีเท่านั้นก็มีคนรับสายทันที
“ฮัลโหลครับ ท่านปรมาจารย์ฉิน ผมเซินหลงหยินพูดครับ”
ทันใดนั้นใบหน้าของจี้กั๋วจวินก็ซีดลงทันที เรารู้สึกราวกับโดนตบหน้ายังไงอย่างงั้นเลย อับอายชะมัด
บอกเขาไปว่าคนอื่นเขาคงติดประชุมอยู่เลยตัดสายทิ้ง แต่พอฉินจุนกดโทรเขาดันรับสายทันที ต่างกันเห็น ๆ
ฉินจุนเอ่ย “ประธานเซิน มีคนคนหนึ่งชื่อว่าจี้กั๋วจวิน เขาบอกว่ารู้จักคุณ”
เซินหลงหยินได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง “จี้กั๋วจวิน？จำไม่ได้แฮะ……ทำอาชีพอะไรครับ？”
สีหน้าจี้กั๋วจวินแย่กว่าเดิม ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะพูดไปว่ารู้จักกับประธานเซินเป็นอย่างดี สุดท้ายคนอื่นเขากลับบอกว่าไม่รู้จักตนเองด้วยซ้ำ แบบนี้มันน่าอับอายจริง ๆ
ฉินจุนเอ่ย “เขาทำธุรกิจของแบรนด์เนมครับ”
“อ๋อ ผมรู้แล้วครับ ไอ้คนที่ขายของปลอม ผมจำได้อยู่”
ฉินจุนยิ้มมุมปากแล้วถาม “ขายของปลอมเหรอครับ ？กระเป๋าที่เขาขายเป็นของปลอมหมดเลยเหรอ？”
เซินหลงหยินหัวเราะแล้วเอ่ย “ก็มีทั้งของแท้ของปลอมครับ หมอนั่นชอบเอากระเป๋าไปหลอกพวกสาว ๆ เน็ตไอดอลเพื่อขึ้นเตียงครับ แต่ว่าหมอนั่นไม่กล้าขายของปลอมให้ผม ทำไมครับ คุณฉินอยากจะซื้อกระเป๋าเหรอ？กระเป๋าถือFENDI รุ่น Selleriaที่ผมให้ไปคุณไม่ชอบเหรอครับ？”
คำพูดของเซินหลงหยิน ทำให้สาว ๆ ที่อยู่เหตุการณ์ทุกคนหน้าเสียกันหมด
ไอ้จี้กั๋วจวินมันเอากระเป๋าปลอมมาหลอกพวกเธอจริง ๆ ด้วย！
แถมกระเป๋าถือFENDI รุ่น Selleriaใบนั้นของหวังตงเสวี่ย เซินหลงหยินก็เป็นคนให้มาจริง ๆ ด้วย
จากที่ประธานเซินพูดมาเมื่อครู่ ฐานะอย่างเขาแล้วไม่มีทางซื้อของปลอมแน่นอน อีกอย่างเซินหลงหยินคงไม่ซื้อผ่านคนกลางแน่ เขาสั่งให้ทางร้านเอามาส่งให้ถึงที่ยังได้เลย
ฉินจุนคุยกับเซินหลงหยินแค่ไม่กี่ประโยคก็วางสายทันที
“ประธานจี้ ดูเหมือนเซินหลงหยินจะรู้จักคุณจริง ๆ ด้วยนะครับเนี่ย”
สีหน้าของจี้กั๋วจวินย่ำแย่สุด ๆ