ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 61

หลังจากได้ยินคำประกาศทั่วโลกเย่เฉินก็เลิกคิ้ว

แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับขุนพลในประวัติศาสตร์ระดับพิเศษและยังรวมถึงค่าชื่อเสียง 5 ล้านและทองคำ 10 ล้านทองอีกด้วย

เมื่อมองไปที่เตียนอุยที่ยังคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่บนพื้น เย่เฉินก็หัวเราะออกมาเบา ๆ และเดินตรงไปที่เตียนอุยและพยุงเขาลุกขึ้น

“ จากนี้ไปเจ้าจะเป็นหัวหน้าองครักษ์ส่วนตัวของข้า!” เย่เฉินมองไปที่เตียนอุยและพูดออกมาอย่างมีความสุข

“ นายท่านข้าจะได้รับพื้นที่เพาะปลูกห้าไร่หรือไม่?”

หลังจากที่เตียนอุยลุกขึ้น เขาก็กล่าวประโยคดังกล่าวขึ้นมา และเย่เฉินก็ตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยิน

“ ห้าไร่มากเกินไปหรือเปล่า ถ้างั้นขอแค่สี่ก็ได้ แต่แค่นี้ข้าแทบจะไม่อิ่มท้องเลย” เมื่อเห็นว่าเย่เฉินไม่ตอบ เตียนอุยก็เกาหัวของเขาและพูด

“บ้าเอ้ย! นี้องครักษ์ของข้ามีค่าแค่ห้าไร่?” ใบหน้าของเย่เฉินเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำในทันที เมื่อเขาได้ยินคำพูดนี้ จากนั้นเขาก็จ้องไปที่เตียนอุยและตะคอกออกมา

“ แล้วมีค่าเท่าไหร่? ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย ถ้าได้สักห้าไร่จะดีมาก” เตียนอุยกล่าวออกมาด้วยความสับสน

เย่เฉินไม่สามารถทนฟังคำพูดของเตียนอุยได้อีกต่อไป และเขาก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เย่เฉินส่ายหัว แล้วหันหน้าหนี จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง:

” ห้าไร่? ชาวเมืองหลุนฮุยหนึ่งคนจะได้รับการจัดสรรที่ดินห้าไร่ เจ้าเป็นถึงหัวหน้าองครักษ์ส่วนตัวของข้า เจ้าจะได้รับเงินในทุกเดือนและที่ดินที่อุดมสมบูรณ์อีกหนึ่งหมื่นไร่ ข้ารู้สึกว่าสูญเสียเจ้าไปแล้ว!

“ฮะ?” เตียนอุยรู้สึกงุนงงเล็กน้อย จากนั้นคลื่นแห่งความอบอุ่นก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

แม้ว่าคำพูดของเย่เฉินจะฟังดูหยาบคาย แต่เตียนอุยก็ไม่ได้โง่เกินไป เขาสามารถเข้าใจความหมายของคำพูดเย่เฉินได้

เขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่เฉินจะให้ความสำคัญกับเขามากขนาดนี้

คนสมัยก่อนเน้นย้ำเรื่องความชอบธรรมและคำสัญญา สิ่งที่เย่เฉินกล่าวออกมานั้น เตียนอุยคิดว่ามันเป็นความจริง

ยิ่งกว่านั้นเตียนอุยไม่คิดว่าเย่เฉินจะโกหกเขา

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกประทับใจและมันทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่น

เขามีความแข็งแกร่งเรื่องนี้เขารู้ตัวดี และเขาก็เคยอยู่ในกองทัพมาก่อนแต่ไม่เคยมีใครปฏิบัติกับเขาเช่นนี้

เขาได้ฆ่าเจ้าหน้าที่ไปเพื่อประโยชน์ของเพื่อนเขา และต้องหนีออกจากบ้านเกิดเพื่อความอยู่รอด แต่เขาก็ยังไม่สามารถหาที่ปักหลักได้

วันนี้เขามาที่เมืองหลุนฮุยและได้พบกับเย่เฉิน ท่านลอร์ดที่ไม่สนใจเรื่องอดีตของเขา ซ้ำยังปฎิบัติต่อเขาอย่างจริงใจ

เตียนอุยสูดหายใจเข้าลึก ๆ ระบายลมหายใจออกยาว ๆ เขามองไปที่เย่เฉินอย่างจริงจังแล้วคุกเข่าลงบนพื้นข้างหนึ่ง

เสียง“ปัง” ดังขึ้นทันที

“เตียนอุยสาบานว่าจะติดตามท่านลอร์ดตลอดไป! หากข้าผิดคำสาบานนี้ ขอให้สวรรค์ลงโทษไปจนตาย!”

เตียนอุยยกมือขวาขึ้นชูสามนิ้ว และกล่าวสาบานเสียงดังลั่น

“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เย่เฉิน, เตียนอุยเป็นผู้ที่ก้าวหน้าได้อย่างไม่สิ้นสุด!”

“เตียนอุย: ขุนพลในประวัติศาสตร์ระดับพิเศษ (แม่ทัพระดับพระเจ้า)

คุณสมบัติ: ระดับ SSS (ปิดผนึก)

ความภักดี: ภักดีจนวันตาย

บัญชาการ: 99 ( ขอบเขตซกเซนตั้งแต่เกิด)

รากฐานกระดูก: 97

พลังวิญญาณ: 91

โชคชะตา: ซ่อนอยู่

เทคนิค: : ซวนเทียนจือ(ไม่สมบูรณ์) (ระดับศักดิ์สิทธิ์)

ทักษะ: 9 ง้าว (ไม่สมบูรณ์) (ระดับศักดิ์สิทธิ์)

อุปกรณ์: ไม่มี

เย่เฉินผงะไปชั่วขณะจากนั้นก็พยุงเตียนอุยลุกขึ้นอย่างมีความสุข

คุณสมบัติของเตียนอุยถูกปิดผนึกไว้ เขามีระดับ SSS แสดงให้เห็นว่าเตียนอุยนั้นแข็งแกร่งมาก

ตอนนี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาแล้วและยังเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตว์ต่อเย่เฉินอย่างมาก ความสามารถโดยธรรมชาติของเตียนอุยก็ยอดเยี่ยมมากเช่นกัน

“ไม่จำเป็นต้องสาบาน ข้าก็เชื่อใจเจ้าเช่นกัน!” เย่เฉินมองใบหน้าที่น่าเกลียดของเตียนอุยและพูดออกมาอย่างจริงจัง

เตียนอุยกำลังจะพูดบางอย่างออกมา แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและมีเสียงอู้อี้บางอย่างดังออกมา

“ กรูก กรูก … ”

เป็นเสียงที่ดังมากและมันดังมาจากเตียนอุย

“ นายท่านข้า … ข้าหิว … ” เตียนอุยสังเกตว่าเย่เฉินถึงกับตกใจเขาจึงรีบอธิบายออกมา

“ไป! ไปดื่มกันเถอะ!” เย่เฉินหัวเราะตบไหล่ของเตียนอุยแล้วกล่าว

“ นายท่านแค่เตรียมซาลาเปากับข้าวสวยให้ข้าก็พอแล้ว ข้าอาจจะกินเยอะเกินไป” เตียนอุยตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาไม่คิดว่าเย่เฉินจะพูดด้วยง่ายขนาดนี้และเขาก็อดที่จะรู้สึกอบอุ่นไม่ได้แล้วจึงกล่าวออกมา

เมื่อเย่เฉินได้ยินเช่นนี้เขาก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า: “เตียนอุย, เจ้าคิดว่านายท่านของเจ้าไม่มีปัญญาเลี้ยงดูเจ้าหรอ, เจ้าเป็นคนขี้เหนียวใช่ไหม เจ้าไม่อยากเติมเต็มท้องของเจ้าเองเหรอ?”

“ไม่ … ท่านลอร์ด … แต่ข้ากินมากเกินไป … ” เตียนอุยรีบส่ายหัวและกล่าว

“เจ้าจะกินเยอะแค่ไหนกัน วันนี้ข้าจะจ่ายค่าอาหารให้เจ้า 10,000 ทองโดยไม่พูดอะไรซักคำ!” เย่เฉินจ้องไปที่เตียนอุยจากนั้นมองไปที่เตียนหยูหลังจากที่เขาพูดจบ

ก่อนที่เย่เฉินจะพูดกับเตียวหยูด้วยรอยยิ้ม

“ ข้ามีธุระเจ้ากลับไปก่อนนะ”

เย่เฉินพยักหน้าจากนั้นมองไปที่เตียนอุยและพูดว่า “ข้าจะดูว่าวันนี้เจ้าจะกินได้มากแค่ไหน”

“ท่านลอร์ดของข้า … ข้าเป็นคนกินเยอะมากๆ … ” เตียนอุยเกาหัวด้วยความลำบากใจแล้วเดินตามเย่เฉินไปที่เมืองหลุนฮุย

หลังจากผ่านประตูเมืองและมาถึงโรงเตี๊ยมเย่เฉินโบกมือ: ” ไปเตรียมเหล้าและอาหารชั้นดีทั้งหมดมา นอกจากนี้บอกให้ห้องครัวทำอาหารต่อไปเรื่อยๆ และยกมันมาเมื่อทำเสร็จ หากข้าไม่สั่งให้หยุด พวกเจ้าก็ห้ามหยุด! “

เป็นธรรมดาที่เจ้าของโรงเตี๊ยมจะรู้จักเย่เฉินและหากพูดถึงเรื่องนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินมากินอาหารที่นี่

ใครจะคิดว่าผู้มีอำนาจอย่างเย่เฉินจะเดินทางมาที่นี้ เจ้าของโรงเตี๊ยมอดไม่ได้ที่จะตกใจกลัวแล้วสั่นสะท้านทันที

เขาคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติหรือเขาก็ทำอะไรให้เย่เฉินขุ่นเคือง เย่เฉินจึงมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ

เมื่อเห็นท่าทางของผู้ดูแลโรงเตี๊ยม เย่เฉินก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกไปนั้นนั้นค่อนข้างคลุมเครือ

เจ้าของโรงเตี๊ยมตกใจอย่างมากจนยืนอยู่ที่เดิมและไม่กล้าขยับตัว เขาจึงกระแอมออกมาแล้วพูดว่า:

“ วันนี้เมืองหลุนฮุยได้มีสมาชิกใหม่ซึ่งเป็นขุนพลไร้เทียมทานและตอนนี้เขามีความกระหายมาก ดังนั้นเจ้าไปจัดเตรียมมาโดยเร็วที่สุด”

เมื่อเจ้าของโรงเตี๊ยมได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกโล่งใจอย่างมากมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา จากนั้นก็รับค้งคำนับและกล่าวว่า “ท่านลอร์ดผู้ต่ำต้องจะรับจัดเตรียมให้ทันที”

เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นมองไปที่เตียนอุยและถามด้วยความสงสัย:

” เตียนอุยทำไมเทคนิคการบ่มเพาะทั้งหมดของเจ้าถึงไม่สมบูรณ์”

หน้าต่างคุณสมบัติของเตียนอุยแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเขามีทักษะที่ไม่สมบูรณ์ แต่ถึงแม้มันจะไม่สมบูรณ์แต่ก็เป็นทักษะระดับศักดิ์สิทธิ์!

นี่คือสิ่งที่เย่เฉินสงสัยเช่นกัน หากเป็นเทคนิคนี้สมบูรณ์อย่างน้อยต้องอยู่ระดับพระเจ้า

เป็นไปได้ที่จะเกินระดับพระเจ้าและกลายเป็นเทคนิคโดยกำเนิด

“ นายท่านของข้า ข้าไม่รู้ว่าทักษะพวกนี้คืออะไร ข้าเรียนรู้ในถ้ำ ตอนข้าเดินทางขึ้นไปบนภูเขาเพื่อต่อสู้กับเสือ ตอนนั้นข้าตกลงไปแล้วตื่นขึ้นมาในที่แห่งนั้น” เตียนอุยเกาหัวของเขาและตอบเย่เฉิน

ความโชคดีนี้…

เย่เฉินผงะไปชั่วขณะแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วถามว่า “แล้วอาวุธของเจ้าล่ะ?”

“ครอบครัวของข้านั้นยากจนและข้าไม่สามารถซื้ออาวุธได้ ข้าเคยได้ใช้อาวุธเมื่อตอนข้าอยู่ในกองทัพ เมื่อข้าออกจากกองทัพข้าก็ไม่ได้นำมันมาด้วย” เตียนฮุยกล่าวด้วยความหดหู่ใจ

“ เจ้าไม่มีอาวุธ?” เย่เฉินงุงงง เขาไม่เคยคิดว่าเตียนอุยจะไม่มีอาวุธ ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์เตียนฮุยใช้ง้าวเหล็กและเขายังใช้ง้าวคู่อีกด้วย

เตียนอุยพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่แล้วท่านลอร์ด”

” งั้นรอซักครู่ ” เย่เฉินคิดได้ว่าก่อนหน้านี้ เขาเคยฆ่าแม่ทัพอูหวน และได้รับกระบองมา

หลังจากพูดจบเย่เฉินเพียงใช้ความคิด กระบองก็ปรากฏขึ้นในมือของเย่เฉินทันที

กระบอง(ระดับลึกลับ): ทำจากเหล็กกล้า เทคนิคการสร้างนั้นหยาบเกินไป ระดับของมันจึงลดลงหนึ่งระดับ

“เอาไปใช้ก่อน ถ้ามันไม่เหมาะกับเจ้าก็นำมันไปที่โรงหลอมเพื่อหลอมและสร้างอาวุธที่เจ้าต้องการขึ้นมาใหม่” เย่เฉินกล่าวขณะที่เขายื่นกระบองให้เตียนอุย

“ขอบคุณท่านลอร์ด!” เตียนอุยกล่าวด้วยความดีใจขณะที่เขามองไปที่กระบองด้วยแววตาที่สดใส

คราวนี้เตียนอุยไม่ปฎิเสธและรับมันมาโดยไม่ลังเล

แม่ทัพต่างมีความชื่นชอบในการใช้อาวุธอย่างคาดไม่ถึง เตียนอุยเป็นผู้บัญชาการทหารและเขายังเป็นผู้บัญชาการทหารที่ยอดเยี่ยมในประวัติศาสตร์ เป็นธรรมดาที่เขาต้องเป็นเช่นนั้น

เขาสามารถเห็นถึงคุณภาพของอาวุธเย่เฉินมอบให้ และเย่เฉินยังอนุญาตให้เขาหลอมกระบองและสร้างมันใหม่ได้ เตียนอุยจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร