ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 44

ป่ากลับหลุนฮุย

หลังจากกองทัพหลุนฮุยลงจากภูเขา พวกเขาก็เริ่มเดินทัพอย่างรวดเร็วและในไม่ช้าก็เริ่มก็เริ่มที่จะโจมตี

เย่เฉินเป็นขุนพลระดับราชาและยังมีหอกสังหาร แม้ว่าค่ายจะมีกำแพงก็ไม่สามารถหยุดฝีเท้าของเย่เฉินได้

ภายใต้การนำของเย่เฉินกองทหารหลุนฮุยโจมตีค่ายและยึดครองหมู่บ้านไปตลอดทาง

ค่ายขนาดเล็กถูกทำลายเพียงครู่เดียว!

ค่ายขนาดกลางถูกทำลายเพียงครู่เดียว!

เช่นเดียวกับค่ายขนาดใหญ่ซึ่งสามารถยึดครองโดยใช้เวลาเพียงไปนานเช่นกัน!

เย่เฉินทรงพละอย่างมาก พุ่งทะลุทำลายประตูสังหารทุกคนที่ขวางเขา ไม่มีศัตรูแม้แต่คนเดียวต่อต้านเขาได้เลย

แม้แต่ผู้นำค่ายโจรขนาดใหญ่ก็ไม่สามารถรอดจากเงื้อมมือของเย่เฉินได้

กองทัพหลุนฮุยก็ดุดันพอ ๆ กัน

พวกเขาเลือดเย็นไร้ความปรานีเข้าโจมตีอย่างรวดเร็วคร่าชีวิตของโจรจำนวนนับไม่ถ้วน จนแหล่าโจรต่างร้องโอดครวญหาบิดามารดาของพวกเขา

คร่าชีวิตไปตลอดเส้นทาง จนท้องฟ้ามืดสลัวดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์มัวหมอง

ที่ใดก็ตามที่กองทัพหลุนฮุยผ่านไปซากศพนับไม่ถ้วนเกลื่อนกลาดไปทุกหนทุกแห่ง!

เลือดย้อมภูเขากลายเป็นสีแดง

เสียงครวญครางดังก้องไปทั่วป่า.

เย่เฉินไม่ลังเลที่จะทำลายค่ายโจรทุกแห่งที่เขาผ่าน

นี้คือการฝึกฝนและยิ่งกว่านั้นเพราะในอีกสองวันต่อจากนี้ ก็ถึงเวลาที่เหล่าโจรจะเข้าโจมตีหมู่บ้านหลุนฮุย

หนึ่งวันต่อมาเย่เฉินยึดค่ายโจรไป 36 แห่งเก็บเกี่ยวทรัพยากรได้มากมายนับไม่ถ้วนและจับนักโทษได้มากกว่า 10,000 คน

เชลยพวกนั้น เย่เฉินบอกให้พวกเขาติดตามและขนอาวุธที่ยึดได้จากซากศพมาด้วย

เย่เฉินไม่ได้สนใจนักโทษเหล่านี้ แต่ก็ไม่มีนักโทษคนใดหนีไปและตามพวกเขาไปเรื่อยๆ

แม้ว่าพวกเขาจะล้มลง พวกเขาก็ยังรีบลุกขึ้นและพยายามตามให้ทันและติดตามต่อไป

เย่เฉินโหดร้ายเกินไป ประตูที่ทำจากท่อนไม้ขนาดใหญ่ ถูกเขาทำลายเหมือนเต้าหู้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

และโจรคนใดก็ตาม ต่อหน้าเย่เฉินแล้วแม้แต่ผู้นำของพวกมันก็ถูกสังหารด้วยการโจมตีเดียว

กองทหารหลุนฮุยที่นำโดยเย่เฉินนั้นน่ากลัวไม่แพ้กัน ทั้งกลุ่มโจรไม่ใช่ว่าพวกมันไม่เคยปะทะกับกองทัพของจักรวรรดิฮั่น

แต่เมื่อเทียบกับกองทหารหลุนฮุยแล้ว แล้วกองทัพฮั่นเหล่านั้นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

อุปกรณ์ของกองทัพหลุนฮุยก็ไม่ต่างจากพวกโจร แต่พวกเพราก็สามารถสังหารเหล่าโจรได้งง่ายๆเหมือนเกี่ยวข้าวสาลี

รวดเร็วถึงเพียงนี้!

นักโทษไม่มีใครกล้าวิ่งนับประสาอะไรกับการหนี

การที่ได้ติดตามลอร์ดอย่างเย่เฉินและกลายเป็นชาวบ้านของหมู่บ้านหลุนฮุยพวกเขาต่างรู้สึกตื่นเต้นจากก้นบึ้งของหัวใจ

เพราะหมู่บ้านหลุนฮุยนั้นแข็งแกร่งเพียงพอ! อีกทั้งลอร์ดของพวกเขาทรงอำนาจอย่างมาก!

ยิ่งไปกว่านั้นเข้าร่วมหมู่บ้านหลุนฮุยยังได้รับทุ่งนาและมีอาหารให้กิน!

สองวันต่อมาเย่เฉินนำกองทหารหลุนฮุยเข้ายึดค่ายโจรไปแล้วถึงสี่สิบสองแห่ง!

กองกำลังหลุนฮุยยังได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นกองทัพพิเศษระดับ E ในวันนี้

ในขณะที่เย่เฉินกำลังเตรียมที่จะเดินต่ออย่างรวดเร็วและกลับไปที่การป้องกันของหมู่บ้านหลุนฮุย เหล่าโจรจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้นในระยะไกล

พวกมันเคลื่อนที่เข้าใกล้กองทหารหลุนฮุยที่เพิ่งพักจากการต่อสู้อย่างช้าๆ

กองทัพหลุนฮุยต่อสู้มาทั้งวันและเหนื่อยล้าอย่างมาก แต่ในขณะนี้พวกเขาก็ยังยกอาวุธขึ้นในมือของเขา

เมื่อเย่เฉินออกคำสั่ง พวกเขาจะพุ่งเข้าไปต่อสู้และสังหารศัตรูโดยไม่ลังเล

“อย่า … อย่าเข้าใจข้าผิด! ท่านลอร์ดพวกข้ามาที่นี่เพื่อยอมจำนน!” เสียงร้องตกใจดังขึ้นในทันที

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ในขณะนี้คนที่เพิ่งตะโกนหันหลังกลับไปตะโกนใส่กลุ่มโจร:

“ทุกคนคุกเข่าแล้วยกมือขึ้น!”

หลังจากพูดจบเขาก็เดินนำออกมาและคุกเข่ายกมือขึ้นแสดงให้เห็นว่าพวกมันไม่ได้นำอาวุธใด ๆ มา

ในเวลานี้กลุ่มโจรต่างคุกเข่าลงกับพื้นและยกมือขึ้นสูง

เมื่อเห็นเช่นนี้เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง

นี่คือการยอมจำนน?

เย่เฉินไม่คิดจริงๆว่าสถานการณ์ดังกล่าวจะเกิดขึ้น ไม่เคยมีใครพบเห็นพวกโจรยอมจำนนโดยสมัครใจ แม้แต่ในชาติก่อนหน้านี้ของเย่เฉิน

แต่โจรเหล่านี้ไม่มีอาวุธบนร่างกายและถ้าพวกเขาไม่ยอมจำนนเท่ากับพวกเขาก็กำลังมองหาความตาย

หลังจากที่ระบายลมหายใจออกไม่กี่ครั้ง เย่เฉินก็ค้นพบอะไรที่ผิดปกติบางอย่าง

โจรเหล่านี้ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ต่างก็แสดงท่าทีหวาดกลัวและหลายคนก็ดูตกใจมาก

จากนั้นเย่เฉินก็ตระหนักได้ถึงสิ่งหนึ่งทันที

กลุ่มโจรพวกนี้ต่างหวาดกลัวที่จะถูกสังหาร จากนั้นเลยเกิดเหตุการณ์ประหลาดอย่างการยอมจำนนเกิดขึ้น

สำหรับเหตุผลนั้นง่ายมาก เย่เฉินนั้นต่อสู้แบบสายฟ้าแลบและเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยพวกมันให้รอดปลอดภัย

คนที่สามารถหลบหนีไปสองสามคนก่อนหน้านี้ คงจะไปแจ้งข่าวของกองทัพหลุนฮุยให้แก่ค่ายโจรกลุ่มอื่น ๆ

และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมค่ายโจร ที่เหลืออีกยี่สิบแห่งจึงมารวมตัวกัน

พวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เย่เฉินก็เดินเข้าไปหากลุ่มโจรที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

กองทหารหลุนฮุยก็เดินตามเย่เฉินอย่างเป็นระเบียบ ทุกคนต่างถืออาวุธในมือ

หากมีสถานการณ์ผิดปกติ กองทัพหลุนฮุยก็จะฆ่าพวกโจรทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

สำหรับเชลยที่ยอมจำนนก่อนหน้านี้ พวกเขาจ้องมองไปที่กลุ่มโจรที่คุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างดุดัน

พวกเขาไม่ได้ทำอะไรลับหลังกองทหารหลุนฮุย และทุกคนต่างพากันจับอาวุธที่ยึดมาได้

พวกเขาต้องการพิสูจน์ความภักดีว่าพวกเขาเป็นคนของหมู่บ้านหลุนฮุยและเข้าร่วมหมู่บ้านหลุนฮุยด้วยความจริงใจ

“ ท่านลอร์ด ท่านลอร์ด ข้ามาเพื่อมอบตัวจริงๆ” มีคนรีบตะโกนออกมาอย่างตื่นตระหนก เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของเย่เฉิน หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ

“ผู้นำค่ายขนาดใหญ่ทุกคนลุกขึ้น!” เย่เฉินมองไปที่คน ๆ นั้นจากนั้นมองไปที่เหล่าโจรชุดดำและตะโกนออกมา

ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินถูกปล่อยออกไป ทั้งสามคนก็ตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้