ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 20

เย่เฉินผงะไปชั่วครู่ แล้วตะโกนออกปโดยไม่หันกลับไปมอง: “หุบปาก! ออกจากที่นี่ซะ ถ้าเธอยังไม่อยากตาย!”

หูเสี่ยวเย่วเป็นคนจิตใจดี เป็นธรรมดาที่เย่เฉินจะรับรู้ได้

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขากลัวว่าจะหนีไปทันทีโดยไม่พูดอะไร

หนูยักษ์ระดับสัตว์ร้ายไม่ได้น่ากลัวอะไรมากนัก มันมีการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นและผิวหนังที่หนาขึ้น

แน่นอนว่านี่สำหรับเย่เฉินเท่านั้น ถ้าเป็นคนธรรมดามันจะมีความอันตรายมาก

มีเพียงจุดจบเดียวสำหรับคนธรรมดา พวกเขาไม่มีความแข็งแกร่งและความเร็วเท่าพวกมัน โดยพื้นฐานแล้วมีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่

เย่เฉินบอกให้หูเสี่ยวเย่วหนีไป แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะหยาบคาย แต่เขาก็อยากจะบอกให้หูเสี่ยวเย่วอย่าลังเลและให้หนีไปโดยเร็วที่สุด

ทั้งนี้เพื่อความปลอดภัยของเธอด้วย

หากเทียบความแข็งแกร่งของเย่เฉินกับเผ่าพันธุ์สัตว์ประหลาดในตอนนี้นั้น ความแข็งแกร่งของเย่เฉินก็อยู่ในระดับของสัตว์ร้ายเช่นกัน

อย่างไรก็ตามเย่เฉินไม่ได้เกรงกลัว นับประสาอะไรกับสัตว์ร้ายเพียงสิบตัวถึงจะยี่สิบตัวเย่เฉินก็ไม่สนใจ

เนื่องจากเย่เฉินครอบครองหอกแห่งการสังหาร แม้ว่ามันจะเป็นเพียงหอกแห่งการสังหาร (ที่เหลืออยู่) แต่มันก็เป็นสมบัติต้นกำเนิด!

แค่แทงไปทุกคนก็ตาย หากแทงสัตว์ร้ายมันก็ต้องถูกสังหารเช่นกัน

อย่างไรก็ตามในขณะนี้คิ้วของเย่เฉินขมวดเล็กน้อย สีหน้าของเขาดูไม่ดีนัก

หนูเป็นสัตว์สังคม โดยธรรมชาติแล้วมันจะอยู่ร่วมกันเป็นฝูง

แต่หลังจากที่อุกกาบาตตกลงมาหนูทุกตัวที่วิวัฒนาการรวมตัวกันอย่างเป็นธรรมชาติ

นี่เป็นเรื่องปกติของพวกมัน แต่เมื่อความแข็งแกร่งของพวกมันเพิ่มขึ้นและมีจำนวนมากมายขนาดนั้นก็ก็เป็นเรื่องอันตรายอย่างมาก

แม้แต่เย่เฉินที่ถือหอกสังหารก็ไม่แน่ใจว่าจะปกป้องตัวเองได้ นับประสาอะไรกับความปลอดภัยของหูเสี่ยวเย่ว

ในตอนนี้เย่เฉินไม่มีแผนที่จะหลบหนีหรือหลีกเลี่ยง

เย่เฉินต้องการรู้ว่าทำไมหนูพวกนี้จึงรวมตัวกันที่โรงแรม

เย่เฉินอยากรู้ว่าทำไมหนูพวกนี้สามารถไปถึงระดับสัตว์ร้ายได้ภายในเวลาเพียงแปดชั่วโมงและพวกมันจะต้องได้รับสมบัติบางอย่างหรือกลืนกินบางสิ่งเข้าไป

มิฉะนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงระดับของสัตว์ร้ายรวดเร็วขนาดนี้

ยิ่งไปกว่านั้นมันยังคงเป็นกลุ่มหนูที่ไปถึงระดับสัตว์ร้ายเท่านั้น

เมื่อพืชเติบโตอย่างบ้าคลั่งภายใต้สวรรค์และโลก พืชที่มีพลังงานวิเศษบางชนิดก็จะปรากฏขึ้นเช่นกัน

เย่เฉินไม่สนใจว่ามันจะกลืนกินอะไรแบบนี้ก่อนที่จะยกระดับ

เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะรอดูพวกมันได้ขุมทรัพย์ทั้งหมดไป

สิ่งที่เย่เฉินสนใจคือสมบัติ!

ไม่ได้มีสมบัติมากมายนักที่ตกลงสู่พื้นพร้อมกับดาวตก แต่สมบัติทั้งหมดล้วนแต่ทรงพลัง

ที่สำคัญกว่านั้นในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา ไม่มีปีศาจหนูโผล่ขึ้นมาในเมืองนี้

รวมเข้ากับสถานการณ์ปัจจุบัน จึงไม่ยากที่จะตัดสิน

หนูระดับสัตว์ร้ายเหล่านี้ต้องถูกสังหาร

แม้แต่หูเสี่ยวเยว่ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเย่เฉิน ก็ถูกฆ่าภายใต้เขี้ยวของปีศาจหนูเหล่านี้

เย่เฉินไม่สนใจว่าใครจะเป็นคนฆ่าเธอ เย่เฉินสนใจแค่สมบัติเท่านั้น

เมื่อมีสมบัติปรากฏแล้วเย่เฉินพลาดได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้นหากปีศาจหนูเหล่านี้สามารถเติบโตได้อย่างอิสระมันจะเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่หลวงสำหรับเย่เฉินที่กำลังจะสร้างดินแดน

อย่าคิดว่ามันเป็นเหมือนหนูธรรมดา หนูที่อยู่ตรงหน้าคุณจะต้องถูกกำจัด

มิฉะนั้นหากปล่อยให้มันพัฒนากลายเป็นราชาปีศาจ มันจะเป็นผู้นำกลุ่มหนูจำนวนมากและจะส่งผลกระทบต่อดินแดนพวกมันมีพลังทำลายล้างสูงอย่างมากจัดอยู่ในระดับที่น่ากลัว

หลายพื้นที่บางแห่งในชีวิตก่อนหน้านี้ถูกทำลายและครอบครองโดยหนูพวกนี้ นี่ยังคงอยู่ในช่วงที่ไม่มี ราชาปีศาจ ในฝูงหนู

เย่เฉินไม่ต้องการทำผิดซ้ำอีกและไม่ต้องการยืมมือของคนอื่นฆ่าหนูพวกนี้ อันตรายจะต้องถูกยับยั้งไว้ในระดับแรก

“จี๊ดดดด” มีเสียงร้องแหลมของหนูดังขึ้น

หนูขนาดใหญ่เดินลงมาจากบันไดและจ้องมองเย่เฉิน ดวงตาสีแดงเข้มของมันเผยให้เห็นประกายแสงที่กระหายเลือด

หูเสี่ยวเยว่ที่วางแผนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอถูกเย่เฉินดุจนตกใจอีกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังและหยุดลง

เธอคิดพยายามจะหนีไปหลายต่อหลายครั้งเธออยากจะวิ่งออก แต่ก็ยอมแพ้

หัวใจของเธอขัดแย้งกันในขณะนี้ เธอต้องการที่จะหลบหนีโดยเร็วที่สุด

หนูยักษ์เหล่านี้ดุร้ายอย่างมากพวกมันกัดขามนุษย์ขากเพียงครั้งเดียว แม้แต่กระดูกก็อาจไม่ขวางฟันอันแหลมคมของมัน

ผู้คนในโรงแรมไม่ว่าจะอยู่ในห้องหรือตามทางเดินก็ถูกพบโดยพวกมัน

จากนั้นมันก็ฆ่าแทะกินโดยไม่เหลืออะไรเลย

แต่เย่เฉินไม่ได้ถอยหนีออกไป เขายืนอยู่ที่ประตูเหมือนเหมือนแท่งหิน

หูเสี่ยวเย่วเปิดปากของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เธอพบว่าเย่เฉิน ไม่มีความตั้งใจที่จะหนีไป

หลังจากเกิดการต่อสู้ที่ดุเดือดในใจของเธอ หูเสี่ยวเยว่ก็กัดฟันและกระทืบเท้าของเธอ

จากนั้นเธอเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น

มือของเธอคว้าจักรยานที่เย่เฉินวางไว้ข้างๆ

เธอไม่อยากตาย เธอไม่อยากตายจริงๆ

แต่เธอไม่ต้องการให้เกิดความรู้สึกผิดในใจของเธอและกลายเป็นฝันร้ายตามหลอกหลอนทั้งกลางวันและกลางคืน

เย่เฉินช่วยเธอครั้งนี้ เป็นครั้งที่สองแล้ว

เธอไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ไม่โดดเด่นที่สุดในชั้นเรียนอย่างเย่เฉิน ซึ่งไม่ได้รับอาหารและเสื้อผ้าที่ดีจะเป็นคนที่ช่วยเธอถึงสองครั้ง

ในความคิดของเธอครั้งนี้ เย่เฉินก็ยังคงอยู่ต่อหน้าเธอเช่นเดิม

ในตอนนี้เย่เฉินลากหอกสังหารและพุ่งเข้าหาปีศาจหนูเขาเตรียมที่จะฆ่าพวกมันในทันที

ไม่มีอะไรน่าแปลกใจ ไม่มีการเคลื่อนไหวมากเกินไปเย่เฉินเพียงแค่ยกหอกขึ้นแล้วแทงใส่

“ฟึบ”

หนูตัวใหญ่ที่พุ่งเข้ามาหาเย่เฉินถูกแทงในทันที ทันใดนั้นเย่เฉินก็เหวี่ยงมันออกไป

เลือดสาดกระจายทั่วบริเวณ

“จี๊ด”

เสียงสั่นสะเทือนของฝีเท้าหนูฝูงใหญ่กำลังใกล้เข้ามา

หนูยักษ์อีกตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ด้านบนสุดของบันได

“อา!” ทันใดนั้นใบหน้าของ หูเสี่ยวเย่ว ก็แข็งค้าง จากนั้นเธอก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา